Welsh Journals

YR YMWELYDD. Cyf. XXI.] RHAGFYR, 1897. [Riu *2. IESU GRIST 0*R ARDD I'R BEDD.2 (Parhad o tu dalen 169/. -ELI brwydr mor galed, daeth yr Iesu allan yn fuddugoliaethus ar uffern a'i holl nerthoedd; a chyda bod hon drosodd, wele ei elynion dynoî gyda eu harfau milwrol a'u lampau, a Judas Iscariot o'« blaen, yn agoshau. Yr oedd Judas yn gwybod pa la i gael yr Iesu, ac yn hysbys bob llecyn yn yr ardd, oblegid mynych y cyrchasai ef yno gyda'r Iesu. Gwnaeth Judat ei ffordd yn syth tua'r fan, gan fyned yn mlaen at yr Ieaa» ac a ddywedodd wrtho. " Henffych weli, Athraw, ae a'i cusanoedd ef." canys hwn oedd yr arwydd yr oeddynt wedi cytuno arno, rhag iddynt gamgymeryd, a dal un arail yn ei le. Dywedodd yr Iesu wrtho yn dawel, •* Y cyfail! i ba beth y daethost ? A'i a chusan yr wyt ti yn bradychtt Mab y dyn ?" Y mae yn warth bythol ar ein natur ì'j weithred o gusanu gael ei cham ddefnyddio fel hyn— cusan a cholyn gwenwynig ynddo, oedd cusan y bradwr Judas. Dyma y peth sancteiddiaf, y prydferthaf, a mwyaf cyssegredig, wedi ei halogi am byth. Nid rhyfedd fod *enw Judas Iscariot wedi myned yn felldith ac yn rheg. " Pa un bynnag a gusanwyf" meddai " hwnw yw efe ; deliwch ef." Yn awr dyma waith Judas Iscariot ar ben, a'r darnau arian wedi eu hennill yn esmwyth. Ond yn y diwedd profasant i fod yn arian drutaf enillodd dyn erioed ; oblegid wrth eu henill, collodd Judas ei enaid ei hun. Nid ydyw yn ymddangos ddarfod i'r Swyddogion ruthm ar ỳr Iesu yn uniongyrchoî, a'i ddal ; oblegid yr ydym yu cael ei fod yn gofyn iddynt yn daẅel, " Pwy yt ydyçh yn ej