Welsh Journals

V P V TT1 A T T T JL V_x _1_ JL jljl. _1_ JLJ JL__i • Cyfrol XXV. M-A.WK.TH, 186S Rhifyn SOl. bÜW DDIM WEDT EIN COSPI YN OL EIN HAEDDIANT. rEgeth* a draddodwyd yn Eglwys Flaenaf Bres- "pteraidd Wüminyton. Delaware, lachwedd 28, *-%b\, sef Dndd Diolchgarwch Cenedlaethol. gan V Parch. Wm. C. Roberts, A. M., gweinidog yr %lwys hono. •U- ^n °' ein Pechodau y gwnaeth Efe ä ni; ac nidyn 6la tmawireidau y talodd E't'e i ni."—Psalm ciii. 10. Echreua yr yggrifenydd Santaidâ y Salm hon ^V.V alw ar ei enaid i fendithio yr Arglwydd p ei ddaioni iddo ef yn bersonol, á'i aneirif ugareddau i'w gyd-ddychweledigion o wlad Caethiwed. Diolcha yn gyntaf am faddeu- * o'i holl bechodau, y rhai oedd yn dyfetha . Vvyniant tu fewnol ac ysprydol ei eoaid. Di- ^"a hyn yn fuan â cbydnabyddiaeth o law yr S'wydd yU ei dywys trwy yr anialwch, ac SWared ei enaid o allu ygelyn. ^yfoda yn fuan uwch law ystyriaethau per- 0l» gau ddiolch i Roddwr mawr pob daioni y e' ofal tadol o'r genedl Iuddewig ar y pryd. ^ihlith pethau ereill, crybwylla ei ryfedd yn diwallu eu hanghenion tymhorol, hyd yn Pan oedd yn eu cospi am eu pechodau ; ei » aiffyaiad o honynt rhag dialidd eu gelyn- ìclri' *'* atn^yg'a^au rhyfedd o hono ei hunan Jynt fei «ei bobl Efj a defaid ei borfa.» {> ^ yn UWCQ et0 íel credadyn, a diolcha K a<* Nefol am ei gospedigaethau iddynt fel *Cvd >4&R nat»yddir fod y bregetti hon yn cymeryd mwy o lo t^ yclctwn yn arferol o'i ganiatâu i bregeth, na thraeth- ir J eu rhanu ; eto mae yn ddiau genym yr esgusod- ^*bk . *yW gan bob un a'i darlleno, wrth ganfod, i'n l. rnagoriaethau ereill, ei chyfaddasrwydd nodedig ♦i rfa ^y'ohiadau presenol fel gwlad o bobl, ac y buasai íj,jöj ' raddau yn debyg o leihau ei dyìanwad a'i def- ceneül. Geilw ef yn " Dduw trugarog a gras- lawn," er ei fod wedi gadael miloedd o'i gyd- wladwyr i gael eu hyspeilio o'u meddiannau, a liawer o'i berthynasau agosafigysgu cwsg angau ar lan afonydd Babiìon. Y mae hefyd yn honi y gwna yr Arglwydd " gyíìawnder a barn i'r rhai gorthrymedig, ac nid byth y ceidw efe ei ddigofaint." Dy wed hefyd yn ein testyn mai '■ nad yn ol eu pechodau y gwnaeth efe â hwynt." * Nid rhaid i neb o honoch chwi, fy ngwran- dawyr anwyl, ddefnyddio eich dychymyg i weied tebygolrwydd rhwng sefyllfa y Salmydd ar y pryd hwn â'n cenedl ni yn bresenol. Yr ydym yn teirnìo fod llaw farnedigaethol yr Ar- glwydd yn drom arnom—fod gwaed gwerth- fawr 'miloedd o'n cydwladwyr wedi llifo yn rhydd y misoedd a aeth heibio ; fod teuluoedd lawer wedi eu rhwygo, a bod rhai o'n pertbyn- asau agosaf yn gorwedd yn y llaid oer ar fia y Potomac. Pe rhoddem i fyny i deimladau na- turiol ein calonau, y raae yn ddiau genyf y gwaeddem f'el yr hen Jacob gynt—" Yu fy er- byniymae hyn oll." Mewn gwirionedd, dyma ydyw teimlad ac iaith miloedd y dyddiau hyn. Os oes neb o'r fath yna yn y gynulleidfa barch- us hon, gadewch i mi eich cynghori yn awr i efelychu y Salmydd yn ein tesiyn. Cofiwch mai bendithîon dan orchudd yn aml ydyw barnedigaethau ein Duw ni. Yr un galon dad- ol sydd yn danfon gofid a gwynfyd, llawenydd a thristwch. Y mae y naill mor angeíirheidiol â'r lla.ll, pa mor annewyllysgar bynag yr ydym i gredu hyny. Câs yw gan y plentyn drwg y wialen, ac eto y mae o fendith fawr iddo, fel y cyfaddefa ef'e ei hunan pau y cyrhaedda ddyddiau addfedrwydd. Dichon fod yma ryw un yn barod i gyfaddef mai egwyddor dra chysurus i'r galon friwedig ydyw hon, ond fod yn anmhosibl ei dwyn allan mewn ymarferiad. Camsyniad ydyw hyn, fy nghyfeilHon. Y mae HaTFçr o bls>r;f Duw, ya