Welsh Journals

Y CYFAILL. Cyfrol XXX. cìîorpiîen^'f, iser. RliiÍA-n 36?'. I.-T PAECH. MOÎt&AN J0HK EHYS A'I DDYDD-LYFR. GAN Y PARCII. T. PIIILLIFS, D. D. Awst 16eg, 1794. Y mae gyda ni un dyn gwirion yn y llong, yn chwenych bod yn luddew, ond nid yw ddim yn dealì yr enwaed- iad. Yn y boreu yr oedd yn dawel, ond tua'r prydnawn mae'n chwythu'n gryf, a'r môr yn lled achel. Yr ydym yn hwylio, weithiau, i'i' deheu-orlîewiu, ac weithiau i'r gogledd-orlle- win. Mae rhai o'r cwmpeini yn glaf, ei bod gyda ni ddau f eddyg." 17eg. Y dydd cyntaf o'r wythnos. Tym- hestlog, a'r gwynt yn hytrach yn ein herbyn. Y mae'r inôr rywbeth yn debyg i greigian Swydd Feirionydd. O gylch pedwar o'r gloch, f e f eddyliodd rhai o'r cwmpeini f od y llong yn myned i'r gwaelod. Mae'n debyg i'r rhan fwyaf o'r morwyr frawychu; ond wedi dyfod allan o'r perygl yr oeddynt yn tyngu ac yn rhegu, ac yn haeru mai o achos y pregethwyr yr oedd y cwbl. Yr oeddwn wedi bod yn dar- llen pennod, a chanu hymn, ychydig bach cyn i'r llong gael ei suddo megys dan y dwfr gan y dymhestl. Nid oes yma nemawr o Americaniaid gyda ni yn y llong. Yr wyf yn gobeithio fod morwyr y wlad hon ychydig yn fwy moesol na morwyr Prydain. Md peth dyeithr i mi yw iaith ac ymddygiad morwyr Lloegr. O bosibl nad oes neb dynion yn y byd mwy erchyll eu hiaith, a phenrhydd eu hymarweddiad, na'r rhan fwyaf o honynt. O na ddychwelai Duw hwynt i'r iawn o fagl diafol. Wrth weled arwyddion am dywydd garw yn y boreu, mi genais yn Saesonaeg fel hyn:— "Now let the sea and tempest roar, And \vaves drive on from shore to shore ; The wbole creation may be dark; Let'oceans roll likc mousiiains high. -*.ik! mnrmuriu<r bíllows kíss the sky, Hoyje is my aiichor, God my ark.,f Er fy mod yn ymdrechu sefyll i fyny ya nghanol clcber y bobì, a Ileíaiu y plant, nid wyf ond canolig o ran fy iechyd heddyw. Nid oes dim bwyd a gyffwrdd â'm cylla; eto, mae pob peth yn dda. Peth cywilycìdus yw' i Gristion rwgnach bcth bynag fyddo ei sefyil- fa. Hi a ddichon í'od yn waeth. 18fed. Yn fwy tawel, oddieithr ambolí í a^el ddisymwth, yr hyn y mae'r morwyr yn eti gaì<v yn sguaîls. Y mae y môr yn yro.~ ddangos yn ddigofus, ac yn parhatt yn anes- mwyth ar ol y gwynt a gawsom ddoe. Ar c\ cyffroi digoíaint i radd uchel, hyd yn nod mewn dyn, nid ar unwaith y oäw y wynefc- pryd i'w le. Y mae'r awelon disymwth sydd ýn ein eyfarfod ar y môr yn gyffelyb i'r prof- ecligaethau tanllyd sydd yn aml yn cyfarfod â'r Cristion. Pa sawl un sydâ wedi bod dŵn y don, ac eto'n fyw!!! Y peth cyntaf i.\v wneyd at ddiogelu'r llong yw tymt'r hwyliau. i lawr. Pan fyddo y Cristion ar ei uchel f aa- au, dysgwylied am brofedigaeth. gocheled godi gormod o hwyliau o flaen aẃelon can- moliaeth a derchafiaeth ddynol, a goehelcd er tíim ymddiried i' w dymerau. Y-r wyf weithiau ípda'r awc 1. Yrfuehel iawn fŷ hynt, Drachefn, pan ío'i'a dawei, Yn srwaeddi am y srwynt : Pan ddelo 'storairdd creuio>''.t. Rhai chwerwon yn eu nhertfr,. 'Does le'm ddiogom'r awriiou Ond gyda Duw y berth. Y mae'r gwynt yn parhau i fod yn hytrach yn». ein herbyn, ond mae'r hin, ar y cwbl, yn. hyf- ryd heddyw. 19eg. "'Dydd i ddydd sydd yn iraethu ym- adrodd, a nos i nos sydd'yn mynegi moliant."" Heddyw y mae y lìafurwr yn cael diwrnod. gwerthf awr i gludo ei ŷd i' w ysguboriau, a'r morwyr i orphwys oddiwrfch eu liafur; ond y mao'r teitìuwr diamyrtédci yn gwaeddi an\