Welsh Journals

YR HAÜL. CYFRES NEWYDD, "5TNG NGWYNEB HAUL A LLYGAD GOLEUNI." *'A GAIR DÜW YN UCHAF." Hhif. 58. HYDREF, 1854. Cyp. V. Y CAM ANNGHYWIR YN ANGHEUOL. fè |&tt ag yr oedd Ann Stavert yn ymhalogi gyd âg Amos Bradley, aeth i'r fath bellaíbedd a meddwl y bu- asai Duw Ior oddi ar ei orsedd yn ma- ddeu llofruddiaeth, ond iddi gael ei cbyflawni ar yr hen Isaac, yr hwn a gasheai! Er bod Isaac yn hen ac yn eiddil, «tto gwelodd i'w chalon, a chredodd fod rhyw halogedigaeth yn cymmeryd He rhyngddi a rhyw un neu gilydd. ng ngwy^ yr hwyr; yn y cyfnos ; ar bwys ei íFon fagl, efe a aeth allan yng nghymmeriad yspiwr, er mwyn edrych pa beth a welai. Gwedi ym- Wrandaw ; gwedi sylwi; ac wedi craff'u ; cafodd ddigon o brofion bod Ann yn °dinebus! Pa beth, ebai ef, a wnaf 1 A ddan- *°naf fi hi yníaith oddi tan fy nghrong- Iwyd, heb un geiniog yn ei llogell, ac a gloaf fi y drws ar ei hol ? Neu ynte, aroddaf fi wenwyn yn ei diod, ac felly ei gyrru ar unwaith ac yn ddisymmwth ° flaen Duw, a'i halogedigaeth arni ? ^nd pan ag yroeddy cybyddtruenusyn y meddyliau hyn ; ynymgrymmuar y stol yr eisteddai arni ar yr aelwyd, gan Syfeirio ei olygon tu a'r llawr mewn Petrusder, daeth Ann i'r tŷ, ac wedi öyfod ym mlaen at yr aelwyd, hi a e,steddodd wrth ei ochr. Edrychodd yn ei wyneb yn llon—llon gwneuthur- j3^ 5 a bu ei llonder agos a diarfogi yr nfn Isaac o'i holl lidiawgrwydd. Ond 0 r diwedd efe a ofynodd iddi,—" Ann, Ja le y buost ti ? Mi feddyliais fy mod Swedi dy weled er ys ychydig yn ol, gj'd ag Amos Bradley. A ydwyt ti yn c-aru Atnos Bradley, Ann? A ydyw yn well gennyt ti, Ann, am Amos ~radley, nag sydd gennyt am yr hen aac? " Ann a weniaethodd iddo, ac 2K a'i denodd i'w wely wrth olau can- wyll frwynen ; ac i'w ystafell yr aeth yn gymmysglyd yn ei feddwl, ac yn drallodedigyneifynwes; ond nid oedd namyn dwyn cospedigaeth ei bechod ei hun, Cyflawnodd y cyn-ddiluwiaid fesur eu pechodau; cyflawnodd yr Amor- iaid fesur eu pechodau ; ac yr oedd mesur pechodau Ann Stavert yn awr ar gael ei gyflawni. Gadawodd Ann Amos yng nghudd, ac mor gynted ag y cafodd hi Isaac i'r gwely, hi a redodd atto, ac a ddywed- odd wrtho,—"Amos anwyl, y mae yr hen Isaac gwedi ein gweled, ac efe a ddannododd ein cyfeillach a'n carwr- iaeth i mi, ac edrychai yn fy ngwyneb âg wynebpryd y diafol ei hun. Amos, digon y w ei einioes; mae yn rhwystr i'n dedwyddwch a'n cariad ; mae yn hlwm pwysig wrth ein godreu ; a pha beth i'w wneuthur? Dichon y nos hon y bydd iddo roddi ei fysedd meinion am fy ngwddf a'm tagu." " Paid a gadael iddo ond hynny, Ann, gyft'wrdd a'th fynwes nac a'th wddf," attebai Amos. " Yrydwyt yn eiddof fi yn awr, a melldith ar yr hen gerìyn os gwna efe gyfTwrdd a thi ond hynny." " Dim byth mwyach," attebai Aun, "y caift* yr hen anghenfil brwnt osod ei fys ar- naf; ond a ydwyt ti yn medd'wl y gwna efe fy lladd, Amos? Y mae efe yn greulon yn ei hen ddyddiau, ac nid oes ben draw i'w ddigder. Mor wir a'm geni, Amos, yn hytrach nac y caiff efe edrych arnaf fi, na minnau i edrych ar ei wynebpryd tenau rhychiog yntau ; yn hytrach nac y caift' efe roddi bys na ílaw arnaf; îe, yn hytrach nac y caiff' efe dy ddannod di i nii ond hynny Amos; ac n«i ddywedaf air ym tnhell-