Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

Cyf. 19, Ritif. 8. AWST, 1858. RniF. oll 224. 33nd)brait!)oíratt)l. OOFNODIOîr AM MISS MARGARET LLOYD. Baech. Olygydd,—Pel un lled adnabyddus â rhîeni gwrthddrych hyn o gofiant, erfyniwyd arnaf i anfon y nodiadau aganlyn i'r " Oenhad- wr," gan nad ymddangosodd dím o'i hanes o'r blaen, ond ei marwolaeth a'i chladdedigaeth. Merch ydoedd Miss Lloyd i Edward Lloyd, Ysw.,. a Sarah ei wraig, gynt o ardal Rntbin, Dyffryn Olwyd, yn awr ger. Oshfcosh, Wiscon- sin. Un o ddybenion cofiant y mae yn ddiau, y w codi y rhinweddau a fydclo yn mywyd person i sylw, fel esiampl i eraill i'w dilyn ; neu, ynte, y beiau, i'r dyben i eraill eu gochel; a chan mai beiau cyffredin cofiantau yw meithder,. ceisiwn nodi yn fyr rai o'r pethau ag oedd yn y chwaer hon ag y carem yn neillduol i ieuenc- tid sylwi arnynt. 1. Yr oedcl wedi dewìs crefydd yn ieuane.-.— Yr oedd wedi ei magu yn yr eglwys ; ond nid aros yno er mwyn boddloni ei rhieni yr yd- oedd, ond dangosodd yn amlwg ei bod yn dewis crefydd ei hun. Pan yn ddeuddeg oed, atn- lygodd ei hawydd i gael ei derbyn at fwrdd yr : Arglwydd. Wrth fyned gyda ei mam i'r cyf- arfod parotoad (fel ei gelwid) hi a safodd, gan. ddywedyd, "Mam, a allaf fi ddim cael dechreu y fiwyddyn newydd. i gofio am Iesu Grist?" Ac felly derbyniwyd hi gan y Parch. John Roberts, Ruthin, yr hwTn sydd yn awr yn Llundain. 2. Yr oedjl yn yrndrechgar yn ol ei gallu i gael moddion gras. Ilysbyswyd ni ei bod wedi bod unwaith mewn cyfarfod eglwysig yn Oshkosh yr hyn oedd ddwy fiìitir o ffordd, er ei bod mor dywyll y noson hono fel mai ar ei tbraed a'i dwylaw y croesodd ar hyd y bont dros yr afon wrth ddyfbd adref; dichon y buasai y ty- wyllwch a'r tywydd yn ddigon i gadw proffes- wr claear gartref ar y pryd, er byw yn ymyl Tŷ yr Arglwydd. 3. Bu yn ymdrechgar iaion i drysori Gair 29 > Duw yn ei cliof. Arferai er ys blynyddoedd, | meddir, iddi ddysgu cant o adnodau bob wyth- ; nos, a pharhaodd i gadw at y rheol hono nes ; ei lluddias yn holloì gan ei chystudd diweddaf. ; Pwya all draethu faint o gysur i'u yr Ysgryth- ;' yrau a ddysgodd i'w meddwi pan yr oedd \vedi ; ei hymd.difa.du o ordinhadau y cysegr. Yr : oedd ei chof yn ateb yn lìe mynegair yn aml. Yr oedd mor hysbys yn y gair fel y gallai gyf- eirio yr ymholydd at y bennod a'r adnod. 4. Arferai weddìo llawer yn y dirgel. Nis gellir barnu yn dda am grefydd neb, befh byn- ag fyddo ei broffes, os byw yn ddyeit.hr i or- sedd gras; nac ychwaith farnu yn wael am grefydd neb, hen neu ieuanc, os yn arfer cym- deithasu llawer á Duw yn y dirgel. Yr ydym yn oí'ni fod yr arferiad hon yn fwy bylchog yn mysg crefyddwyr ieuainc yn av7r, nag oedd yn oes y tadau sydd wedi meirw. Ond cofied ieu- enctyd ein heglwj^si mai dyma lle mae cuddiad cryfder y Oristion, sef mew'n ymwneyd â Duw yn y dirgel. 5. Yr oeddyn caru yr Ârglwydd Iesu Grist yn fawr. Wrth ddarllen neu son am lesu Grist, ceid gweled y deigryn gloyw yn treiglo ar hyd ei grudd ; a hoff iawn- y byddai o weled rhai agos at Grist yn dyfod i ymweled â hi yn ei chystudd. Gofynodd ei mam iddi unwaitb^ " Yr wyt yn caru lesu Grist onid AYyt ti ?" " O ! ydwyf yn fawr iawn," meddai, gau ych- wranegu, " Ohwi a wyddoch hyny er ys talm." Peth o anhraetbol werth yw gallu proffesu hyny yn ddifloesgni, ac apelio at y rhai a'n hadwaenant oreu am brawf o hyny. 6. Yr oedd yn Jiynod o dawel a dyoddefgar yn ei chystudd. Byddai yn dra diolcbgar am bob ymgeledd a charedigrwydd a ddangosid îddi. Dywedodd droiau wrth ei mam, " Ni bu- aswn i wedi byw cyhyd, oni b'ai eich bod chwi wedi tendio cystal arnaf." Yr ydoedd yn ym- ostwng i ewyllys Duw. Ystyriai nad oedd ei dyoddefiadau yn ddirn wrth ddyoddefiadau ei Harglwydd ; nac ychwaith wrth a ddyoddefodd rhai o'i blant. Ac fel y bu ein chwaer ieüanc fyw y bu hi farw—hunodd yn dawel a'i phwys ar ei Han-