Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

*' &gifag0frift< " LLWYDDED Y RHAI a'tH HOFFANT." Y (Eolltòtg ctto gn ©abforìîtg. Enaid dyn yw'r trysor gwerthfawroccaf yn y byd hwn. Pob gwrthddrych arall dan yr haid a dderíÿdd, ond yr an- farwol Dduw a greodd ddyn ar ci ddelw ei hun, i fod yn enaid byw; a byw íÿdd efe trwy holl oesocdd tragwyddoldeb. Ond pan gollodd dyn ddelw Duw trwy bechod, syrthiodd i feddiant Satan, a chollodd bob hawl i ddedwyddwch y Nef, a phob addasrwydd iddo. Yn gymmaint a bod pawb fel hyn, yn agorcd i ddigofaint Duw a melldith y ddeddf, yr oedd uffern yn barod megis â safn agored i dderbyn pob enaid dyn i dragwyddol wae. A phan nad oedd un creadur, yn y nef nac ar y ddaear, a allai waredu dyn o'r eyflwr dyclnynllyd hwn, ediychodd Mab Duw oddiar ei orsedd dragwyddol i lawr amo, a thos turiodd wrtho yn ci gyflwr truenus. " Gwelodd hefyd nad oedd gwr, a rhyfcddodd nad oedd Eiriolwr"; ac felly yn nghyílawnder yr amser Efe o'i fawr drugaredd a ddisgynodd o'r neíbedd " i gadw yr hyn a gollasid." Ond er mwyn cyf- lawni y diben grasusol hwn, yr oedd yn angenrheidiol iddo gymmeryd ein natur ni arno, a dioddef angeu, megis y dywed yr Apostol, " gan fod y plant yn gyfrannogion o gig a gwaed, yntau hefyd yr un modd a fu gyfrannog o'r un pethau; fel ti-wy fanvolaeth y dinystriai Efe yr hwn oedd â neiUi marw- olaetli ganddo, hynny yw, diafol; ac y gwaredai hwynt y