Welsh Journals

Y CYFAILL. Cyfrol XXXII. AWST, 1869. Rhifyn 301. ■foeinfol. MYFYEDOD AR PSALM XXIII Traddodwyd yn Behoboth, Slate Hill, Pa„ Oor, 10, 1859. "Bugail" cyntaf dyn dan y cwymp ydyw ei hunan. '• Troisom bawb i'w ffordd ei hu A'r tro cyntaf y dyrehafodd efe ei lais, ac y cododd ei ffon, arweiniodd ei braidd oìl o ardd deg, ffrwythlon yr Arglwydd i ddiffa eth- wch cras, sych, nychlyd y byd, i'r diffaeth- Wch mawr ! Ei weithred gyntaf oedd "cyf- eiliorni;" ac un " cyfeiliorni"- mawr yd.y\v holl symudiadau ei braidd byth er hyny. Y step gyntaf oedd gadael paradwys Duw, a'r afon a'i phedair ffrwd, a gadael a gadael yw pob cam o hyny allan. Mae holi hanes y bugail gweniaethus, chwyddedig, "dauddybl- yg ei galon" hwn, a holl hanes y praidd tru- enus dan ei arweiniad yn gynnwysedig mewn dau air—gadael a myned. Gadael ffordd yr Arglwydd, a myned i'w ffordd ei hun; gadael y gwir Dduw, a myned ar ol Baal; gadael gwynfyd pur paradwys, a myned i clrueni dallineb meddwl, meddwl annghymeradwy, amryfusedd cadarn, caledrwydd calon, dy- chryn cydwybod, gwyniau gwarthus, a phob parodrwydd i gredu celwydd; gadael pob syniad gwylaidd a pharchus am y Duw pur, a myned i ryfyg ymddieithrio oddiwrth fuch- edd Duw, gan ddywedyd, " Pwy sydd ar- glwydd arnom ni ?" Oadael yr amddiffyniad dwyfol, a diogelwch " cysgod yr Hollaììuog," a myned i ryferthwy "dinystr tragywycîâol oddi ger bron yr Argiwydd, ac oddiwrth ogoniant ei gadernid ef;" -gadael cyfoefch, a llawnder, a digonolrwydd, ac nrddas. a gwyeh- der palas yr Arglwydd yn Eden, a myned, fel Israel gynt, o achos y Midianiaid, yn diavi-cl iawn, feì Dafydd, yn dlawd a gwael; myned i breswylfeydd y llwch—myned i bangfeydd eisiau yr anghenus, a'i ben ar fynwes y tom- enau yn lìewygu yn ngafaelion y newyn du —my7ied—myned—M.Y2mv ! I ba le, aníîydd- wr ? I ba le, Tom Paine a Voltaire ? Gwrand- ewch ar faich geiriau eu hanadl olaf: " Yr ydym yn myned i dywyliwch— i dywyUwch ; ond i ba Is loeä'yn, nis gwyddom /" Na wydd- och, druain, ac ni wyr yr Anfeidrol wybodus chwaith, canys nid ewch byth drwy y ty- wyllwch jn&-myned tragywyddol mewn ty- wyllwch eithaf ydyw! 0 feddylddrych ! Hynod briodol ydyw desgrifiad Esaiah,mewn cysylltiad arall, o hunan a nwydau dynion a'u llywodraeth arnynt: " le, cwn gwancus ydynt, ni chydnabyddant a'u digon, a biígeii- iaid ydynt ni fedrant ddeall; wynebant oll ar eu ffordd eu hun; pob un at ei eîw ei hun o'i gwr." Mor gywir hefyd ydyw desgrifiad Jeremiah o amgylchiadau mewn perthyEaa wahanol, o ddynion dan lywodraeth hunan a nwydau: "Eu bugeiliaid a'u gyrasant hwy ar gyfeiliorn ; ar y mynyddoedd y troísant hwynt ymaith: aethant o fynydd i fynydcì, anghoíìasant eu gorweddfa." Tybia y gwr traws fod ei hunan yn fugail cywir a gofalne, cyfiawn a haelionus. Ond wele dd-ósgrifiad perffaith o hono gan Zechariah: " Ni ofwya y cudöiedig, ni chais yr ieuanc, ni feddygin- iaetha y briwedig, a fyddo yn sefyll ni phortha; ond bwyty gig y bras, ac a ddryllia eu hewinedd. hwynt." Ond yn nghanol ein dyrysni, ein crwydr- iadau, a'n beisiau, a'n tywyllwch yn anial- wch erch encili.vd oddiwrth Dduw, dyna lais inwyn, hyfryd, yn cario ei lon'd o ras, ya ymdreiddio trwy yr anialwch, y laaill glog- wwn yn ei dafiu i glogwyn arall-yn cLwareu gyda'r briwedig yn agenau ac ogofeydd y creigiau--edyn yr awel yn ei g-ario fel balm i'r lle^meiriol yn ngorweddfa y tywod 'sych: