Welsh Journals

tbysoefa'b adroddwb. 103 Y NAILL AK GYFER Y LLALL. Eccles. vii. 14. fR hyd amser gwynfjd bydd lawen a glwys, Pob da sydd odd uchod i ddyn ; und yn amser adfyd ystyria'n dra dwys, Pob drwg sydd o'th achos dy hun ; Nid all dyn unioni a gamodd y nef, A chamu uniondeb nid all: Pob dolen o'r deddfau sefydlog sai'n gref, " Y naill sydd ar gyfer y llall." Bydd lawen mewn gwynfyd, a'th galon yn llawn fìyfrydwch, am amldra mor hael; Ystyria mewn adfyd, cywirdeb yw'r dawn Ddwg obäith fod gwynfyd i'w gael; O ẃynfyd i adfyd, hawdd myned heb drefn, î'rwy droi'n anniolchgar a mall: Mae'n anhawdd, ond dichon daw gwynfyd drachofn, " Y naill sydd ar gyfer y llall." Os1 dyn ar gyfeiliorn mewn hawddfyd wna fyw, Da iddo'i gystuddio trwy boen ; Os adfyd a'i dysg ef yn neddfau glân Duw, Adferir ei enaid i hoen ; Mèwn gwynfyd bydd lawen, ond gwyiia rhag daw A'th ostwng dan gerydd am wall; Mewn adfyd ystyria, os gwynfyd saif draw, " Y naill sydd ar gyfer y llall." Tra llef ar y ddinas am bechod, y doeth A wêl enw'r Arglwydd mewn grym; Yltyria'r wialen fry godwyd mor noeth,, Gẃyr pwy a'i hordeiniodd mor üym ; Mewn gweddi ac ymbil, a'i ddeulin ar lawr, Dwys ddisgwyl am wynfyd ef all| Fel haul yn tywymi ar ol ystorm faŵc, " Y naill sydd ar- gyfer y Dall:" Mae amser i chwerthin a dawnsio gan rai, Er hyny, nid pell ennyd prudd : Mae amser i wylo'n alarus am fai, Mor wir a daw nos ar ol dydd ; Tì