Welsh Journals

TYWYSYDD YR TEÜAINC. Rhif. 56. AWST, 1851. Cyf. V. GWRANDAWÍR. EZECIEL. ?Ezec. 33, 30—33, "Tithau fab dyn, meibion dy bobl sydd yn siárad i'th erbyn wrth y parwydydd, ac o fewn drysau y tái, ac yn dywedyd y naill wrth y lla.ll, pob un wrth ei gilydd, gan ddywedyd, Deuwch, atolwg, a gwrandewch beth yw y gair sydd yn dyfod oddiwrth yr Arglwydd. Deuant hefyd atat fel y daw y bobl, ac eisteddant o'th flaen fel fy mhobl, gwrandawant hefyd dy eii'iau, ond nis gwnant; canys â'u geneuau y dangosant gariad, a'u calon sydd yn myned ar ol eu cybydd-dod, &c. Mab yn amlwg iawn oddiwrth yr adnodau uchod, yn gystal ag oddiwrch .gywair y benod, ynghyd ag oddi- wrth air Duw yngyffredinol,fod gweinidogyrefengyl yn llanw y cylch pwysicaf, ac yn gweinyddu y swydd gyífrousaf yn ei dylanwad a'i chanlyniadau, ag y dichon bôd meidroì ei hargymeryd—saif ar yr adwy danllyd ac ofnadwy rhwng y Duw byw a phech- aduriaid sydd yn feirw mewn bedd o gamwedd a phechod—rhwng y tân ysol â'r soflyn sych : a gwae f'ydd iddo onis cyflawna, " Felly dithau í'ab dyn, yn wyliedydd i'th roddais i dŷ Israçl, fel y clywech y gair o'm genau, ac y rhybuddiech hwynt oddiwrthyf fi." Mae yr enwau a osodir arno, y desgrifladau a wneir o hono, ynghyd â'r ymddiried pwysig y sydd ynddo, yn dangos nad yw i fod yn segur, na diffrwyth. na diofal. Cenadwr yw oddiwith Frenin y nefoëdd i'r ddaear ; byddai neuid neu atal un gair yn y genad- wri, j'n ddigon i beri ei haflwyddiant, ac ystum neu bwyslais anmhriodol wrth ei thraddodi, yn achlysuru damnedigaeth enaid. Saif rhwng dwy blaid elynol a dig, ac y mae ei sefyllfa yn gofyn dwysder, gwroldeb, ac onestrwydd anarferol, i osod gerbron dynion dilerau yr iechydwriaeth, a'r canlyniadau cyfl'rous o'ugwrthod: " Oni íefari di i rybuddio yr annuwiol o'i ffördd, ei waed ef a ofynaf ar dy law cli." Mae dyledswyddau yn nghlýn â'r weinidogaeth, a alwant am holl ddyfais, •medrusrwydd, ffyddlondeb, a llafur mwyaf egniol y doethaf a'r goreu o ddynion—mae i daro at wraidd y