Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

DYSGEDYDD CREFTDDOi, &c. Rhif. 101.] M A I, 1830. [Cyf. IX. HANES ROSINA FACH I BLANT YR YSGOLION. Yr hanesion canlynol a gymmerwyd o Bapyr Newydd crefyddol a gyhoedd- wyd yn New York, America, yn inis Tachwedd diweddaf. Rosina fach ydoedd uuig blentyn i ofalu am danom. Buont fel hyn yn nghylch blwyddyn ar ol marwolaeth ei thad yn byw yn pynil, ac yu gweithio yn ddiwyd heb fisiau dim. YrenetU fach oedd yn myned yn ddiwyd i'r rieni duwiol mewu amgylchiadau isel. j ysgol, ac ar ol dychwelyd byddai yn Y tad wrth ei lafur dyddiol ydoedd yn i ddiwyd hefydyn plethu gwellt iwneyd gaílu cynnal ei deulu. Nid oedd y hetiau. Yr unig beth ag ydoedd gau tad duwiol hwn ond deg ar hugain oed pan y dygwyd ef i glaf-wely, o'r hwn ni chododd mwy. Y gweinidog, Mr. Gerber, a ymwelai àg ef yn fyných er ei g'ysuió a'i gryfhau. Ond yr oedd mwy o angën ar ei wraig am gysur a chyribaliaeth nagoedd arnoef ,• oblegid yr oedd ef yn amyneddgar ac yn Rosina er ei difyru oedd iâr fach a fagasai. Un diwrnod yn y cynhauaf aeth y fam i gynnorthwyo cymmydog i gasglu ei ýd.—Rosina fach ar ol dychwelyd o'r ysgol, yn ol ei harfer a eisteddodd ar gareg wrth y drws t bler.hu gwellt. Yn y eyfamser daeth merch i gymmydog heibio, ae a geis- dawel, ond yr oedd ei chyfyngder hi j iodd gan Rosina fyned i chwáreu gyda yn fawr wrth weled ei bod yn colli ei hi, ac amiddi omedJ, ylodesddrwga chyfaill penaf ar y ddaear, ac hi fedd- ddigiodd, ac a ymaflodd ynddi, ac am ent yn y tŷ na bara nac arian, ond yr ei bod yn gryfach na hi, a'i taflodd hyn a ddygid iddynt trwy haelioni eu j i lawr gan roddi ei gluniau ar cymmydogion. Yn ý cystudd yr oedd ! ei chorph, ac a'i briwiodd yn dost. eu merch fechan, é'r nad oedd ond l'an ddaeth ei mam adref yn yr hwyr, wyth oed, ò gysur inawr iddynt. Pan j Rosina fach a ddywedcdd wrthi yr hy n na fyddai y gwéinidog yno, eisteddai I a gymmerasai le, a'i bod yn boenus Rosinä fach yn barhaus wrth wely ei iawn. Ond y fam gan obeithio y doì yn fuan atì ei hun, a aeth gỳda hi i'r thad, gan wedd'ío gydag ef a chanù iddo yr hyninau a ddysgasai yn yr ysgol. Bu farw y tad. Y weddw a alarai yn fawr ar ei ol, gan wylo yn fynych. Ond Rosina fach a ymdrechai i gysuro ei mam, gan adrodd iddi ysgrythyrau perthynol i'w hamgylchiad, a glywsai yn yr ysgol, yn nghyda phenillion ó hymnau duwiol. Dywedai wrthi/'Fy anwyl fam na wylwch—mae'n well i ni wedd'ío a gweithio na wylo—ar ol gwely. Yn y boreu y plentyn a deiml- ai boen mawr yn ei chorph, ac er caet meddyg ati, gwaeth yn raddol ydòedd yn myned. Dymunodd yn awr ar ei mam anfon am y gweinidog a fuasai yu arfer yraweled à'i thad. " Dymunwn iddo," ehe hi, " weddi'o gyda minau fel yroedd yn gweddi'ogyda'mhanwyl dad; oblegid mi wn y byddaf marw." Atebai'rfam, " Py anwyl blentyn, pa beth a wnawn i pe bait yn fy ngadael i V, dyfod adref o'r ysgol plethaf wellt i' Tydi yw fy unig gysur daearol, îr wneyd hetiau, a bydd Duw yn sicr o i wyf yn gobeitbio yr arbedir dy Tjw 1 R