Welsh Journals

Y SEREN ORLLEWINOL. JYp- XIV.] EBRILL, 1857. [Rhif. 145. CftlSTlON YMOFYNGAE A PHRYDERUS. [Parhad o dud. 54 ] 4fh AE. amryw resymau yn galw yn uchel , ^1 i alw eich sylw at y pethau hyn : tì Gresynus gyflwr yr eglwysi ^y^y % ^ gyffredinol ddiffrwyth a marw- *W £ rilai nad oes nemawr ° wahaniaeth \l ynt a'r Dyd ° raI1 eu hysbryd a'u ^ìîöi ^ nar arwydd lleiaf eu Dod yn Oy ^ros gyflyrau eu cyd-bechaduriaid; jr^ %íem ddiolch er hyny nad yw Duw ei ■■* rhoddi fynu, nac yn eu llwyr adael jiç a*tQ--y mae yn eu cynghori i edifarhau ^^^yddu gyda ei waith, ac i brynu 2 d° aur wedi ei buro trwy dân. % mddygiad y rhai hyny ag sydd o wju fysbryd yn wrthgiliedig, ac o her- Ẁ yny yQ gallu esgeuluso eu cyfarfod- tç^^eddio a chynghori, îe, yn gallu eis- c.ofi ^ eu cornelau gartref, yn lle bod yn ^. ° am farwolaeth ein Harglwydd Iesu. gellir dywedyd yn rhy lym am y fath ttyjjŵdau, frodyr a chwiorydd. Ac os í 2? ir nodiadau hyn ddyfod o flaen llesytryw, gadewch i un sydd yn caru eich g^Mìrydol a thragywyddol ddweyd y Jnj^rthych mewu cariad. Mae eich HjJj8^ a'ch ysbryd yn difa eich cysur Wh ^11 newyQU eicn eneidiau» y11 gw au Ysbryd DuW a'ch brodyr, ac yn «i^ Ud crefydd yn ysgymun-beth; ie, mae $J^^J&&à yn tueddu i galedu y byd •'•fíh111^0 eicn teuluoedd, eich cyfeillion, « j^^y^^gion dibroffes ; ac yr ydych ^f eud eich rnan í ddifodi crefydd <%it/î'r byd> eyn belled ag y cyrhaedd íì^ lau naturiol eich ymddygiad. Ond W,Jcuislawgobaith; gan hyny ymad- %iû Ù yn ysbryd eicn meddwL Ni ^ehÛeCÛ fod ^11 yr ysDryd ^chodpan yn °u angau a barn. Cofiwch fod y fath '**• Xiv. 11 ysbryd ac ymddygiad yn faen tramgwydd ar ffordd Uwyddiant achos Orist ac achub- iaeth eneidiau. 3. Y mae llawer o frodyr teilwng ac an- wyl wedi llithro i'r dyb nad gwiw dysgwyl aw lwyddiant ar grefydd bob amser, fel pe byddai ryw dymhorau wedi eu hordeinio gan Dduw i lwyddo ei waith—bod amser aflwyddiant yr eglwys i'w briodoli i Dduw. Nis gwn beth a'u llithrodd i'r dyb hon.— Dichon mai ryw ranau o'u hegwyddorion ; neu sylwi mai ar amserau y gwelsant lwyddiant yn cymeryd lle. Ond atolwg, frodyr hoff, pa dymor sydd 1 ni ddysgwyl a dymuno llwyddiant ? a pha dymor ydyw y cyfnod pryd nad ydym l'w ddysgwyl ? A oes rhyw wahaniaeth rhwng un tymhor aflwyddiannus a thymhor aflwyddiannus arall, fel y dylem ddysgwyl ac ymdrechu am lwyddiant yn y naül a pheidio yn y llall ? neu, a oes mwy o gysur i eglwys Dduw yn y naill dymhor aflwyddiannus nacynyllall? neu a ydyw pechaduriaid mewn llai perygl am eu cyflwr yn y naiU adeg nac mewn adeg neu gyfnod arall ? Neu yntau a oes llai o rwymau arnom i wneud ein goreu ryw dymor na'u gil- ydd ? Neu a oes gan yr Arglwydd ryw adeg yn ein bywyd i ni i weithio, ac adeg arall i fod yn segur a diawydd am gynydd ei deyrnas ? Nac oes yn ddiau; ond cyng- hoTÌr ni i ymdrechu mewn amser ac allan o amser, ac i ddyfal barhau mewn gweddi. Dywed y Belbl, a hyny ar bob adeg, "We- le yn awr yr amser cymeradwy, wele yn awr ddydd yr iachawdwriaeth;" ac y mae yn ceryddu y bobl ddiwaith a ddywedent, " Ni ddaeth yr amser i adeüadu tŷ yr Ar- glwydd." DymaeiSion santaiddef; go- fynai iddynt, "Ai amser yw i chwi drigo yn eich tai byrddiedig, a thŷ yr Argiwydd yn anghyfannedd ?" Gwelwn yn amlwg nad yw Duw yn meddwl i ni fod yn ddiawydd a diymdrech am lwyddiaut ei deyrnas ar un adeg yn ein tymhor.