Welsh Journals

f $pqstÉ a'r 0%wtit& Rhif. 8. AWST, 1854. Cyf. 1. GAIR I IEUENCTYD YN EI BRYD. Mab sefyllfa ieuenctyd yn yr oes bresenol, yn galw am y sylw difrifolaf; nid am nad oes digon wedi ei ddweyd yn barod trwy yr argraff-wasg a'r areithfa- oedd, ond am fod mwy o sylw yn cael ei dalu genym •yn gyífredin i'n cydradd nag i'n uwch radd. Yr hyn sydd yn galw am ein sylw yn bresenol yw cynydd y dosbarth gweithgar mcwn dysgeidiaeth a chrefydd. Sylwn yn bresenol ar y prif rwystrau sydd ar ífordd eu cynydd. 1. Difl'yg ymroddiad hollol i'r gwaith pan ynblant. Mae cyfeiriad pob dyn y fynyd gyntaf y genir ef tua rhyw flbrdd: y mae fel dwí'r llonydd ar wastad y mynydd, fíbrdd bynag y tucddir ei rediad cyntaf, fel hyny y bydd yn barhaus : felly yr ydym yn priodoH dull y byddo rhan fwyaf o ieuenctyd ein hoes i'r ysgogiad cyntaf a gânt pan yn blant: "Hyftbrdciia blentyn yn mhen ei fl'ordd, a phan heneiddio nid ymedy â hi." Y mae llawcr iawn o athroniaeth yn y dywediad yna. Ni welwyd neb erioed yn dyfod yn wir fawr, os na byddai rhyw hynodrwydd ynddo pan yn ieuanc. Er y gellir cyrhaedd enwogrwydd mewn llawer o bethau, a dcchreu oddeutu ugain oed a thros hyny; eto, ychydig iawn o wreiddioldeb ellir ddysgwyl oadiwrth ncb o'r cyfryw ; ac y mae braidd yn eithriad i bob rheol, fod ncb i'w cael heb feddwl rhywbeth am hyny pan yn ieuanc. 2. Eisiau mwy o drefn wrth ddysgu. Mae treí'n yn perthyn i bob peth, ac y mae trefn yn perthyn i'r