Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

YR HANESYDD CENADAWL, RHIF. II.—MEHEFIN 1827. CYMDEITHAS GENADAWL LLUNDAIN. HANES BYR O'R TRYDYDD AR DDEG AR HUGAIN O GYFARFODYDD BLYNYDDOL Y GYMDEITHAS, A gynnalhoyd Mai y 9fed y ÌOfed. ar ìleg. 1827. . , CAPEL SURREY. Ü£CHB.^upDD y gwasanaeth dwyfolyn y lle hwn, bore dydd Mercher, í'el arferol ti*wy ddarllen gweddiau Egiwys Loegr, gan' y Paich. Rowlaud Hiìl', A. C.; Wédi yr hyn, gweddiodd y Parch. John Clayton yn yr Areithfa ; a phregethodd y Parch. H. F. Burder oddiar Dat.xxii. 17. " Ac y rnae 'r Ysbryd a'r br'iodas-j'erch yn dywcdyd, Tyred, A'r hwn sydd yn clywed, dywcdcd. Tyrcd, #c." Amcan y pregethwr oedd ymresymu â'i wrandawyr o blaid ymdrechiadau Cenadol, mewn cyssylltiad â gweddi am yr Ysbryd Giân, ar sylfaen y testyn. Sydwodd ar y pedwar peth a ganlyn :— I. Dymuniad diorphwys acanniwalíadwy dyriolryw am ddedwyddweh. II. Gwa- hoddiadau diwarafun yr Ysbryd Glân, yn gymmwysiadol at y dymuniad anni- walladwy hwn. Dan y pen hwn syiwodd JVlr. Burder ar natur gwahoddiadau yr Eí'engyl; yr angenrìieidrwyd o ddylanwadau ,yr Ysbryd Glân i dueddu y galon i'w derbyn ; y dystiolaeth sydd yn tarddu oddiar lwyddiant cenadawi, í'oúy Cyfryw ddylanwadau yn cael eu gweithredu yn yr oes bresenol; a'r rhesymau, neu yrachosion sydd t oj'ni, nad yw yr Ysbryd Glân yn cael ei aurhydeddu yn ddigonol yn ngwein- idogaeth ac addoliadau ein heglwysi. III. Cyd-ymdeimlad, dymuniad, a gwa- hoddiad ar eglwys gyffredinol, megys pri- odas-ferch y Gwaredwr: ac yn IV. Gweithrediad personol pob un s'ydd yn ciywed ac yn derbyn yr Efengyl, trwy orchymyn yr Arglwydd lesu Grist. Gweddiodd y Parch. Geo. Brown ar y diwedd. Y Taberncle. Ar ol i'r Parch. T. Scales o Leeds wedd'io, pregethodd y Parch. James Par- sons o Gaer-Efrog, ar Ilaggai i. 4. " Ai tìmsgr yw i chwì eich hunabt drìgo yn cich tai byrddiedig, a'r ty hwn yn anghyfannedd?" Ar ol ychydig o nodiadau rhag-arweiniol, sylwodd Mr. P. fod y gciriau yn I, yn dangos fod achos Duw mewn agwedd isel: dywedant, íbd ty Dduw " yn angyf- annedà" Ac er mawr ofid, sylwodd y llefarwr, fod terfynau llywodraeth gwir- ionedd ac uniondeb ysbrydol mor gyfýng yn bresenol, fel y mae yr achos yr ydym yri perthyn iddo yn y cyfryw iselder o hyd. Ar ol darlunio pa beth a ddylai agwedd a nodweddiad moesol y ddaear fod, cymmerodd y pregethwr olwg ar yr hyn yilyw cyfiwr dynolryw mewn gwir- ionedd, gan gyfeirio at ein gwlad ein hunain, at gyfandir Ewrop, ac yn neili- tluol at y cenedloedd sy dan Iywodraeth gau greíÿdd, fèl yn dangos fod y rhan fwyaf o lawer, o diriogaeth a phobiogrwydd y byd, mewn gwrthwynebiad i awdurdod Duw a'i wirionedd, Gwedi sylwi yn fanyl-ddwys ar iselder achos Duw, ỳg~ tyriwyd y geiriau yn II. Fel y maent yn dangos fod pobl broffesedig yr Arglwydd yn dilyn eu pleserau tymhorol eu hunat'n, ac yn esgeulus o'r cynnaliaeth inae ei achos ef yn ei haeddu. Yr oedd dynion yn trigo yn eu " tai byrddiedig," tra *t oedd teml y lehofah mewn adfeiliant. Sylwyd, fod cŵyn mawr yn mhlith Crjst». ionogion, bod cymmaint o gyfoeth, tai- entau, a chyfieusderau, heb'gael eu def'- nyddio atwasanaeth Duw. Yna, cynnyg- iodd y pregethwr ymholi, a oedd cyf- lwyniad digonol o'r pethau uchod yn mhiith profeswyr crefÿdd, er cynnydd a llwyddiant y grefÿdd hòno. Cyfeiriodd at y byrdra sydd wedi bod er y Diwygiad; a thra yr addefhi fód gwelliant manrr yn bresenol, haerai ar yr un pryd, nad máà gwresawgrwydd, ymrôad, a ílariir ddgonol étto. Sylwaì ar y cam-ddefnydd a wnair o gyfbeth, ac ar y diffyg o ymdrechiadau personol. Ac i'r dyben o argyhoeddi muígrellni, ac annog i weitfirediafj,