Welsh Journals

SEF, CYLCHGRAWN CYMBEIG^ MAWRTH, 182«. BUCÍIÉDDAU ENWOGÍOxN YR ÉCLWYS. HANES MARTIN LUTHER. [Parhaâ o du dal.ìfìS.~} 4jLÉ ei enedigaeth oedd Eisleben,, tref fechan yn swydd Mansfeld, yng ngwlad *Saxonia, Bedyddiwyd ef y dydd canlynoi, a galwyd ei enw ef Martin, yn öl enw y Sant, i'r hwn y Cyssegrwyd y diwrnod hwnnw yn, y Dydd-lyfr (CùUndar) Pabaidd. Enw ei ri'eni oedd loan Luther a Margaret Ijndemano. Mwyn-gloddiwr oedd ei . dad yn nechreuad ei fywyd; eithr trwy Iwyddiant ar ei ddiẅydrwydd efe a'i dderchafodd ei hun i radd barchedic- cach, ac a wnaethpẅyd ýn Hedd- farnwr yn y gymmydogaeth. Dang- ósai ei fab iddo ddirfawr barch a char- edigrwydd bob amser; a phan oedd ei glodwedi ymwasgaru dros hollÈwrop, cyfiwynodd iddo un o'i lyfrau mwyaf íhagorol, megis anrheg i arwyddo ei ddiolchgarwch mabaidd a'i gariád. Margaret ei fam oedd wraig drä buch- èddol, yn rhagori mewn pob rhinwedd dda, ac yn gweddi'o Duw mor fynych, fèl y cyfrifid hi ynesauipl i holi wrag- edd efaill y gyrnmydogaeth. Gofal mawr a gymmerodd y wraig hawdd- gar hon i ddysgu ei phlentyn hefyd i öfni Düw a chilio oddiwrth ddrygioní; * Gelwir y ẃlad hon felly oddiwrth y trig- ólion, y rhai ydynt o'r un teulu à'r Sueson a édaeth yma i Loegr. mawrth, 1823;' ac i'w haddysgíadau prydlon hi y cyf- rifir, raewn rhan, y gwresowgrwydd duwiol a lewyrchpdd mor ddisgleir- wyçh yn holl ymddýgiad ei' mab. Danfonwyd y mab bychan i ysgoi- ion enwoccaf y gymmydogaefch yu ol- ynol, ac yn ddiweddaf oil i Brif-ysgol Erfurt; a dywedir iddo ym mhob íle yinroddi i ddysgu gyd âg awyddfryd tra thanbaid, a blaenori ar ei gyd- ysgolheigion ym mhob gwaith ysgol- heigaidd, yn enwedig mewn ffraeth- ineb ymadrodd—dawn ragorol, y bu yn ei oedran addfettach yn enwog odiaeth am dani, a'r honoedd yn llesol iawn iddo yn ei ymresymiadau llafur- us â'i wrthwynebwyr Pabaidd,,yn gys-, tal a phan lefarai wirioneddau yr efengyl allan o'r areith-le egìwysig. Cafodd y radd o Athraw y CeH'ydd- ydau yn y flwyddyn 1503. Dymun- iant ei berthynasau oedd iddo fyned yn Gyfreithiwr, oblegid eu bod yn cwbl hyderu y byddai doniau mor enwog, a'i ddyfalwcti parhaus, yn sicr o'i dderchafu i gyfoeth ac anrhydedd. Yntau, yn ufudd a gymmerodd ei gynghori ganddynt, er y byddai dif- rifoldeb ei feddyliau yn ei arwain yn ẅastad i ddwys-fyfyrio uwch ben pob dim ar byngciau crefyddol. Yr an- nhueddiad hwn i fod yn Gyfreithiwr, ac i goleddu celfyddydau bydol, a yrchwanegwyd yn dra mawr gan ddam- ŵaití ddychrynllyd yn y flwyddyn Bb