Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

YSGEDYDD CREFYDDOI, <Sc.C. Rhif. 123.] MAWRTH, 1832. [Cyf. xr, HÂNES DITN DU, Ä. dyriwyd allan o lythyr a yggrifenẅy'd Awst5,1?56:, gan Yÿgol-dduwinydd yn Sweden, (yr hwn fu gynt yn astudio yn Halle) at Dr. Francfce, athraw Duw- ihyddiaeth yìi Hälle. (A gafwyd yn mysg papurau y diweddur Mk, Whitefield.^) Yn y flwyddyn 1752,y dygwyd ataf ddyn dû, o gylch saith mlwydd oed, ar ddymuniad rhyw ncheiwr, yr hwn oedd wedi ei gymëryä megis plentyn amddifad. i gael ei ddwyn i fynu'n hollol tan fy ngofal i. Cadpen y Jlong a'i dygodd ef drosodd ynia yn y flwydd- yn 1751, a roddodd »!lan mai tywys- og oedd ef; a galla«ai ei dad ef fod yn ẃr o fri : Ond bydded hyny fal y b'o, efe a gafodd yr enw o fod yn dy- wysog. Yr oedd yn blentyn o ranau dillyn; ac er ei fod ar y cyntaf yn gryn wyllt, creulon, ac anfoesgar, eto trwy ei ddiragrithrwydd naturioJ, efe a wnaeth ei han i ragori ar ein plant ni mewn Uawer o betliau. Mewn ysbaid blwyddyn efe a ddysgodd yr iaith Swedaidd yn berffaith, ac yr oedd yn medru ei siarad pan osodwyd ef tan fy ngofal i. Efe a ddysgodd hcfyd ei darllen mewn ysbaid nn flwyddyn, aca fedrodd ei gatecism, a chrynodeb arall o'r ffydd, a'r dyled- swyddau Cristionogol, a elwir Rheol Iechyduriaeth. Heblaw hyn, efe a ddysgodd, yn wych hynod, allan lyfr banesion y Bibl,yr hwn a gyhoeddwyd gan Ioan Hubner. Ac yr oedd yn hoffi'n fawr eu hadrodd ar bob cyf- leusdra i'w gyd-ysgolheigion. Yr oedd yn dalsylw neillduol ar yr hyn a glyw- ai ac a ddarltenaj, ac a geryddai'r cyfryw a gynnygiai chwarae ag ef yn yr eglwys, gan ddywedyd wrthynt, MàWRTH, 1832] y dylent wrando gyda difrifwch, pe amgen y 'pregethai'r offeiriad yn ofer, Ac, yn wir, yr oedd bob amser yn feddylgar am air Duw, ac yn cyng- hori adysgu ereill gyda llawer o syml- edd, i wneud yn yr un modd. I enwi siampl neu ddwy o hyny,—Fe ddaeth un'waith i dý lle'r oedd amry w- iol o bobl ar giniaw. Yn ei waith ynt agor y drws.rhai o'r rhyw fenywaidd a ddychrynasant o herwydd ei liw du : eithr gwediei glywed yn siarad nis gallent lai nag addef ei fod wedi der- byn gras, a'i fod yn Uanc ieuanc ben- digedig. Gofynodd un o'r cymdeîth- ion iddo, "Pa un o'r merched ieuainc wrth y bwréd oedd yn garu oreuî" Yn- tau a atebodd, "Nid wyfyn ofalgar am ddim ond gairDuw/'Gofynwyd iddoyn mhellach, "Pa fodd y daeth ef ifod yn ddu?" " Yr wyf fi'n wynn hefyd :" "Pa fodd y gellwch ddywedyd felly ?" ebr un o'r cymdeithion, "Edrychwch ar eichdwylaw; eich dwylaw chwi yd- yntddnon." Yntaua atebodd, "Nid yw hyny ond yn allanoì, trowch i mewn ac yna cewch weled pa liw yd- ych yno," Ar hyn daeth dagrau o'u llygaid ; ac un o'r gwestwyr a ddech- reuodd lefaru oddiwrth y geirian hyn liA daw rhai o'r Dwyrain ac o'r Gor- llewin, ac o'r Gogledd ac o'r Dehau, ac a risteddant yn nheyrnas nef." Yrhaf diweddaf, o gylch yr amser yma, efe a gafodd ei wahodd at ryw