Welsh Journals

BDORFA: %í%rẃtt S'íôöí %i ítrasawfjj étfitòmmfy a ÿwWtrxrmaetJ (Sptracj. t?\ CYHOËDDEDlG AR Y CYNTAF O BOB MIS, Ehif 60 GYF. Y. HYDBEF 1, 1877. Pris 2 i ORIEL Y PRIF PBISTRL B E E T H 0 V -E N. Parhad* Cafodd y dd&mmeg ei deongli. Efe a ymnilodd yn oi gap, ag allan ag' ef crc ystafell mewn llidiowg- rwydd ac yn llawn chwerwder, gyda phenderfyniad ar y pryd i beidio dychwelyd yno byth mwy. Ar yr heol cyfarfyddodd a Stephen a Christopher von Brenning yn dychwelyd o'r ddarlith. Gan dafin goìwg wyllt ar y blaenaf, brysiai yn mlaen, gydag ofn fe ddichon na ehyfarfyddai ag heddwch gartref, efe a aeth trwy borth y dref sydd yn arwain i'r mynyddoedd, gan adael ar ol Pooppeladorf, gyda'r bwriad o ymguddio yn y goedwig. Dyma un o'i enciliadan digyfnëwid yn ei symudiadau tymmestlog. Esgorai meddyliai gwyllt y naill ar ol y llall yn ei ben tanllyd. Efe a gyhuddai Jeanette ei bod wedi chwerthin arno; ond Stephen yn llawer mwYy cyhuddai ei o'i fradychu ag anwiredd. Paham ebe fe na wnaeth y cyfaììl tyẅyllodrus fy hysbysu ei fod am gael yr enw o fod yn awdwr y Gariadgân, ai fod yn earu Jeanette a'i fwriàd o'i hanrhegu a*r eyfansoddiad ? Pe hysbysai iddo y gwirionedd ni wrthodai y gerddoriaeth iddo, yr hyn a'i cadwai ef o fod yn destyn chwerthin am ei ben yn nheulu Von Breuning ? Yna gyda meddwl plentynaidd meddyliai eilwaith y gallai mai am ben Stephen y chwarddai Jeanette, Mor anhawdd i garwr ieuanc yw edrych ar ddygwyddiadau carwriaethol yn y golenni iawn. Yn yr hwyr cyrhaeddodd ei gartref ei hun. Er mor wylltion oedd ei feddyliau, cafodd achos yn y fan i'w troi i gyfeiriad arall, wrth gael ei fam mewn boddfa o ddagrau. Anghofiodd ei ofidiau ei hun wrth ofìd ei drallodus fam, yr hon er ei fabandod a ddangosai ato ei anniffoddol gariad, "Mam, mam, " gwaeddai ef gan ddangos eigyd- ymdcimlad, " Pa beth sydd yn eich gofìdio?" Ni roddodd un atebiad, ond yn unig cyfeirio a'i llaw at ystafell y llauc, yn yr hon yn awr y clywid swn morthwỳl yn curo. Prysurodd Ludwig drwy y ddor i'w ystafell ei hun, llanwyd ef a dychryn gan yr hyn a welodd ei lygaid hoew, yma yr oedd dyn—yr hwn a gadwai dafarn- dy o'r enw Fuchs publichouse,—wrth y gorchwyl o dynu oddi ar y mur ddarlun (picUtre) o'i dadcu yr hwn y diwrnod blaenorol y bu yn ei ddangos i'w gyfeillion gyda'r fath falchder ae anwyldeb. Ar y dechreú yr oedd ei ddigllonedd yn rhy fawr i allu llefaru. Yna gwaeddodd allan, "Pa beth sydd yn myned yn mlaen yma ? " Y Gwestywr am eiliad a ymdroai o gylch, gan dafiu golwg ddiystyrllyd ar y siaradwr byf; yna elai yn mlaen yn bwyllog gyda'i waitli, gan ofyn yn wawdus, " Pa beth sydd yn myned yn mlaeu yna ? "Pa liam na all y Uanc Aveled drosto ei hun. Yr wyf yn tynu y darlun i lawr." "Pwy a roddodd ryddid i chwi wneucl hyny,'' gofynai Liuh\ig. "Nid wyf yn gyfrifol i blentyn,'' oedd yr ateb, ni wna dy eiriau fy rhwystro, yn awr mewn iaith eglur, mae Johann von Beethoven wedi gwystlo y darlun hwn i mi. Ac os dymuni gael gwybod pa fodd y daeth hyn oddiamgylch, nid oes genyf wrthwynebiad i egluro hyny. Gwnaeth dy dad yn nghwrs amser dwll pwysig yn fy niodgell; a chan nad yw wedi ewyllysio talu, yr wyf yn gofalu am fy hun. Y mae fy mhwrs yn wag o arian ar hyn o bryd yr hyn sydd yn fy ngorfodi i gymeryd gwerth arian. Ond ar yr un pryd, y mae yn garedig- rwydd ynwyf na buaswn yn dwyn eich holl ddodrefn a'u gwerthu mewn arwerthiant. Yr wyf yn cymery y darlun yn lle taliad, nid nm fy mod yn gosod un gwerth arno, ond am y meddyliaf nas gelli di i adael darlun dy dadcu yn llaw dieithryn, ac y byddaf trwy hyn yn debycach o gael fy arian. A phan telir eich dyled. mi ai dychwelaf.'' " Ni oddefaf hyn—ni chewch ei gymeryd ymaith," gwaeddai y llanc yn wallgofus ac anmhreswadiol. "A gaf fi anfon y Policei gymeryd y gwelyân, y byrddau a'r cadeiriau, ?'' gofynai y gwcstywr haiarn galon. *' Ni chewch gymeryd y darlun ymaith oddi wrthyf fi," gwaeddai y llanc drachefn. Yr oedd yn awr ar fyned i ruthro at y dyn, yr hwn erbyn hyn oedd wcdi gorphen ei waith ac yn dal y darlun yn ei law, pan daeth ei fam i fewn, gan gadw Ludwig yn ol. Hi ai cyngorai yn bwyllog gan ddweyd—"Ludwig, Ludwig pa beth yr ydwyt yn wneud ? gad iddo, a phaid dwyn niwy eto o afiwyddiant i'r ty.»'