Welsh Journals

ÖTOO» Q7aa31ì3[IJ)?Ä-3)i «*^ Hhif. 29.] MAI, 1845. [Cyf. III. PfiEGETHAU. " Efe a yf o'r afon ar y ffordd: am liyny y dyrcha efe ei ben."—Salm 110. 7. Mae y Salm hon yn cynnwys cryno- deb tlws o'r holl efengyl. Mae yn an- hawdd caffael y fatli swp o wirioneddau wedi eu gosod fel afalau aur niewn gwaith arian, inewn saith o adnodau nesaf at eu gilydd, yn un lle arall yn y Bibl. llhoddirdarluniado'r Jehofah yn mherson y Tad yn anerch y Jehofah yn mherson y Mab, o swyddfa y Messia, fel Brenin a'i deyrnwialen ganddo ; feí offeiriad, }rn eistedd wedi aberthu un aberth; fel prophM^d, yn ei weinidog- aeth yn defnynu fel gwlith o groth y wawr; j<n dwyn allan rifedi gwlith y bore o ewyllysgaryddion yn meddian- nu y santeiddiaf fîÿdd; teyrnasy Mes- sia yn myned yn mlaen, a breninoedd gwrthwynebol yn cael eu trywanu; Heoedd yn cael eu llenwi â chelaneddau byddinoedd y bwystfil a'r gau-broph- wyd; y Messia wedi llwyr noethi ei fwa, yn ol yr addewidion i'r eglwys; yn tori y pen o dŷ yr anwir, a bwrw Satana'i gadpeníaid a fuont yn ben- aethiaid llawer gwlad : yma mae y testun yn adseinio, "Efe a yf o'r afon ar y ffordd." I. Yr afon a yfodd y Messia. II. Codiad a dyrchafiad ei ben fel y canlyniad. I. Yrafonhon. Ymddengys fod afon, yn gyffelybiaethol, yn arwyddo dau beth, sef, yn gyntaf, yn arwyddo cysur a chynaliaeth. Yn ail, Yn arwỳddo rhwystr a dyoddefaint mawr. "Mae awdwyr yn cymmeryd y naill neu y llall yn y testun; ond y mae y ddau 'írtyr. yn gymhwysiadol at ymdrech y Messia, am hyny ni wrthodwn y naill »a r llall o honynt. 1. Afon yn arwyddo cysur a chyn- naliaeih ysbrydol. '"Ac agafon ei tíyf- rydwchy dioda efe hwynt—afonydd o ddwfr bywiol a ddylifant o'i groth ef— afon bur o ddwfr ỳ by wyd—ffynnonau bywiol o ddyfroedd " yn bywiocau yr# enaid. Gideon, fel cadpen'yn myned â'i fyddin yn erbyn y Mid'ianiaíd, y rhai gwrol a leip'iasant â'u dwylaw ddwfr y nant, gan frysio i'r maes, wedi adfy wio â dwfr y ffrwd a redai dros eu ffordd. Samsoíi, wedi lluddedu wrth ladd mil o wŷr â gen asyn, a syehedodd yn fawr, a thaflodd yr hen ên o'i law 1 geudwll yn Lehi, a'r Arglwydd a bar- odd i ffynnon, ar ei aìwad, i darddu o'r twll yn y cilddant asjaiaidd, i dori syched Samson. Yr oedd Crist yn lluddedig yn ei ing mawr yn ei ymdrech â galîuoedd y tywyilwch. Wrth wynebu ar y groes, cfe a ddinystrodd y gwaradwyd'd am y llawenydd oedd wedi ei osod o'i flaen. I ganlyn ei ddyoddefiadau, efe a ddrach- tiodd "o'r gogoniant, yr hwn oedd iddo gyday Tad cyn bod y byd; djrwed yn ei weddi, Ioan 18, "Gogonedda dy Fab," ac yna ymosododd ar y gwaith digyffelj'b. Yr oedd amry w fän rient- ydd gioywon yn cydredeg i wneud. àfon cysur a chynnaliaeth iddoyn nydd iachaŵdwriaeth. (].) Gwyddai ei fod yn ddibechod ei hun. (2.) Ei fod yu anwyl gan y Tad^ er ei fod yn cael ei wneud yn felldith. (3.) Yr oedd yn wybodus na thorai yr undeb oedd rhwr.g ei ddynoliaeth a'i berson dwyfol; yno yr oedd nerth byw- yd annherfynol a chuddiad ci gryfder, (6.) Gwyddai am fíyddlondeb ei JDad ì 33