Welsh Journals

'•V" YR HANESYDD CENADAWL, RHIF. XII.—RHAGFYR, 1820. CYMDEITHAS GENADAWL LLUNDAIN. INDIA 'R GORLLEWIN. Berbice. îìhanau o Lythyr odâiwrth Mr. Wmy, dyddicdig, Èerbice, Mehefin, í'3eg, 1829. Yr ydym yn gwneuthur peth trawiaetfa (progress), gobeithio, yn Berbîce, yn nhaeniad y gwirionedd Dwyf'ol, er nad, yw yr had ond yn egino yn araf'. Yn wir mae y tir yn ddifí'aith iawn a diar- goel; ond e ddichoh Ysbryd Duw wneyd y moddion a ddefnyddir i'w gwrteithio yn llwyddiannus, í'eí y byddo i'r anialwch oríbleddu a blodeuo feí rbosyn ; efe a ílodeua yn helaeth ac a lawenycha, hyd yn nod â Uawenydd ac â chân. Er pan ysgiifenais o'r biaen attoch chwi, mi a fedyddiais bymtheg o rai mewn oed o blanfeydd.y wlad, y rhai yn gyhoeddus a addefasant eu ffydd yn Nghrist a'u hufudd-dod iddo ef; bedyddìais hefyd amryw fechgyn a genethod, y rhai ydynt yn dysgu y Catechism yn bur dda. Y Sabbath diweddaf yr oedd ein haddol-dy bychan yn llawn iawn. Bedyddiwyd amrỳw, a derbyniwyd tri at fwrdd yr Arglwydd am y waith gyntaf. Yr oedd chwech wedi cael eu derbyn, ond lludd- iwyd tri o honynt gan afiechyd Marwolaeth Gwraig Dâwwiol. Y misdiweddaf, cafodd un o'n haelodau cyntaf a duwiolaf, tua phedwar ugain oed, ei galw i'w gorphwysfa nefol. Ym- unodd â ni mewn cymdeithas eglwysig, 19 neu 20 mlynedd yn ol, yn Demerara, ac a ymddygodd fel Cristioíioges hardd a chyson. C\farwyddodd rhagluniaeth ei chamrau i Berbìce ; ac yn fuan wedi hyny, daethum innau i'r lle, i bregethu Efengyl ein bendigedig Waredwr. Ym- unodd â ni drachei'n i goíio cariad lesu wrth ei fwrdd. Bu yn addurn i'w phroffes greí'yddol, gan harddu athraw- iaeth Duw ei Eliachawdwr, trwv arwain buchedd sanctaidd; trwy gyrchu yn gyson i foddion gras ; a thrwy lwyr roddi ei chalon a'i bywyd i'w Gwaredwr, yr hwn a gârai yn ddiragrith. Ar foreüau lau, mewn cyfarfodydd neillduol i ymddi- ddan a gWeddîo, lleíarai yii aml niewn dagrau, ac yn y modd mwyaf teindadwy, am gariad Duw ar ei henaid ; ac am y dedwyddwch.mawr a brofai yn llwybrau creíýdd, a'r cynnortfawyon & roddasai ei Tfaad nefol iddi, yn-y profedigaethau a'r trallodion y gorfu arni fyned trwyddynt yn ei hoes. Gweddi'ai yn rhai o'r cyf- arfodydd hyn, a byddai yn daer iawn gyda Duw yn acfaos ei phlant> ei gwein. idog, aelodau yr eglwys, ac am lwyddiant yr Efengyl. Nis gallai lafaru nemawr y dau neu úf'i diwfnod olaf o'i'chystudd, ond ymddangosai ei bod yn ddedwydd iawn. Dywedai un ag oedd yn gweini arni, nas gwyddai hi pa fodd i adael y myl ei gwely, ymddangosai ei bod yn mwynâu cymmaint o ddedwyddwch. Teby id'ei bod yn ddibaid mewn gweddi f9 a chrefai ar ei cfayfeiliion crefyddol ganu hymnau wrth ei gwelý, â gwedd'io drosü. Yn rhai o'i hymddiddanibn diweddaf â mi, dywedai, " ei bod yn ei theimlo ei hun yn bechadures dlawd annheilwng ; ond bod ei holl ymddiried hi ýn ei Gvva- redwr." Yn y teulu i ba un y perthynai hi, ystyrid hi yn fwy fel marn a chyf- eilles, nac fel caeth-íòrwyn, yn enwedig gan y rhai ieuainc yn y teulu. Percfaid hi y'n'fawr gan holl aelodau yr eglwys, ac yr oedd hi ar bob achlysur yn dang- nefeddes. Yr oedd hi yn ddisgybl gwir ostyngedig a duwiol i Iesu Grist, hpb amser yn pr'iodoli ei hiachawdwriaeth i rad ras Duw. Am lawer o flynyddoedd cafwyd ei phenwýni hi yn ffordd cyf- iawnder ; ac nid oes ammau genyf, nad yw hi yn awr gyda ei Gwaredwr fry, yn "canu ei fäwl yn ardaloedd gtdeuni a í;;o- goniant! Dygwyd ei chorph i'r beldrod distaw jrn nghaiioì dagrau llawer, caethion a rhyddion, y rhai a wnaent gyfrif mawr o lióni.