Welsh Journals

<rv SEREN GOMER. Rhif. 45«J.] RHAGFYR, 1853. [Cyf. XXXVI. PECHU YN ERBYN YR YSBRYD GLAN. fclATH. XII. 31, 32. CÄN Y PÂRCH. E. THOMAS, ÂàERTËIFI. " Am byny y dywedaf wrthych chwi, Pob pecbod a chabledd a faddeuir i ddynion: ond cabledd yn erbyn yr Ysbryd Glân ni faddeuir i ddynion. A phwy bynag a ddywedo air yn erbyn Mab y dyn, íe a faddeuir iddo: ond pwy hynafl a ddywedo ýn erbjn yr Ysbryd Glân, nis maddeuir iddo, nac yn y byd hwn, nac yn y byd a ddaw." Mas y geirir.n hyn yn cynwys rhan o amddi- ffyniad Mab Duw o hono ei hun, yn ngwy. tieb y cyhuddiad a ddygid yn ei erbyn gan y Phariseaid, ei eîynion ; sef, mai trwy Beèl- sebub, penaeth y cythreuliaid, yr oedd efe yn bwrw allan gythreuliaid. Yr oedd y cyhuddiad hwn ynddo ei hun yn hollol yn- fyd; uo mac rhcsymiad Crist i'w ddym- chwelyd yn eglur, nerthol, a buddagoì. Mae yn ofynol bob amser wrth resymu, i wneuthur liyoy oddiar ryw gynseiliau (j>re- mises) a gydnabyddir yn safadwy o bob tu |Vr tldadl—gan yr hwn y rhesymir yn ei er- byn, yn gystaf a ẃ«n ỳ'r &wn -sydd yn rbèfe- ymu. Er enghraifft: ni eilid rhesyinu bod- oliaeth byd dyfodol a thragywyddol yn argy- hoeddiadol oddiwrth yr ysgrythyrau, i ddyn nad yw yn cydnabod gwirionedd ac awdurdod yr ysgrythyrau ; ond byddai yn rhaid ei argy- hoeddi ef oddiar rywbeth neu bethau a gyd- nabyddid ganddo ef yn*wdurdodol. Rhaid iddo ef, fel pob un arall, gael ei brofi wrth ei safon-ei hnn. ííîd yẅ hyn, fe ddicfcôft, yn angenrheidiol i wir resymiad brofi pwnc ; oblegid dichon fod yr hyn a wrthodir í'el awdurdod yn wirionedd mor safadwy a'r hyn a gydnabyddir yn awdurdodol, ac y gcllid rhesymu oddiwrth y blaenaf mor gad- arn a golcu ag oddiwrth yr olaf; ond y mae hyn yn ofynol i resymu argyhoeddiadol, canys nid yw gwirionẅid yh taraẃ y 'níedäwl mor nerthol oddiwrth ddim ag oddiwrth yr hyn a gydnabyddir yn awdurdodol o'rblaen. Mae lladd gelyn â'i gleddyf ei hun, neu ei ddàl yn ei rwyd ei hun, yn hen arferiad'. Yr oedd fbd y " Gretiaid bob amser ýn gèlẃÿdd- og," "-Ìcc., yn ** dystiolaeth wir," pe na buasai " eü prophwydi ftwy teu hünain" wedi dweyd hyny î ond gan fod y Cretiaid yn cydnabod aẁdurdod ?u projáhwydi; mae faul, yn briodoì iawn, yn cyfeirio' a't V rnii hyn fel prawf o wirionedd ei gyhuddiad yn erbyn y Cretiaid. Yr oedd adgyfodiad y meirw yn athrawiaeth wirioneddol, pe na buasai i'w chael yn llyfrau Moses, ac fe allasai Crist ei phrofi hi o ryw ranau ereili o'r gair Dwyfol yn gystal ag o honynt hwytbau; ond gan mai y llyfrau hyn yn unig a gydnabyddid gan y Saduceaid fèl'yn meddu awdurdod, yr oedd yn ofynol profi y pwnc raewn dadl oddiwrthynt hwy. Nid er mwyn profi y pwnc yn unig yr oedd hyn yn bod ; canys fe ellid gwneud hyny o ryw íe, neu yn rhyw dduîl arall, a hyny mor eglur ag yn y dull hwn ; ond er mwyn argyhpeddi y Saduceaid, a dyfod ag ef yn winonédfl atynt ac iddynt hwy. Os â Chretiaid y rhesymir, rhaid cyfeirio at " éu prophẁydi hwy eu hunain," canys dyna eu hawdurdod hwy ; ond os â Saduceaid y rhesymir, rhaid cyfeirio at lyfrau Moses, oblegid dyma eu safon hẁỳthan. .* Mae rhesymu oddiwrth safon gydnabydd- edig o bob tu mor anhebgorol, fel ag y roae yr hwn sydd yn 'rhesymu weithiau 'yn cyd- nabod safon yr hwn y rhesyma yn ei erbyn, er na fydd ef ei hun, fe ddichon, yn credu fod y safon hono yn gywir. " Caniatäer," meddir, " er mwÿn rhesyma, fod y peth yn bod fel y tybiwch chẁi;" a hyn am fod yn rhaid canìatâu, canỳs iii ellir rhesymu i ddyben ond oddiwrth yr hyn a gydnabyddir yn awdurdodoi gan yr hwn yr ymdrcchir ei argyhoeddi, mwy nag y gelíir pwyso peth heb glorian i'w osod ynddi. Yn awr, pan maò dadleuwr yn canfod rhesymau ei wrth- ẁynebydd yn ysgafh yn nghlorian ei wrth- wynebydd ei hun, mae yn boddloni iddynt gael eu pwyso yn y glorian hono (er nad yw ef ei hun yh meddwl ei bod yn gywir); oblegid maie hyny yn ateb yr un dyben â phe byddai félly, sëf dangos fod y rhesymau a bwysir yn ÿsgafn. Vr ydys yn 'gwneud y sylwadau uchod, ani y tybir eu bod yn gymhwysiadol at yr ym- ddyddan dàn sylw, lle y sonir am y pechod yn erbyn yr Ysbryd Glân, sc y dichon iád- ynt ífbid ỳ'n wasanâeíiiŵr i daflu ^byúif