Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

Y GERDDORFA: Cgí%ratoîi $ps0Í hí toasaîtiutjj (fcûümiaeíjj a §aròü0Ma*í|r <!£ptmg. CYHOEDDEDIG AR Y CYNTAF O BOB MIS, Rhif 62 GYF. V. TACHWEDD 1, 1877. Pris 2: ORIB'L Y PRIP PEISTRL I B EET H O VE N, Parhad. Yn yr amser hwn dychwelodd Jeanette von Honrath at eì rheni yn Coiogne, a thra yr aeth y negesydd i ymweled a'r cyfansoddwr ieuanc gan wenu wrth feddwl am y geiriau, "O irascibile genns poetarum ?" Wedi cyrhaedd ystafell Ludwig, derbyniwyd ef gy:la dystawrwycld pruddaicld. "Wel Ludwig, a gefaist ti lewyg arall?" Dim ateb. "Yr wyt yn gyfaill dyddan," sylwai Wegeler; Cynygiais i fy nghyfaillgarwch—derbyniaist tithau ef gyda brwdfrydedd—darfu i ni ar lan y Rhîne ymrwymo a'n gilydd dros ein hoes, ac yr oeddwn yn credu na fycldai dim yn y dyfodol yu ddirgel neu yn guddiedig i fod rhyngom, ond y serch dyfnaf a'r ymddiriedaeth lwyraf. Wedi hyny, aughofiaist dy holl addewidion. Nicl yn unig yr ydwyt wedi yinbellâu, oncl edrychi arnaf braidd yn wrthwynebus. Edrychai Ludwig i fyny gyda syndod a'r yr araith hon, a gofynai gyda gwrth-brawf "beth ydwyt yn ei feddwl ?'[' "Beth yr wyf yn ei feddwl,'' gwrthatebai'r llall "dyna fy nghwestiwn priodol i ti.'> 'j Nid wyf yn dibrisio dy gwmpeini.'' Gan hyny allan ath seiliau cyhuddol, fel y gallwyf weled pa un a raid i ni i ymadael am byth neu a allwn ymgymodi eto." Ni fu yr anerchíad penderfynol ac annichellgar hwn, yn aneffeithiol. Ar yr un pryd, yr oedd Ludwig yn teimlo yn rhy gywilyddgar i adrodd hanes ei helyut a Jeanette, o'r hyn y cododd yr annghydfod rhyngddo ef a Stephen a theulu von Breuning. Gan hyny cyfeiriodd a'i law at y gwagle oedd ar y mur, lle hyd yn ddiweddar y crogai darlun ei dadcu, ac mewn acenion toredig rhoddodd i Wegeler y manylion o'i symudia 1 ymaith. Gwrandawai Wegeler ar ei ystori gyda chydym- deimlad dwfn. dywedai, '• Y mae yr ystori yna yn wir yn dorcalonus. Ond ti a ymddygi yn annoeth iawn, os ymollyngi i ymofidio yn ormodol ar ol y darhiD, os yw mor werthfawr yn dy olwg, dylet i ymegnio i'w adenill mor fuan ag sydd bosibl.*' "Ond sut y gallaf ?" gofynaiy ceiddor- "Sut y gelli" gwaeddai ei gyfaill. "Dyna beth a alwaf yn ymofyniad ymarferol. Pa fodd, trwy egni a phenderfyniad | Yr ydwyt yn siarad fel pe byddet eto yn analluog i enill arian. Yn anffodn» nid wyf yn Croesus i'th gynorthwyo o'm trysorgist; a phe bawn, nid wyf yn sicr y buaswn yn dy gyn- orthwyo yn yr amgylchiad hwn. Y mae yn dda i gymhell dyn i gynorthwyo ei hun. Ymdrecha gan hyny droi heibio yhcydig o'th enillion öcldi wrth cly wersi cerddorol. Deuaf gyda thi at y tafarnwr i gynyg iddo dderbyn cyfrandaliadau nes adenill y darlun." Gyda hyn ymddysgleiriodd gwynebpryd Ludwig, Nid oedd efe wedi meddwl am hyn yna. " Yr wyf yn gweled dy fod yn iawn," ebe fe. "Ond rhaid i ti gymeryd cynllun gwahanol i fyned wrtho'' ychwanegai Wegeler, oblegid os byddi yn fympwyol a dioglyd, anhawdd fydd cyrhaedd dy amcan. Clywais nad ydwyt wecli rhocldi gwersi er ys dyddiau. Pa reswm sydd genyt dros beidio myned yn agos i Von Breunings." Siglodd y cyfansoddwr ei ben. "Yr ydwyt wedi fy ngwneud i deimlo mor gywilyddgar," sylwai Wegeler. "Cyfiwynais di iddynt derbyniasant hwythau di fel cyfaill i rni. Ond yn awr beth raid eu bod yn ei feddwl o fy newisiad ?, a pha fodd y camdriniaist fy nghyfeill- garwch ? Dyledswydd a gymerir unwaith, a ddylai gael ei chario allan " " Nis gallaf fyned 'i'rty byth eto,p ebe fe. " Yn wir! pa beth sydd wedi dygwydd ? " gofynai Wegeler, fel pe byddai eto yn y tywyllwch, ' Nis gallaf ddyweyd '' ',' Yna rhaid ei fod yn rhywbeth sydd yu peri i ti gywilydd. " "Felly y mae.'' *' Ac yr ydwyt yn nacâu dweyd wrthyf fi." " Nis gallaf.'* Yna ebe Wegeler gan godi o'i gadair, ''gwelaf nad ydym yn cydweddu a'n gilydd. Nid yw honiad