Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

Rhif. 52. TACHWEDD 15fed, 1867, [Cyf. IV. RHYDDID I'R CAETHION-. " Ond i Dduw y bo'r diolch, eich bod chwi gynt yn weision bechod, eithr ufuddhau o honoch o'r galon i'r ffurf o athrawiaeth a draddodwyd i chwi." «Stët.áiJ diolch i Ddnw yn ddyledswydd. Nid oes nac Q£r* angel na dyn, ar nad oes arno angen diolch. Os yn gfeadur rhesymol, dibynul ar Dduw, ac yn derbyn rboddion ganddo, dylai gydnabod byny mewngẃeddiau neu ymddygiad. Mae gras a natur yn dysgu i ni ddiolch i ddynion M ail achosion; ond Duw, yr achos cyntaf, bia'r diöîch blaenaf. A pho mwyaf dderbyniasom ganddo, mwyaf o rwymau diolch sydd arnom. " Yn mhob dim diolchwch, canys hyn yw ewyllys Duw." "Gynt yn weision i bechodP Nid oes dim rhwymau diolcti i neb, " am eu bod yn weision i bechod." Meistr caled ia^n yw pechod, yn trin ei weision yn greulawn. Maent yn gaethach na chaethweision yn ei wasanaeth. Eto, dyna gyflwr pob pecbadur anychweledig—caeth- was i ddiafol a phechod, yn llai ei gysur najg ahifail, al' nwydau a'i chwantau ei hunan yn dashmasiers arno, ac yn ei orthrymu yn dost. " Ufuddhau o honoch &r galon." Am help i wneud hyn, mae rhwymau arnom i ddioich. Byddai diolch i Dduw am fod dynion yn bechaduriaid yn groes. i yspryd | y JBiblj ond, mae diolch iddo am fod ganddo í'odd #. 4 wm