Welsh Journals

Y SEREN OELLEWINOL. [Rhif. 146. DIWYGIAD. o^ ar ---- V oyd a'r eglwys yn yr amser q presennol. ddaûo08?annbymunoi oeddar y °ydPaaym* ^Pech eÌD Ceidwad bendigedig. Yr ^Nftti u yu cae' eu cyflawnu y° ua *«§ ì ò oedd y °yd wedi ca°i cy^e XM\ ^,lunio a threfnu y moddion effeith- ^yse yddu dy°î gan ei fod wedi ei Hry^onfddu á gwrthddrychau yn meddu ^ipW U ^ailuocaf ' gyrhaedd amcanion "ytlt. i '_a theilwng, i allu ymddibynu ar- ^rfff. . ydd°y gymdeithas ddynol fel íS^ÜteJ "awn bwynt o ddymunoldeb, ded- et>0edy ' a Pbleser. Dywedir na fu y byd 40 y ««ae dysged'g nag oedd Pryd hwnw, •^eth. vUdeby^ na fu erioed yn 'lawer ^t&H, * r 0edd yn llawn o fân-sectau, opin- 'ad ercjj ." ^hydd yrapostol Paul y desgrif- Nw p ynja o sefyllfa y byd yn yr amser >U Wel fihuf- ■• 29, 31; "Wedi eu k *'N<3 ^00 anghyfiawnder, godineb, an- Jj hyu a°?bydd-dod, drygioni, &c. Oddiwrth h §yhoeri^DWy"wyd yr ydym yD cael ein k y,geid* Uad yw dawn, meddyliau, a'r d d<Weth oraf>buraf> ac heiaethaf yn y d *ydd y" ddi8ono1 ' gynllunio diangfa a ^ord*!?01 becbadur- Mao yn fywyd, yn ^edio 8C yn ddedwyddwchi'r meddwl ^teud*^ bywyd ac anllygredigaeth fr°8ch.ygWyu ic goleuni—haul wedi codi ar • ^ tto8°d an§eu> i gyfeirio ein traed yn *ldeyrna8nefedd* Sefydl°dd 7 Breninmawr ^e p^ ' yn y byd, wrth gyfreithiau pa un y jH8ll DyQ8efyllneuyn syrthio. Yroedd ?d*chn yn gaIw am byn ' ddwyn trefu a * ûUsvyö mblith bodau dynol. Niorphwys- h *'* dru yDa'aetn ^am yn mbe^acby° ei a ei gariSredd' Feu hy8grifenodd hwy â fVhai aÌ Ysbryd yQaghalooau dynion, ^edi WneudfeHy. Ycyfryw wrthddrych- v ie8lwv yDnuU yn8byd 8ydd yn cyfan" 2 98lv»y(! y* y Duw byw. O amser sefydliad Y^ûoi yU JerU8alem i lawr hyd yr de« Cair«CÔCdynyddu Ẁywbethfel ygeomet °edw SWelir ei bod wedi canghenu taa "'-!1 mà f ^ X nefoodd » er nad oedd ar y í? ^«di c dyrnaid ° Pà ar ben mynydd; ev. dau 0fa\ D,uw a'i weimon. X£V. Mae 14 darllen hanes yr eglwys o'i hamser boreuol i lawr atom ni yn profi ffeithiau—ei bod wedi gweled tywydd garw—llwyddiant weithiau, ac aflwyddiant pryd araU-r-goleuai a thwyll- wch—amserau by wiogamarwaidd. Mae yr eglwys yn bresennol mewn sefyllfa gysglyd, annymunol, a difater. " Mae yn esmwyth ar rai yn Seion." Fy nyben wrth gyfoirio at amser sefydliad Cristionogaeth oedd dangos fod y byd yn bresennol yn tebygu i'r hyn yd- oedd yr amser hwnw—yn llawn dysgeidiaeth a gwybodaeth—yn ymranu yn fân sectau a phleidiau, eto yn llawn pechod. Mae nifer o ddynion dysgedig yn honi fod y Bibl wedi cyrhaedd ei ddyben, sef goleuo y byd, a'i fod wedi ei oleuo i fesur digonol yn barod, a bod eisiau rhywbeth newydd yn bresenool yn ei le, neu yn gymysgedig ag ef. Amcan y cyf- ry w rai wrth gyílwyno athrawiaethau a llyfr- au newyddion i'r byd yw codi enw mawr iddynt eu hunain, ac y maent i raddau golidus yn llwyddo gyda rai i gredu eu honiadau di- sail; ond " Fy nghair i a saif byth," medd Duw. Achosion y marweidddra «V afiwyddiant presennol. Yr ydym yn golygu fod yr holl symudiadau sydd o fan i fan wedi dylanwadu yn ddrwg ar yr eglwysî, ac hefyd wedi gwasgaru medd- yliau a serchiadau crefyddol i raddau gofidns iawn. Nid yw Cristionogion yn teimlo J dyddordeb a ddylent yn yr achos crefyddol, ac achos eneidiau dynion. Meddyliau bydol sydd yn llanw calonau y rhan fwyaf yn awr. " Gwreiddyn pob drwg yw ariangarwch." Bu llwyddiant yr annuwiol yn gwasgu yn drwm ar feddwl y Salmydd. Bu hyn bron a'i orch- fygu oni buasai iddo gael golwg ar eu diwedd hwynt yn nghyssegr Duw. Mae y drwg hwn yn gyffredin y dyddiau hyn. " Os cynydda golud na roddwch eich calon arno." Nid yw ffydd yr eglwy» ynawr mor gryf a diysgog ag y dylai fod, ond yn wan ac ansicr. Mae ffydd wedi bod yn enwog yn mhob oes o'r byd—pethau mawrion wedi eu gwneud trwyddi, ac y mae yr un sail gen- ym eto i ddysgwyl cyflawniad pethau mawr- ion trwy ei hofferynoliaeth. Mae gweddio wedi myned yn anaml, ond yr ycbydig a glywîr yn y cyhoedd. Dylid gweddio yn y