Welsh Journals

SEREN GOMER. Rhif. 341.] CHWEFROR, 1814. [Cyf. XXVII. GOFIANT MRS. ASIE 8PËNCER, TBEFFYNNON. DERBYNIASOM ychydig o gofnodau am y cliwaer dduwiol a defiiyddiol hon, crbyn y Rhifyji diweddaf, yn nglyn à hanes ci marwolaeth ; ond gan eu hod yn rhy faith ì ni eu cyfleu dan y dosparth hwnw o'r Seren, a bod teiîyngdod ein chwaer ymadawedig yn gofyn iddynt fod ar gof a chadw, yr ydym yn awr yn eu gosod gerbron ein darllenyddion mewn ffordd o Gofiant byr, gan hyderuy hydd- ant o les i ddwyn rhai i\v hefeìychu yn eu gwcithredoedd rhinweddol, a than yr ystyr- îaeth fod " coffadwriaeth y cyfiawn byth yn fendigedig." Wedi crybwyll am farwolaeth eiu hanwyl chwaer fel y canfyddir yn y rliifyn olaf o'r Seren, yr ysgrifenydd a â yn mlaen i ddar- lunio ei nodweddau fel y canlyna :— " Dyoddefodd ein hanwyl chwaer dair wyth- nos o gj'studd, yr hwn a ddiwcddodd mewn twymyn y gewynau (typhus fever), yr hwn hefyd, er ei fod yn llyrn a phoenus iawn,a ddy- oddefodd gyda llaricidd-clra ac amynedd y saint. Buasai j-n dda iawn genyf pe gallaswn roddi hancs dygiad i fyny, a tbröedigaeth y íam hon yn Israel; ond cymmaìnt â wn i mi a'i rhoddaf yma. Pan yn 17eg oed, amlygodd ei phroffes a'i hedifeirwch tuag at Dduw, a ffydd tuag at ein Harglwydd Iesu Grist, o flaen yr eglwys yn ydrefuchod, ac yn ganlynol bedyddiwyd hi, (ynghyd â deg ereill,) a derbyniwyd hi yn aelod o'r eglwys, gan y Parch. John Edwards, Ruthin (yn awr Brynmawr), a pharhaodd liyd y diwedd yn aelod hardd a defnyddiol. Lìan- wodd ei lle fel Cristion, yr oedd ei bywyd yn gyfatebol i'w phroffes, ac fe ellir dywedyd am dani hi fal y dywedwyd am rai gynt, ei hod yn flaenffrwyth yr eglwys hon yn Nghrist. Yn ei gwybodaeth athrawiaethol a phrofiadol o grefydd Crist, yr ocdd yn un ot chwiorydd hclaethaf ei chyrhaeddiadau, a'r fwyaf adeil- adol yn ei chyfeilhich. Yn ei theulu, yr oedd yn hynod mewn addfwynder, synwyr, a llyw- odraeth ystyriol. Anhawdd cael un i ragori arni, fe allai, mewn serch a thiriondeb idd ei gwr ; ymdrechai hob amser gadw ei feddwl yn dawel a chysurus. Ei haelioni hefyd oedd yn amlwg i'r tlawd a'r anghenus ; os hwy a ddeuent at ei drws, ni thynai un amser ei llaw yn ol ; neu os dyledion trymion yr addoldai o bob enwad a fyddent yn galw,yr oedd ei chyd- synìad hi yn barod bob amser i gynnorthwyo ; ncu os yn casglu at y Gcnadiaeth, neu y Bible Translation Society, yr oedd ei chyfraniadau yn ehelaeth, fel y gellir gweled yn y lîepoils. Iíi a olchodd lawer ar draed y saint. Hi a gymmerodd ran gyflawn o aclios crefydd ar ei hysgwyddau. Gyda golwg ar ei hymdrechion dros grefydd, ni byddai un amser yn olaf yn dwyn y Brenin adref. Fcl gwasanaethyddes i weinidogion Crist, bydd ei henwmewn parch- us goffadwriaeth, ncs o leiaf i'r oes hon fyned heibio, gan luoedd o bregethwyr De a Gog- ledd, ac amryw yn Lloegr. Anturiaf ddywedyd y bydd Uawer o honynt yn methu attal eu dag- rau wrth ddarllen y newydd rtm ei hyraadawiad, yn y Sehen. Un o*r pethau ag oedd yn ym- bîeseru ynddynt oedd, parotòi ymborth i wei.;- ion Mab Duw, a'u gwneuthur yn gysnrus ; a dj-ma oedd ei hyfrydwch hèfyd, bod yn garedig i bawb, ond yn enwedig i deulu'r ffydd ; 'íc. nid oedd }-n gwneuthur gwahanìaeth rhwng y tlawd a'r cyfoethcg, a'i rheswm am hyny oedd, " am nas gwyddom pwy yw pîentyn Duw.,, Ymdrcchodd lawer iawn dros achos ei Gwa- redwr pan yn wan yn ei fabandod, ac fe ellir dywedyd yn briodol am dani," Yr hyn a allodd hon, hi a'i gwnaeth." Yr oedd rhinweddau tra nodedig pa y Cristion ffyddlawn hon, sydd jm wcrth eu hefelychu ; un peth, ei geirwiredd, fal pa beth bynag a dystiolaetbai, byddai yn sicr o fod j*n wirionedd, ac ni ddywedai ddim ar antur ar unrhyw r.chos nac aingylchiad. 2_ Ei ffj-ddìondeb,—pa beth bynag a addawai,, byddai yn sicr o'i gyflawni. 3. Ei phurdeb,— ràs ocdd ganddi glywed absen, chwaifhach ei