Welsh Journals

SEEEN GOMEE. Rhip. 539.] AWST, 1860. [Ctf. XLIII. PEIRIAMAU CREFYDD; SËF GWEDDI A GWEIIÎIDOGAETH Y GAIB, Gan ? Parch. J. Rowe, Abbrgwattn.* Anwyl Frodyr,—"Weìe ni yn oì ein dysgwyliad wedì ymgyfarfod unwaith etto ÿa ein cyanulliad blynyddol, ac yn ol ein harferiad wedi parotoi anerchiad at yr eglwysiy gan obeithio mai nid. difudd y cyfrifir ef ganddynt. Y mae crefydd ein bendigedig Geidwad yn ddigon hunanymwadol i dderbyn a chroesawì gwasanaeth moddion ac offerynau er ei lledaeniad a'i llwyddiant yn ein mysg ac yn ein calonau. Eiddo cref- ydd ydyw y moddion ; dynion ag anian crefydd yn eu heneidiau sydd i'w defnyddia. Ymostyngiad o du crefydd ydyw derbyn gwasanaeth y dynion goreu ; 'ie, hyd y nod y sawl ynt wedi eu creu o'r newydd yn Nghrist Iesu i weithredoedd da ; anrhydedd iddynt hwythau ydyw gwasanaethu. Y gwasanaeth uwchaf a pherffeithiaf a ellir ei roddi i grefydd ydyw iawn ddefnyddio y darpariadau ar gyfer ei lìwyddiant sydd ynddi hi ei hunan, heb gyrchu moddion estronoí, na gofyn yn ofer am i Dduw eu hordeinio. Mae yn nghrefydd lesu, heb gyrchu dim newydd iddi, syniadaü digon cryfion i ysgogì y byd, a'i blygu wrth orseddfainc y Mawredd i grefu a moliannu am iechydwriaeth. Nìd ymddangosai crefydd, yn fwy nâ natur, yn gyfundrefn berffaith, oni buasai fod hanfodion ei bodoiaeth a'i liwyddiaut ynddi ei hun. Gwasanaeth y mae crefydd yn eì roesawi, nid argiwyddiaeth ; dynion i ddefnyddio yn ffyddlawn a gofalus, nid i gynllunio. Yn ein hanerchiad eleni, yr ydym yn galw sylw at " Weddi a, Gweinidogaeth ÿ Gair" gan eu hystyrfed yn fath o beiriannau moesol, wedi eu hordeinio, ac i gael eu defnyddio er mwyn crefydd. Nid yw y naìü na'r llall i gaeì ei esgeuluso, nac mewn un modd i gael eu hysgaru. Y mae a fyno crefydd â'r nef ac â'r ddaiar, â Duw ac â dynion. Wrth weddio yr ydym yn ymwneyd â Duw ; wrth bregethu yr ydyin yn yniwneyd â dynion. Mae Gwrandawwr gwecldi yn y nef; mae deiiiaid pregethu'ar y ddaiar. Gan fod a fyno yr efengyl â'r byd megù ag y mae, nid yw ryfedd, eithr y mae yn naturioi a rhesymol i bob dyn sydd yn dymuno ei íiwyddiant, weddio am ddini liai nâ hoìiaìluogrwydd i'w phíeidio ; obiegyd y mae nerth annghrediniaeth a thywyllwch y byd hwn, dylanwad a chjŵwysdra ysbrydiou aflan y byd anweiedig» yn nghyd â chestyll cryfion cyfeiiiornadau a rhith grefyddau y ddaiar, yn gyfryw fei nad oes ond hollídluogrwydd yn unig a fedr eu darostwng. Nid yw y pregethwr goreu ynddo ei hun ddim ; ac nid yw yr ymadrodd am y groes onid yr hyn a gyfrif- wyd ac a gyfrifir gan ddoethineb ddynol yn ffolineb ac yn ynfydrwydd. Os yw yr holl fyd i gael ei hmhau oddiwrth ei anmhuredd ; ewyllys yr Arglwydd i gael ei gwneyd ar y ddaiar megis yn y nefoedd ; a'r Iesu i deyrnasu hyd oni osodo ei holi elynion dan ei draed, y mae yn rhaid pregethu yrefengyl; ac os yw yrefengyl i gael ei phregethu gyda dylanwad a nerth, y mae yn rhaid gweddio. Ni ellir cyrhaedd yr * Llythyr Cymmaiifa Mymvj% am y flwyddyn 1860.