Welsh Journals

TRA MOR, TRA HEB BDUW. JIEB SEREN GOIÜER. DYDD MERCHER, MEDI 9, 181& [Pris Tair Ceiniog.] HOLLALLUAWGRWYDD DÜW. ># »■— ilfj/! yu> Dî«c Jlollaliuog. Gen, xvii. 1. IVid oes un peth yn fwy parod i daro i'r meddwlgyd&'rystyriaeth o fod Duw na'i fod ef yn alluog o nerth—y mae y ddau beth hyn mewn cysylltiad anwahanol â'u gilydd; ni'sgallwngaelundrych- feddwl am Dduw analluog—gan hyny, dywed yr apostol, fod trag- wyddol ullu Duw, yn gystal a'i Dduwdod, i'w weled yn amlwg, wrth ei ystyried yn y pethau a wnaed, (lihuf. i. 10). Y mae pob peth agsydd yn dangos fod Duw, ynprofi ei fod ynapfeidrol mewn gallu, neu yn Uollalluog—wrth yr enw Duw Hollalluog yr am- ly godd efe ëi hun i Abraham mewn trefn ì gefnogi a gwroli ei flydd ef yn yr adde wid a roddwyd ìiîdo, o gael llawer o hiliogaeth, pan yr ocdd agwedd allanol petháu yn tueddu i'w lwfrhau—-yr oedd y geiriau hyn, MyfiywDuro tioll *lluog\ýù ddigon ifoddloni Ab< RHIFYN XVII. S raham yngwyneb pob anhawdd- dra—y mae yr un enw yn cael ei roddi iddo mewn amryw fanau y n yr Hen Destament a'r Newydd— ac yn wir pe na byddai ef yn Hollalluog, ni's gallai fod ya Fod perftaith, byddai rhyw beth yn eisieu, neu yn ddiftÿgiol yn- ddo ; eithr ni's gallgwrthddrych amherft'aith i fod yn Dduw; o gan- lyniad y mae Duw ynHoüalluog. Wrth Hollalluawgrwydd Duw yr ydym i ddeall «i allu i wneu- thur pa beth bynag a ewyllysio efe, ag sydd yn gyson â pher- ffeithiadau eì natur—ond er ei fod yn Hollalluog, ni ddichon efe wneuthur ilawer o bethaU ag y mae dynioh yn fynych yn eu cyf- lawni, y mae yu amhosibl iddo ef ddy wedyd cei wydd, (Heb. ri. 11)% ni's gall wadu ei hun, (2 Tim. ii. 1S).~ni's gallgyfnewid, nac edi* farhau, (a liefaru y n briodol, Num. xxiü, 19).—ni's gall gysgn na ma« rw, &c. o blegid gwendid, nc nid LLYFRh