Welsh Journals

f ŵîttnjöi}ftìt ifr <§pim Rhif.22. IIYDREF, 1855. Cyf. 2. ABIA. í' A holl Israel a alarant am dano ef, o herwydd cael ynddO e( beth daioni tua» Arglwydd Dduw Israel, yn nhý Jeroboam." 1 Bren^ 14, 13. Mab i Jeroboam oedd Abia. Sonir yn aml am Jeroboam yn y Bibl fel achos o wrthryfel y deg llwyth, a'r hymadawiad â Hehoboam. Yr oedcl yn ddyn annuwiol iawn. Efe wnaeth i Israel bechu. Wedi cael y deg llwyth dan ei awdurdod, gwarafun- odd iddynt fyned i Jerusalem, i'r gwyliau arbenig, rhag y byddai i'w calonau ail-gylymu â thý Dafydd; yn ganlynol, efe a wnaeth ddau lô aur, ac a osododd y naill i fyny yn Dan, a'r lla.ll yn Bethel: 1 Bren. 12, 26—33. Efe a gynaliodd uchel-wyl ac a aberthodd i'r lloi. Yn y cyfamser daeth gẃr i Dduw o Juda i'w geryddu am ei eilun-addoliaeth, a phan estynodd efe ei law allan yn erbyn y proffwyd, hi a wywodd. Ond er hyn oll, myned yn mlaen yn ei gamweddau Avnaeth Jeroboam. Ecl barn ai'no am ei ddrygioni, tarawyd Abia ei i'ab, a bu farw. Y mae y testyn yn gosod allan NODWEDD ABIA. 1. Cafwyd ynddo ef beth daioni. Y mae gwir grefydd, lle bynag y mae, yn beth a ellir ei gweled— oi chael wrth chwilio mewn i nodwedd y dyn. Mae Uawer o ddynion yn ymddangos yn gyfoethog, ond erbyn eu chwilio, ceir allan eu bodyndylawd. Geill hen ddyn trwy wisgo mwgwd (jnasli), ymddangos yn ieuanc, ond wedi ei chwilio hen fydd ef wedi'n. Yn yr un modd, geill dynion ymddangos yn gyfocthog