Welsh Journals

YR ATHRAW. Rhif. i.] IONAẄR, 1836. [Cvf. i. AM FWYTA AC YFED. Newyn a syched sydd wendidau hanfodol i'r natur ddynol tra yn y fuchedd hon, fel nad all ymgynal ond am ychydigamser heb fwyd a diod. Yr oedd yr Adda cyntaf yn bwyta ac yn yfed pan yn ei gyflwro ddiniweidrwydd ; íe, dywedodd Duw wrtho, " O bob pren o'r ardd gan fwyta y gelli fwyta: ond obren gwybodaeth da a drwg, na fwyta o hono; oblegid yn y dydd y bwytâi di o hono, gan farw y byddi farw," Gen. 2. 16, 17. Nid oes genym sicrwydd pa faint oedd hyd yr amser ag y bu Adda yn hyfryd ymborthi ar ffrwythydd peraidd Paradwys, mewn tawel gymdeith- as â'r hwn a'i creodcl, cyn bwyta o honoo'rífrwyth gwaharddedig. Ond hyn sydd sicr, gan faint drygioni y weithred o fwyta ffrwyth pren gwybodaeth da a drwg, nad oedd ganddo hawl byth mwyach i damaid o fara na dyferyn o ddwfr. Ònd er ei yru ef allan o Baradwys, achyhoeddi y felîdith fawr ar y ddaear o'i achos ef, eto ni yrwyd ef i uífern, acni adawyd iddo drengu ar y ddaear; eithr wele drugaredd Duw yn pelydru i'r golwg, ac yn addaw bwyd i Adda eto,—ond mai trwy lafur a chwys y byddai iddo fwyta o hyny allan holl ddyddiau ei einioes, Gen.3. 17, 18. Cy- ffeìyb ydywhyd heddyw ar ei epil ef, yn y drafferth a'r llafur blin yn cael tamaid o law trugaredd ; íe, cael eu bwyd gan Dduw y maent, yr hwn sydd yn rhoddi ymborth i bob cnawd : canys ei drugaredd sydd yn dragywydd, Salm 136.26. Ac o'i drugaredd y mae ef yn agoryd ei íaw, ac yn diwallu pob peth byw o'i ewyllys da. Er iddo yn yr oesoedd gynt oddef i'r holl genhedloedd fyned yn eu ffyrdd eu hunain, eto ni adawodd ef mohono ei hun yn ddidyst,"gan wneuthur daioni, a rhoddi gwlaw o'r nefoedd i ni, a thymorau ffrwythlon, a llenwi ein calonau ni â lluniaeth, ac â llawenydd, Act. 14. 16, 17. Ac fel y mae yn ysgrifenedig yn llyfr y Pregethwr, " A bod i bob dyn fwyta ac yfed, a mwynhau daionio'i holl lafur; rhodd Duw yw hyny," Preg. 3. 13. Gwelwn hefyd, pan ymddanghosodd' lesu Grist, yr ai' Adda, ei fod yntau yn bwyta ac yn yfed, er na wnaeth bechod, ac na chaed twyll yn ei enau. A rhyfedd mor dirion a thrugarog y byddai ef n ymddwyn tuag at ereill! Pan ddaeth y Phariseaid ato â chy- pan oedd chwant bwyd . 4, Marc 2.25, Luc 4. 1. Tosturio y byddai Crist wrth ei ganlyn- wyr, a rhoddi iddynt, Ioan 6. 5, 14. A dysgai i'w ddysgyblion weddio am eu lluniaeth, gan ddywedyd, " Dyro i ni heddyw em bara beunyddiol;" a gorchymynai iddynt beidioâ myned i ormod-