Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

Y CYFAILL. Cyẅol XXXIII. rhàg-fyr,, ìsro. Rliifyn 407, SLrfociniûI. HYÌÎED EEIEIO AO AE03 YU DEAGYWYDD. Traddodwyd y bregetli ganlynól yn nghapel ^ JSardis, Swydd JacJcson, Ohio, Gorph. 31, 1870, (/í/n ÿ Parch. WUUam D. Ecans, gynt o Cölumbus ; ac ysgrifenwyd hì air yn air fel ei traddodwyd; ac anfonir lá a.r ddy- muniad yr cglwys hono ac eraiü Pw chy- hoeddi yn y Cyf'aill. J. P. Jones. "A'rbyd eydcì yn myned heibío, a'i chwant hefyd; ond yr liwn sydd yn gwneutbur ewyllys Duw svcíci vu •aros yn dragywyâd."—1 Ioan á. 17. [ParJiad o tu dal. 334] II.—"OND YRHWN SYDD YN GWNEUTHTJE EWYLLTS DüW SYDD YN AltOS YN DEAGYW- ydd."—Pa fath aros a feddylir yma? Yr ydym yn gweled y byd yn myned beibio ar y duwiol fel yr annuwiol—y mae y naill £el y lîall yn gorfod marw. Y gwahaniaeth yw hyn, sef, fod un yn aros yn dragywydd yn e1 ehwantau, a'r llall yn ymadael yn dragyw- ydd a'i chwant. Y mae hyu yn amlwg odòi- wrth rediad y geiriau yn y cyd-destynau, y rhai ydynt yn gosod allan wahanol natur- iaeth ac eft'cithiau y gwahanol chwantau. Chwantau yr annuwiol, sef cbwant y cnawd, chwant y llygaid, a balohder y bywyd. Chwantau y duwiol, sef gwneuthur ewyllys Duw: " Yr hwn- sydd a'i ewyllys yn nghyf- raith yr Arglwydd." Caru y byd a'i waaan- aeth ar y naiîl law ; caru Duw, a gwneuthur ei ewyllys ar y llaw arall; myned heibio ar y naill law ; aros yn dragywydd ar y llaw ar- all. Y mae cymaint, a mwy o wahaniaeth rhwng chwautau a chyflwr y duwiol a'r an- nuwiol ag sydd rhwng y nef a'r ddaiar. Yr hwn a gasgl iddo ei hun drysorau ar y ddai- »r, a gaiff eu gweled yn myned heibio gyda'r ddaiar: "Canys y mae y byd yn myned heib- io, a'i chwant hefyd;" ond yr hwn a esyd ei serch ar y peth.au sydd uchod, ac a rydd ei ymddiried yn Nuw, a gaiff aros yn ddiogel yn Nuw, canys y mae efe yn aros yn dra- gywydd. Am y nefoedd a'r ddaiar y dywed- ir : "Hwy a ddarfyddant, a thi a barhei; ie, hwy oil a heneiddiant fel dilledyn; fel gwisg y plygi di hwynt, a hwy a newidir; tithau yr un ydwyt, a'th flynyddoedd ni phailant." "Ti wyt Dduw o dragywyddoldeb i dragyw- yddoìdeb." Wel, yn y Duw tragywyddol yma y mae y duwioi wedi gosod ei serch, ei obaith, a'i ymddiried: "Pwy sydd genyf fì yn y nefoedd ond tydi; ac nid ewyllysiaÌB ar y ddaiar neb gyda thydi." "Mor werthfawr yw dy feddyliau genyf, O Dduw; mor fawr yw eu swm hwynt." ' Pan dde£frowTyf, gyda thi yr ydwyf yn wastad." ''Canys yn yr A r- glwydd y mae hyfrydwch fy ngorfoledd." Dyna hyfrydwch a sylwedd ynddo nad ocs dim darfod arno. . >lCanys ynddynt hwy y mae para, a ni a fyddwn cadwedig." Beth, yw yr hyfrydwch yna ? Nis gellir ei ddes- grifio; rhyw ymwneyd gwirioneidol ydyw ag Ysbryd yr Anfeidrol; rhyw deimîad o'r cymundeb melus ac anweledig hwnw sydd wedi ei efîeithio rhwug yr enaid a Duw; rhyw ymdeimlad o sicrwydd a diogelwch, megys yn mreichiau yr Anfeidrol,yn rhwym- yn y cyfamod trftgywyddol. Dyna deimlad- au dedwydd, a sefydlog. Nid ydynt yn myn- ed heibio fel pethau eraill; ni ddarfyddant, ac ni hcneiddiant chwaith; nid yw tymestl- oedd a thywydd garw yn effeithio dim ar- nynt, ond eu gwreiddio yn ddyfnach. Y rnaent fel y ddeiwen gref—po fwyaf y gwyntoedd a'r tymestloedd a gurant arheno, dyfnaí oll yr yruwreiddia hithau yn y duai- ar, ac y lleda ei changenau; felly y Cristion, yn ei Dduw—po fwyai y croesau a'r beìbuî- on a gyfarfyddaut ag ef, pellaf oll yr ym- dreiddia ynttiu i fe*n i\v lochcs Ddwyfol;