Welsh Journals

TRYSORFA Y PLANT. Rhif. XXXV.] TACHWEDD, 18(54. [Cyf. III. O'R NEF MAE'N D'OD. i i yn adnabod bachgenyn bychan yn Ffrainc r. Barth, a elwid " Peter Bach." Bachgen amddifad fR oeddwn meddai Dr, •« ydoedd, ac yr oedd yn dlawd a charpiog iawn, ac yn cardota ei fara o ddrws i ddrws. *Nid oedd dini liyi' a thwyllodrus ynddo, fel y bydd niewn llawer o fechgyn sydd yn galw wrth ein drysau. Yr oedd Peter bach yn canu tíefyd yn hyi'ryd iawn, ac anaml y gadewid ef i droi ymaith oddiwrth un drws yn waglaw. Yr oedd yn arferiad hynod ganddo i ddyweyd ar bob achlysur, "O'r nef mae'n d'od." Pan oedd ei dad ar ei welymarw—os oedd gwely ganddo hefyd, oblegid yr oedd yn wir yn dlawd iawn—dywedodd wrth ei fab, "Fy anwyl Peter, dyma chwi heddyw yn cael eich gadael wrthych eich hun, a chewch lawer o flin'derau yn y byd. Ond cofiwch yn wastad mai o'r nef mae pobpeth yn d'od; fel hyny bydd yn hawdd i chwi ddal dan bob tywydd." Ychydig oedd Peter yn ddeall ar y geiriau ar y pryd, ond pen- derfynodd eu cadw yn ei gof; ac er mwyn hyny byddai yn eu aadrodd yn fynych. Pan gurai wrth y drysau, a phan ofynai y bobl, « Pwy sydd yna?" Atebai yntau, "Rhowch damaid iPeter Bach." Ẁeithiau dywedai ar gân,— "Rhowch damaid i Peter, Sy 'n unig a thlawd ;