Welsh Journals

AMRYWIAETH. 241 fab un notwaith, pryd ei cyf'archwyd fel hyn gan y dyn ieuangc ag oedd ar drengu: —' Fy nhad,' meddai y dyn ieuangc, ' dy- wed y meddygon wrthyf fod yn rhaid i mi farw : dywedant na allant hwy wneyd dim yn chwaneg erwyf.'—' Myfi a wn hyny, fy mab.'—' Wel, fy nhad, y mae genyf un, dim ond un fFufr i'w gofyn oddi wrthych: a wnewch chwi ei chaniatau cyn marw o honwyfl'—'Gwuaf, fy mab, os yw bosibl. Gofynwch i mi unpeth ag a allwyf wneyd, a chaiff ei wneyd.'—' V mae arnaf eisieu i chwi, fy nhad, benlinio wrth ymyl fy ngwely, a gweddio dros- wyf!'—' Nis gallaf, fy mab ; nis gallaf.'— •Gwnewch, fy nhad, gweddiu ch droswyf! Ni ddarfu i chwi weddio droswyfer pan yrwyfynybyd: gweddiwch droswyf tra y gallwyf eto gly wed !'- -' Ni allaf, fy mab; 0 ! ni allaf!' —' Fy nhad anwyl, ni ddysg- asoch i nú erioed weddio ar jr Arglwydd Iesu; ac yn awr wele fi yn marw, ni weddiasoch erioed droswyf. Y tro hwn yn unig! O! na aiewwch fì i farw heb weddiau fy nhad !' Rhedodd y tad allan o'r ystafell, mewn gwasgfa o wylofain. Yr oedd y tad tirion a thyner hwn mewn pethau ereill wedi esgeuluso ei enaid ei hun, ac enaid ei anwyl fab ; ac yn awr nid oedd ganddo galon i ganiatau iddo ei ddymuniad wrth farw am weddi tad ar Dduw y nefoedd. Pa fodd y cyferfydd y fath dadau eu plant yn y farnofnadwy? Dedwydd yw y plant ag a allant edrych yn ol ar fywydau santaidd a gweddiau taerion eu rhieni ; ac edrych yn mlaen mewn gobaith da trwy ras am le cyfarfod ag sydd yn eu dysgwyl yn eu nefol gartref, He ni thorir byth y cylch teuluaidd. moesgarwch a ymweìâaut à hi, y rhai ni adawsant unrhyw foddion heb eu harfer- yd trwy y rhai y gallent ateb eihamheuon, tawelu ei chydwybod, esmwythau a Uoni ei henaid ; eio gan ei bod dan lywodraeth gref anobaith parhaai i waeddi allan, • Yr wyf yn ddamniedig ! yr wyf yn ddamnied- ig!' Pan oedd y boneddigion hyn yn nghylch ymadael, hi a alwodd am gwpan- aid o win iddynt, yr hwn a ddygwyd, jna hi a yfodd at un o honynt wydraid o'r gwin, ac inor gyuted ag y gwnaeth hyny, mewn nwyd orwyllt hi a darawodd y i gwydryn (ylass) yn nghyda'r llawr, gan I ddywedyd, ' Mor sicr ag y bydd i'rgwydr- ; yn hwn dori, mor sdcr a hyny yr ydwyf fi wedi fy namnio.' Y gwydryn a wrthneid- j „idd oddi wrth y llawr heb unrhyw niwaid, j yr hwn yn fuan addaliodd un o'r gwein- ì idogion ynei law, ac addywedodd,' Gwel- wch wyrth o'r nefoedd i wrthbrofi eich an • nghrediniaethÜ O ! na themtiwch Dduw 1 yn hwy ! 0 ! na themtiwch Dduwyn hwy !' : Y foneddiges a'r holl gw'inni a aethant I mewn s\ndod dirfawr o herwydd y dyg- I wyddiad dyeithrhwn, a hwy oll a ogonedd- ! asant Dduw am yr hyn a wnaed ; a'r fon- eddiges îrwy ras athrugaredd Duwawar. . edwyd allan o'i huffern o anobaitli, ac a ; Ianwwyd gyda chysur a llawenydd mawr, I ac a fubyw a marw yn llawn o dangnefedd j a sicirwydd ! !! Owen Owen. GWAREDIGAETII ÜDDI WRTH ANO- BAITH, TRWY WYRTH RYFEUD. Yn amser y brenin Iago yr oedd un Mrs. Honeywood, o Gent, boneddiges oedran- us a chrefyddol, yr hon a fu fyw lawer o flynyddoedd mewn mawr fraw a dychryn cydwybod o eisieu cael sicrrwydd o ffafr Duw, ac o'i thragwyddol hapusrwydd. Gwaeddai allan yn aml, 'Yr wyf yn ddamn- ìedig! yrwyf yn ddamniedig !* Amryw ddynion rhagorol am eu duwioldeb a'u 2 i ! GOLYGIANT PECHADURWRTH FARW. i Ger ei fron mae angeu, cenadwr Duw, I vn sefy 11, wedi ytnwisgo yn ei holl arswyd- ; olrwydd, yn awr wedi dyfod i'w wysio ef i ymaith. 1 ba le, ac at bwy, y mae yn j cael ei wysio? I'r farn fanwl, i ba un ! gyda brys y dygir holi weithredoedd ei j ddwylaw, yn nghyda phob peth dirge!; I at y Barnwrhwnw nasgellirgwrtbwynebu I ei ddedfryd, ymguddio rhag ei olygon ; treiddgar, na diangc allan o'i ddwylaw. ', Trwy ei wasgfeuon olaf y mae yn gorwedd ', ei fynedfa dywyll ac arswydus i'r byd an- ; weìeiig, a'i lwybr at orsedd Duw. Y ! fath fynedfa —y fa*h olygfasydd gan yr i adyn caled, gwrthry felgar, annuwio!, hc I anniolchgar, yr bwn a was'raffodd hoil j foddion iachawdwriaeth, a gamddefnvdd- ' iodd ei dalentau, a ddifiododd ei amser, Cyf. 38.