Welsh Journals

Y SEREN ORLLEWINOL TACHWEDB, 1857. [Riiif. 152. T°DI)PA'EPECHADUE. ^AN '* " Bedvbd!wK-" ^ * PAacH. c. «. SPtTROBON. Äa ŴJt^ ddina8«edd ; dinaenedd J> ***v. ij ady° me«"i amryfusedd." C>eCìd ynJn ddofn Ŵ nwddwl gí?^«orv; ?r.yr oesoedd mwyaf Wed<lid 'd^ «nenad parhaus ydoedd, Wna8a^aaf mewn amryfusedd," iw Ŵai iddo f'ei etifedd>nen %w nn » Ä °n a acbnî g/mmeryd dial drosto «r Wâ ei farwoÄ yn fwriado1 ai anfwr~ feddÄ 'Ŵiaid Ç1 oedd 7 dialedd hwn ẁ > îŵẁÄd ? dia>dd y swaed y» HyW«ffiíí»Sh am dd^gain mlynedd Ẅdo Ä1», °s na allai ddyfod r{îaäa^a byfldai wrtn ei leiẄ °ŴdlLbyw' ẅ dyben i'w ladd ^l^Ŵel Víyiin aEgenrheidiol f r dyn- ẀM^fofl^ barnwr; yr ttffl4°dá i f!W' ac os aa osodid yr hwn ^ní Äh rnai Ẃi i ladd « ^Si'^hydnL ^w berthynas arall o'i 5 W^olaett? ? ,8?.B0*d rhyw feerth- Äaí^arwol^ Wam neu fwriad, Ŵ^elU^iVÄ rh^ng y ddau %v5 Pan ro^lddffoddondtrwywaed. fCSìWS^Î * ddeddf ton gan ^^feŵ agafodd y cariad *ŴS8l Ŵn v Í"Jat y gyfundraeth o waed ÿ&0ddTÎÄas agosaf; a Duw ÎJSÖ aSi^^^megysyn ^tii "% Vn\ *mae dau beth yn 5Ẁ*^iS ?sgr?tbyran asnad! <Ä ondy ^r erÌOOd ™Ç GU *? ìîtr ^iol nî £ ,ai> gan eu bod yn J*ö Idoedd Wabarddodd i'r Iuddew- W^&^i ?r oedd 8Sh? w£Sdaw^ ° wra^dd wedi JboÿPeth eened5 fel, er fod Duw yn í>eLyr ittilan' y goddefodd hyny ÄfT y C2°; oblegid F oedd yí S"îŴvnyn SÌCÍ ° droseddi * ^at 0b Rwr yw ?0rcllymyn ond un Cv!^°Sd J^hyahefydydoedd Ví. Xty.aecl ddìaledd. Ýr ydoedd 63 mor ddyfnwreiddiol yn y meddwl, fel y darfu i Dduw, yn lle gwrthod i'r Iuddewon yr hyn a ystyrient y fraint o ymddialeddu, wneyd gorchymyn a'i gwnai braid'd yn anmhosibl i ladd dyn, os nad oedd yn llof- rudd mewn gwirionedd ; canys efe a ben- nododd «chwech dinas, mewn pellder cyfleus, fel pan ddygwyddai un dyn ladd arall trwy ddamwain, neu mewn hunan amddiffyniad, y gallai ffoi yn union i un o'r dinasoedd hyn ; ac er fod yn rhaid iddo fyw yno holl ddyddiau ei fywyd, eto nis gallasai dialydd y gwaed gyfíwrdd âg ef os oedd yn ddieuog. Yr oedd yn rhaid iddo gael ymbrawf teg; ac hyd y nod os ceid ef yn ddieuog, rhaid oedd iddo aros tufewn i'r ddinas, i ba un nis gallasai y dialydd mewn un modd ddy- fod. 'Os âi allan o'r ddinas, gallasai y dialydd ei ladd; yr oedd gan hyny i ddyoddef alltudiaeth parhaus hyd y nod am aehosi marwolaeth yn ddamweiniol, i'r dyben i dangos pa faint oedd Duw yn parchu iawnderau gwaed, a'r fath weithred ofnadwy ydyw gosod dyn i farwolaeth mewn unrhyw ffordd. Ac yr ydym yn gẅeled fod hyn yn dior y tebygolrwydd o fod neb yn cael ei ladd ag ydoedd yn ddieuog; canys cyn gynted ag y tarawai ddyn un arall i lawr â chareg, neu ryw fodd arall, ffoai i'r ddinas noddfa, Yr oedd yn cael y blaen ar y dialydd, ac os cyrhaeddai yno o'i flaen, yr oedd yn ddiogel. Yn awr, yr wyf am ddefnyddio yr ar- feriad hwn o eiddo yr Iuddewon fel traws- symudiad a chysgod, i osod állan iechydwr- iaeth dynion drwy ein Harglwydd Iesu Grist. Rhoddaf i chwi yn gyntaf esboniad, ac wedi hyny gymhelliad. I. Cawn ymdrechu esbonio y cysgod HWN. 1. Sylwer, Y person i ba un y darpar- wyd y ddinas noddfa.—Nid oedd wedi ei darparu i'r llofrudd gwirfoddol; pe buasai hwnw yn ffoi yno, rhaid oedd ei dynu allan, a'i roddifynyi'r dialydd ar ol ymbrawfteg, ae yr oedd y dialydd i'w osod i farwolaeth, ac felly gael gwaed am waed, a bywyd am fywyd. Bithr mewn achosion damweiniol, pan oedd dyn wedi lladd un arall, heb na malais na rhagfwriad, ond yn unig wedi cyflawni dynladdiad, yna y dyn hwnw yn ffoi yno a fyddai yn ethaf diogel. Yma, modd bynag, nid yw y cysgod o Grist