Welsh Journals

?0lf!tt808fefe< g£mprgöto. Gelwie arnom yn ol trefn yr Eglwys ar y tymhor hwn o'r üwyddyn i ymarfer mewn modd arbennig âg ympryd a gweddi.* Y mae'r ddyledswyd o ymprydio yn un ag sydd yn dwyn perthynas agos á lles a chynnydd yspiydol pob Cristion; ond un ydyw, ag y mae Ue i ofìú bod Cristionogion yn y dyddiau hyn yn rhy gyffredin yn ei hesgeuluso. Y mae hyn wedi tarddu yn ddiammeu mewn rhan oddi wrth y cyfeiliornadau, addygasai Pabyddiaeth i mewn i'r Eglwys o barth i'r ddyledswydd hon ag eraill. Pan ddysgwyd y bobl, mai trwy eu gweithredoedd da yr oeddynt i enmll y nef, cyfrifwyd ympryd fel un o'r pennaf o'r gweithredoedd byn. Tybiwyd, mai cystuddio'r corph ydoedd y fibrdd ysgrytbyrol i nefoleiddio'r enaid, a llawer pechadur blínderog a blygwyd hyd y Uwch o dan yr iau drom yma, gan geisio maddeuant a thangnefedd, Ond pan agorwyd llygaid ein cyn-dadau i weled, nas gallai nac ympryd nac un weithred arall o'r eiddynt fyth deilyngu iachawdwriaetb iddynt, ymwrthodasant â'u cyfeiliornad cyntaf, ond syrthiodd llawer o honynt i un arall, a diystyrasant y ddyledswydd bon fel yn afreidiol ac ammherthynol i'r Cristion. Ac felly y mae llawer i'w cael yd y dyddiau byn, ag sydd yn ystyried ympiyd yn beth pab-. aidd, ac Eglwys Loegr yn babaidd hefyd arn drefnu dyddiau ympryd i'w baelodau. Ond os cydmerir yn ddiragfarn drefn ein Heglwys â gair Duw, fe welir, bod byn yn un prawf y'mhlith llawer, fod ein Díwygwyr wedi cadw'r llwybr can- ohg rhwng y cyfeiliornadau ag oeddynt o bob tu iddynt. Nî wrthodasant yr byn oedd yn ysgrythyrol, amfodpabydd iaeth unwaitb wedi ei lychwino, ond tynnasant ymaith "y gwcrthfawr oddi wrth y gwael,"—yr aur oddi ŵrth y sothach,—ac a draddodasant i ni wirioneddau a dyled- swyddau y Bibl yn eu purdeb cyntefig. Ond nid ofn pabyddiaeth, meddyliem, yw'r unig nac ychwaith y brif aehos, bod ymprydio yn beth mor ddieithr *Am lianes sefydliad t-sinhor y Gai-awye, gwêl "Yr Eglwyaydd" am 1847, tu dáleu 100. E