Welsh Journals

Y GEEDDORFA: CYHOEDDEDIG AR Y CYNTAP O BOB MIS. Ehif 54 CYF. Y. CHWEFEOü 1, 1877. Pris 2; ORIEL Y PRIPPEISTRI. BEETHOYEN Parhad o tudal. 1. Wecli yehydig íynydau, hi a ddygodd iddo wydriad llawn, gan ofyn, " Sut yr ydych yn hoftl fy nghawl?" "Y mae yn rhagorol, a'i berarogl yn hyfrydj" ebe Cf. "Pa heth y gelwir ef?" " Maitranh" atebai y foneddiges, "Arferwn ef bob blwyddyn ar lan ein hafon, ac y mae yn ein bywiocâu a'n hoenusu. Mae gan fy mhlant Maitranh party i fod y noson hon. " Ar hyn yr oedd y cwmni gwahoddedig wedi dyfod ir ardd, ac yn neshau at y palas gyda chrechwen a chân. Yr oedd yn gynwysedig o blant Madame von Breunig, Stephen Christopher, a Lawrenz (neu fel y gelwid ef yn gyffredin, Lenz), ac amryw o fyfyrwyr ieuainc, yn mhlith y/hai yr oedd y dyn ieuanc, a'r hwn yr ydym yn barod yn adnabyddus dan yr enw Franz G. Wegeler. Wedi iddynt weled y Count von Waldstain distaw- odd ei twrf, oblegid cydnabyddent nad oedd y Marchog ©nrhydeddus yn neb llai na phrif anwyl-ddyn yr Elector ieuanc, Max Franz. Gan hyny yr oeddyn naturiol iddynt gywilyddio, Ond yr oedd y count dysgedig yn gwybod yn dda pa fodd i symud ymaith eu hyswildra. Buan y rhyddha- wyd eu tafodau, anghofiasant eu gwyleidd-dra, a daeth giarad a chwerthin unwaith eto mewncylchrediad. "Pa lwyddiant a ddilynodd eich hynt lysieuol rhwng y Saith Mynydd ?" gofynai Madame von Breu- nig i'r efrydydd talaf. "Mae Wegeler wedi darganfod pethau newydd a phwysig mewn natur," gwaeddai Stephen, y mab henaf. " Ydyw yn wir, yn ymddangosiad rhyfedd, seren vib," ychwanegai Christopher, yr ail fab. " Gall y neb fyno chwerthin," ebe Wegeler, " ond yr wyf yn parhau yr un farn." " A ydym ni o\\ i ^ael bod yn gyfranog o'r hanes," gofynai y count. "Dywedwch, dywedwch," gwaeddai y plaut mewn un llais. Yna dechreuodd Wegeler roddi hanes ei gyfarfydd- iad a Beethoven, yr hwn oedd y seren ryfedd y cy- feirid ati. Cynyrchai ei ddull bywiog a'i adroddiad cyffrons efteithiau gwahanol ar ei wahanol wrandawyr. Credai y myfyrwyr fod eu cyfaill wedi edrych ar y llanc gyda dau lygad pleidiol, ac nad oedd mewn im modd yn brin mewn defnyddio gormodiaith. Yr oedd mewn canlyniad wên amhens i'w gweied ar gylch yn ymsymud o'r naill wyneb i'rllall. Er mor rhyfedd oedd yr hanes, ymddangosai fod y count yn teimlo mwy o ddyddordeb na neb ynddo, ac amlygodd ar y diwedd "fod y llanc dan sylw yn sicr o fod yn rhywbeth gwahanol i'r cyffredin." "Yr wyf wedi ciywed am y llanc o'r blaen," ëhe Madame von Brunig. "Pan nad ond un-mlwydd-ar- ddeg oed, cyflwynodd dair sonata o waith ei hun i'r diweddar Elector, yr hwn a roddodd iddynt y gaumol- iaeth uchaf. Mawr y siarad fu am dano y pryd hAvnw, dyrchafai rhai ef hycl y sêr, a chredent ei fod yn genad arbenig i'r byd, tra yr oedd eraill yn gwawdio y fatli grediniaeth fí'ol. Yr wyf yn credu fod y teulu mewn amgylchiadau tylawd, o herwydd arferiad anweddns y tad o yfed pethau meddwol yn ormodol. " Ar yr ystyriaeth yna," gwaeddai Wegeler, "ymae yn ymddango» i mi fod dynoliaeth yn hawlio cyfryngn ar ran y fath lanc talentog." " Gadewch i ni glywed ychydig am ei fywyd,'' ebe y count. " Gyda yr hyfrydwch mwyaf," ebe Wegeler. " A gellwch fod yn sicr o wirionedd y ffeithiau, y rhai a dderbyniais o enau Ludwig ei liun. Yr ydym yn gym- deithiön. Yr wyf bum mlwydd yn hynach nag ef, ac ar ddymuniad ei fam rhoddais iddo rai gwersi yn y Lladin. Nid yw hanes y teulu yn myned yn mhellach yn ot na'i dadcu, yr hwn, yn ol Ludwig oedd primo basso i'r diweddar Elcctor Clemens August, Daeth wedi hyny yn Gapel feistr o dan Maximilian Frederick. Ganwyd ef yn Maestricht, ac ymddengys ei fod yn ddyn bychan cryf, gyda llygad bywiog. Yn ol ei swydd olaf, y mae yn amlwg ei fod yn uwch na chanwr cyffredin, yr oedd yn wir yn gyfansoddwr. Perfformiwyd un opera a