Welsh Journals

SEREN GOMER. Rhif. 350.] TACHWEDD, 1844. [Cyf. XXVII. SANTEIDDIAD. [PAIIÎÍAD O DUDAL. 300.] ê .... ------- III. "*7" BERTHYNAS y mao santeidd- ■*• iad yn sefyil yn ^yr ysgrytbyrau santaidd. Nid yw yr j'sgrythyrau santaidd byth, er yn egluro yn hywel ac amlwg athrawiaethau gras, idd eu hystyried ar wahan, ac ar eu penáu eu hunain ; ond yn wastad ystyrir hwyntmewn rhyw gyssylltiad penodol. Mae Cr'stionogacth yn gorfî cyfan wedi ei gwneutliur i fyny o wahanol aelodau, neu, fel peiriant cyflawn, o wahanol ranau, megys pinau, olwyniou, e c. ; a chyn y deallom hwynt yn gywir, rhaid i ni ystyried a chanfod y cyssylltiad syrld rhwng y naill ran à"r llall. Medd Paul yn ei lythyr at y Rhuf. 12, 6,—" Bod yn rhaid prophwydo yn ol cyssondeb y rrydd." Wrth ffydd yrna y deallir gwrthddrych ífycld, sef yr efengyl. Gel- wir yr efengyl weithiau mewn manati ereill yn ffydd. " Gan j-mdrech o blaid y Ifydd, yr hon a roddwyd unwaith i'r saint." Y drefn o ddysgu yn iawn yw yn ol "cyssondeby ffydd." Yn ol analogy and agrcemeut. " Propliesy in auch a mamier, that what you say tcill accord with thedoctrine offaith, viz., w'th that n-hlch t.'ie. scripture coniains."1 Nid yw pob math o bre- gethau ac ysgrifeniadau ar bynciau jt Grefydd Gristionogol yn iawn. Os na osodir gwa- üanol ranau y gwirionedd allan yn ol cyssomìeb y ffydd, anurddir gogoniant yr athrawiaeíh, ac arweinir dyn yn ddiuael i goleddu larnan anghywir a chyfeiliorr.us am danynt. Cyn myned at yr athrawiaeth sydd genym dan sylw, ni byddai yn niweidiol i ni osod rhai cnghreiíft- ian o flaen y darllenydd. Dyma bwnc pwysig, sof arfaeth Dnw î gadw dynion. Nid oos gen- yf un ammhe.uaeth o barthed ei bodoliaeth ; a thosturiwyf wrth y dyn a ymdeimla yn ei galon i wada nad oes gan yr Un mawr gynllun yn flaenorol Pw weithrediadau. Etto, nid arfteth Duw yw pob peth a ddarlunir gan rui dysg- awdwyr. Dywed rhai fod Duw wedi cthol pewonnn draw yn yr arfceth foreu, pcnodi am- »w «u galwad, &c, ac haerant os nad yw eip 41 henwau yn ysgrifcnedig yn llyfr yr arfaeth, nad oes obaith asn ein cadw, i'e, pe wylem am ein peehodau, yniostwng yn isel o flaen yr Ar- glwydd, gwcddio yn dacr arno, credu ei efengyl, iic ufyddhau iddi, nad ocs un gobaith i acbub ein her.eidiau. Nid arfaeth Nef yw hon, ond mympwy ynfyd dynion, wedi ei chael, nid yn llyfr Duw, ond yn eu hymenyddiau tywyll a niwlog eu hunain, yr hon a niweidia pwy byn- ng a"i creda. Mae gan aríâeth Duw ei mesuran i gj-rhaedd ei hamcan. Penderfyniad diysgog yr Hollalluog yw arbed yr cdfciriol, Luc 13, S; rhoddi bywyd tragywyddol i'r hwn sydd yn credu, Ioan 3, 30 ; y cadwa efe y rhai a alwant arno, Rhuf. 10, 13; ac ei fjj cf, Eneinniog y Tad, yn Iachawdwr i'r rha: o!l a ufyddhant iddo, Heb. 5, 9. Oddiwrth hyn, gwelwn yr anghenrheidrwydd o j-styiiel athrawiactb.au gras yn eu cyssylltiadau priodol. Edrychwn ar santeiddiad yr enaidyn ei gys- sy'ltiad à'i awdwr. Duw y.w awdwr ein pur- deb, yn gystal â g'.veithred:adau ereiil a ber- thyn idd eiii cadwedigaeth. " A pholi peth syd.l o Dduw, yr hwn a'n cymmododd ni ag ef ei liun trwy Iesu G^'st,,',—2 Cor. 5, 11. Efe a ddechreuodd ddyìanwadu ar yr enaid, ac y mae anghen am bnrhad o'i weithrediadau nes ei berireithio. Caniatâd rheidrwydd o weith- redydd Dwyfol yn mhlaniad yraninn newydd, sydd brawf tebygol (presumplirc) foj parhad ei wasanacth yn hanfodol i'w gwhlhad. " Gan fod yn hydcrus yn hyn, y bydd i'r Hwn a ddechrcuodd j*noch waith da, ei orphen hyd ddydd Iesu Grist,"— Phil. 1, (ì. Mae cynnydd santeiddiad yn cael ei bri.idoli i'r gwahanol bersonau yn yr Hanfod dragywyddol. Weitb- iau priodolir y gwaith hwn i"r Tad. " Judas, gwasanaethwr Iesu Grist, a brawd Iago, at ▼ rhai a santeiddiwyd gan Dduw Dad." Priod- olirygwaith hwn helÿd i Iesu Grist, Cyfryng- wr y Testament gweîl. 1 Cor. 1, 30,—" Eithr yr ydych chwi o hono ef yn Nghrist Iesn, yr hwn a wuaethwyd inigan Dùuw yn ddoetb- *