Welsh Journals

279 BARDDONIAETH. POENAU UFFERN. ' Llyn garw llawn o gerydd, Ya ysu o dân, nus a dydd.' E. Jones, 2il. Fy meddwl, chwim-dreiddia ar edyn myfyrdod At boenfan eehryslon gelynion fy Nuw, Y crychias ofnadwy,—y llyngelyn iliwaelod,— Y "carchar 'ddarparwyd'i ddiiifol a'i ryw. Tywyllwch caddugawl sy'n llenwi'r Gehena, Yii ofer dysgwyliant am doriad y dydd ; 0 fewn i'w therfynau byth bythot dd ni th'w'na Un paladr o obaith i'w rhoddi hwy'n rhydd. Arnynt fe wlawir rhyw faglau ofnadwy ü dân ac o i'rwmstan o ph'iol yr Ior: A'r poethwynt ystormus, a'i gynhwrf rhuadwy, A draidd trwy ororau yr hyll farwol fòr. Y damniaid yn nghanol y corbwll echrydu3, A guddiant eu penau mewn tonau o "dân ; Ac anadl aruthrol y Barnwr digofus, A enyn y tanllwyth eiriasboeth yn mla'n. Llidiawgrwydd y Duwdod yn afon losgadwy, Ymarllwysa'n feunyddiol tros greigiau ygwae, Nes adsain holl anwn gan dwrf ei rhyferthwy, A'r fflamau angerddol trwy'i chyrau yn gwa'u. Bechadur rhyfygus sydd yno'n carlamu, Er gwaethaf'rhybuddion Jehofah yn awr, Ystyria dy gyflwr mewn awr gymeradwy, Cyn'r hyrddir dy enaid anfar'wol i law'r— Tros greigiau ysgythrawl y diffwys echryslawn, I eigion yr eirias gordanllyd Ue mae Cyfiawnder yr lôr yn taranu'n arswydlawn, Nes crynu hollsêiliau mynyddau y gwae. 0 ! driiwrnod ofnadwy, pan floeddia'r archangel, I alw dynolryw i ddefìraw o'u hûn ; Er iddynt hwy huno am oesoedd yn dawel, Cyfodant i fyny'r pryd hwnw bob un. Y Barnwr a eistedd ar orsedd danbeidiawl, Mil myrddiwu o engyl i'vr ganlyn a ddaw ; Oan faint ardderchawgrwydd ei oìwg arswydus, Hyll dorf ei law aswy leẁygant mewn braw. Fe siriol wahodda ei ffyddlon arddelwyr I dderbyn y goron yn nheyrnas eu Tad ; A gwedd annarluniawg try at y rhai anwir, Y rhai a fathrasant ei aberth dan draed ; Ac wrthynt fe ddywed, « O! rai melldigedig, O'ch gwirfodddiystyr'soch fy nghynghor i gyd, Ewch ymaith oddi wrthyf i'r llyngc'.yn berwedig, I ddyoddef yn gyfiawn dan bwysau fy llid.' A'r diafiiaid a'u hyrddiant i iawr dros y dibyn, ín hwnt i'r gagendor, i'r ardal ddi-hedd, Arfflamau dychrynllyd a ruthrant i'w derbyn ; O! 'r olwg alaethus fydd gweled eu gwedd. Ant yno yn noethion heb ddim i'w gorchuddio, A r gawod frwmstanaidd yn llifo i lawr; ^1" iddynt ruddfanu, galaru, ac wylo, Hhaid byw yu dragywydd meẁn poenau bob awr. Eu cyrff a'u heneidiau mewn undeb à'u gilydd bant ddyoddef arteithiau y gwaeau o hvd, p° i , a íu'a Pechu >n erbyn yr Arglwydd *ydd yno'n gospedig yn nherwyn ei lid. ppr?f na hydd marw' a'u bratha hwynt yno, Cythreuliaid a'u poenant mewn "dirmyg a . gwawd; Mewn tân anniffoddawl, yn rhwym draed a r. dwylo, Cant fedi heb derfyn'rhyn hausant i'r cnawd. Cenfigen, a malais, a Uidiog gableddau, A leinw'u calonau yn anwn bob pryd, Ac olj ymegnYant hyd eithaf eu gallu i ddrygu a phoem eu gilydd o hyd. Eu lluchio'n %vastadol tros danllyd glogwyni, I eigion crychforoedd berwedig o dân, A'u poeni'n ddiorphwys.heb neb i'w gwaredu, Mewn bythol drueni wylofus a gân'. Digofaint digymysg y Barnwr tragwyddol, Dywelltir yn wastad i lawr i'r hell nyth ; A'u'hing annirnadwy gynydda'n feuny'ddiol Wrth feddwl mai yno y rhuid aros âm byth ! Y gair TRAGWYDDOLDKBmewntanllyd lyth'renau O'u hamgylch ganfyddant yn eglur a Uawn ;— I roddi darlûniad o'u"hechrys arteithiau, Ilhy egwan yw engyl, er cymaint eu dawn! Am hyny, bechadur, arafaTn dy gamrau, Ystyria dy lwybrau, nac oeda yn hwy ; Mae'r Iesu'n dy wahodd ; O! clyw ei alwadau, Tyr'd ato, fe'th achub trwy rinwedd ei glwy'. Tegomw. Cemmct, Maldwyn. CAN AR FAIiWEIDD-DRA SEION. At Olygydd yr ' Eurgrawn' % Barchedig Syr,—Os bydd i'rychydig linelltu harddoaol hya deilyngu eieh ystjriaetli,"welehẃynl at eich ewyllys i'w cyfleu mewnrhyw gongl o'ch cjhoeddiad clodfawr. Vr eiddoch, Ä:e., GWILLIM AB IORWERTH. 1 (t.\i ARA.ferch Seion.o herwydd mawrsyrthni Dy feibion anwylaidd wrth wneuthur daioni; Nid oes ynddynt egni am gyraedd iachineb, Ond aetliant i orwedd i dir clauarineb. 2 Yehydig o orphwys, ac ychydig o hepian, Ileb nemawr o deimlad am gyraedd y üanaan. Ilhyfeddol gysgadrwyddsydddrosotyn Nghy- mru ! O Uef am adfywiad mewn ffydd, a gwnai ffynu. 3 Pany clafychaist Seion Esgoraist ar dy feibion ; Ond wele ynot fawr a bach, Ac ysbryd iach yr awr'on. 4 Ac nid oes genyt deimlad, Na thosturi a chariad, At y llu sy'n myn'd ar frys Y'r unfodd i'r Uys anfad. 5 Dechreu, Seion, deimlo trostynt, Dyro weddus addysg iddynt; Bydd yn ffyddlon,"a chais hefyd Gan dŷ Dduw gynorthwy'i Ysbryd. 6 Gofyn fwy o sel i weithio, A tliaerineb wrth weddio ; Ymostwng di mewn duwiol dristwch, Gwaith dy Dduw fo'th holl hyfrydwch. 7 'N ofer dysgwyl am adfywiad, lîeb laŵn gariad yn y gwaith ; 'N ofer hefyd, heb ymdrechu, Gael meddianu hyny chwaith : 'N ofer ceisio cadw eneidiau, Ond yn ol trefniadau Ner ; Ceisia, ceisia yn ddifiifol, Ras yn siriol îs y ser. 8 Dyro egni, Seion egwan, Gwna dy ran am hyn o dro ; Y'na dygi lu o gaethio"n A gelynion o dan glo, I wir ryddid gogoneddus A da'ionus meibion Duw— Llu dirif a red am loches I dy íynwes eto i fy w. 9 Pan y teimli dros y bvd a'i holl lygredd üydd yn gorwedd ar ei hyd mewti anwiredd, Yna gwnai weddio'n daer am atlt'eriad, Eto ar furiau Salem glaer, trwy wii gariad.