Welsh Journals

Y CRONICL. Rhif. 264.] EBRILL, 1865. [Cvf. XXIII, Hncrctton a ^aneston. ADDA AC EFA. Ymduydüan ii.— Gen. iii. 6. Adda. Wel, fv ngw,vaig anwyl! pa ie y buost ti, a pha heth awelaist ti tra y bum i yti gorphwys? Efa. Yn union wedi i mi ymadael â thi, daeth sarph i'nj eyfarfod, yn cerdded yn syth—un o'r rhai harddat a welais .erioed; ae yr oodd yo medru siarad, neu, fél y dy- wedai hi, yr oedil rhywbeth ynddi ya s.iarad; ac tni debygwn Uìai rhywbeth ynof finnau sydd yn ysgwyd t'y nhafod, onide, t'y arglwydd? Y tnae rhywbeth rhyfedd iawn yn y siarad ytna. Adda. Pa beth a ddywedodd y sarph wrthyt ti, Efa? Efa. O! yr oedd yo siarad y« ardder.chog! DyweeU odd ei bod ,hj wedi bod yn rhodio yr ar.dd yn ol ac yu uilaen-^-wedi bod ar làn yr aion, ac wedi tichroesi. Dyv wedai fod yr ardd yn iawr iawji, ae yn fi'rwyth.lon a phrydfirth annysgrifiadwy, Ac yn y diwedd gufyuodd i rni ai gwij oedd yr hyn a glywsai h.i yn e.i gwJad, na chaetn ni fVy,ta o fî'rwyth holl .■brennu yv ardd. Goiyur ais iddi pa un oedd ei gwbàd hi;.ond ni'tn hysbysodd. A dywedais y caem ,ni fwyta o fTrwyih holl .brenau yr ardd, ond prenigwybiodneth <la a drwggydd yn yeanol. Taei> ai hithau inai yeenô^eîi oedd yn peri i'n Du.w gadwjhwnw oddiwrthym, am yr ieiffieithiai i'n ^wneud yu ddowh ;í'el yntau; a cheisiodd ;gŵnyf fì fw.ytao tfrwytji y preu. Adda. Ni d4ari'u i ,ti dditn cydsytno, m çto? Efçu. Ywesymai» fy ugore» yn erbyn. Cuisiais