Welsh Journals

Y SEREN OELLEWINOL. MEHEFIN, 1857. [Rhif. 147. <ìty *l!í TESTYN IDOGAETH CRIST. J% ŵ çj ad oes un tymhor yn fwy pwysig ^ y ylltiad â theulu dyn nâ'r cyfnod ^JHej ^ û^n yr oedd ein Ceidwad'yn ^tid amgylco gan athrawiaethu.— [^d a?68 Un athrawiaeth o'r &th gan- Vy g^* ,UQ a ddysgwyd ganddo ef. Gan "Hll ein bod ni yn dra a^yddus i ^nSlwedd ei ^thrawiaeth ef. Efe a Sì^Amdeb eÌ natUT- Yr 0edd ^ŵra^ efayddiopob cyfleusdra er dysgu *Hfyu **ÿ* o ddwyfoldeb ei natur, gan ^íaí"11 ei wyrthiau rhyfeddol yn ^Ẁefl^* darddiad dwyfoí- Panyr "arai n a<* ef etMneK ^ myned oddiamgylch, dyfei \ Yr 0i enau fel dyfroedd o'r cymyl- Î^Uu v °,e^ &air 0,i enau ef yn ddigon er Hol. efydau a ystyrid yn anfeddygin- "Hìi* Cûynnyrchai hyn y fath effaith J& il!U llawer °'r bobl. nes yr oeddent fpàL n Cyfaddef ei awdurdod a'u allu ftef0 hafodd Pawb a welsant Iesu gan- !Nbí àaear—Duw a dyn—wedi ^ol v ynÉ>ûy<L Rhww immensity an- y%Ŵauedig ° fewn terfynau cyfyng to gvp^h ad dynoL Hollalluawgrwydd ^ a,tfeiddu tmy fraich o gnawd—syn- ^M. ^ ,o1 yn amgauedig yn yr ymen- ^yu ollbresennoldeb ^11 edrycb c'y^/8ad dynol, a hollwybodaeth yn Hì JJJ Ẁst o gnawd! Ni bu'r nef- ^Pe^ ^ yo dyst o'r fath ryfeddodau ag tì mberson ein Ceidwad. SfcJ 6o0ri8tydyw ysylfaen ar ba ?*«le}cJ ^adfawrCristionogaeth yn ÿV.2?7*' Er cymmaint mae Deist- eẂuu6l8tiaid' a Sociniaid, wedi ym- ^og i'r j^1 y* Meilad. orwych a mawr- ^Wad-'trwy wadu dwyfoliaeth ein ar°s ya dd-er hyQy y mae yr adeilad yn * ^e Du lysS°g ar sylfaen safadwy; canys ei hun Wedi gosoà yn Sion benr ae 17 congl-faen etholedig a gwerthfawr, a'r hwn a gred ynddo nis gwaradwyddir. Y mae pob peth a berthyn i grefydd y Testament Newyddf; ac i burdeb, ysbrydolrwydd, ac unoliaeth yr eglwys, yn ymddibynuyn holl- ol ar faboliaeth Iesu. Gellir yn briodol alw y rhai ydynt yn gwadu hyn yn weini- dogion cyfeüiornad. Y mae attyniad (at- traction) y groes, a gogoniant yr Emanu- el, yn guddiedig oddiwrth y cyfryw. Idd- ynt hwy y mae yr lesu yn ymddangos fel gwreiddyn o dir sych, heb na phryd na thegwch ynddo ; ac am hyny dirmygant a diystyrant ef. Rhodded Duw i ni ystyr- iaethau addas am yr hwn a aeth oddiam- gylch gan athrawiaethu. 2. Digonolrwydd eiiawn. Efe awnaeth ynhysbys i'w wrandawyr i fod yr aberth ag ydoedd ef ar offrymu yn ddigon i fodd- loni gofynion cyfraith bur y nef am bechod y byd oedd yn gorwedd mewn drygioni.— Cymhellai hwynt i ymorphwys ar ei iawn dyhuddol am faddeuant, am ddedwydd- wch, ac am brynedigaeth: annogai hwynt i edifarhau a chredu yr efengyl, gan ddy- wedyd fod teyrnas nefoedd wedi nesau. Y mae tudraw i'n gallu nii amgyffredy pris gorfawr a dalodd Crist er gwaredu y rhai oeddent dan felldith y ddeddf. Pe byddai pob glaswelltyn ag sydd ar wyneb y bellen ddaearol yn gyfwerth ag aur pur, a'r holl ronynau a gyfansoddant y byd yn feini di- amond, a phob seren yn y nefoedd ucbel yn fyd o drysor. hwy a ddarfyddent o'r go- lwg mewn eiliad yn yml croes Calfaria.-^ " Canys nid â phethau Uygredig megys ar- ian neu aur y'ch prynwyd chwi oddiwrth eich ofer ymarweddiad, ond, â gwerthfawr waed Crist, megys Oen difeius adifrycheu- lyd." Yr oedd yn, anmhosibl cael digon o werth yn mhethau amser i ateb i ofynion deddf a chyfiawnderi Duw. Er fod gwaed yr anifeiliaid glân, wedi bod yn Uiwío yr allorau, Iuddewaidd am yn agos i ddwy fil o flynyddau, yr oedd pechod o hyd yn aroa heb ei symud, a'r anwiredd heb ei ddileu: