Welsh Journals

Y GWYLTEDYDD. 'tYPR XII.] GORPHENAF, 1835. [Rhif. 147. Yna y rhai ocdd yn ofni yr Arglwydd a lefarasant boh un wrth ei gymmydoij; a'r Arglwydda wrandawodd, ac a glyhu; ac ysgrifenwyd llyfr loffadwriaclh'gcr eifron ef i'r rhai ocdd yn ofni yr Arglwydd, ac i'r rhai oedd yn meddwl am ei enw ef."— Mal. 3. 10. Bvdd yn gynnorthwy i ni wyhod gwcrlh y ddawn o ymadrodd y tafod, wrth ystyr- 'ed pa bctli a fyddai 'r byd pe na bai yr Un dyn yn mcdru siarad ynddo. Pa ddi- olch a roddasom i'r Arglwydd am y fraint fawr hon? Onid yw yn drwm meddwl fod llawcr yn defnyddio cu tafodau i gablu enw Duw, ac i enllibio cu eyd-greadur- 'aid. Och, fel y mac pechod yn troi pob bcndith yn felldith, a'n gogoniant yn Waradwydd ! Mor ofidus yw gweled fod Jr hyn a fwriadwyd gan ddaioni üuw i tlaenu ci glod yn y byd, yn cael ci gam- Urfer i gyfuewid y ddaear i ddelw yr un drwg, gan watwar yr Hollalluog à gciriau cableddus. Ccllir dywedyd am lawer— bedd agored yw cu ceg, yn llawD arogl y nieirw. Mae dau orchymyn o'r deg wedi t'u rhoddi mcwn perthynas i'r tafod. Un Jn y llech gyntaf, " Na chymmcr enw yr Arglwydd dy Uduw yn ofer;" a'r llo.ll yn yr ail Iech, " Na ddwg gam-dysíiolacth yn erbyn dy gymmydog." Er hyn oll, trwy Udrygioni y natur ddynol, torir y rhai hyn ì"n ddychrynllyd gan lawcr, heb wybod eu bod yn gwncuthur drwg. Pa mor Ogoneddus yu hyn, megys y'mliol) pwngc, Jw y brynedigaeth fawr trwy ein Har- Slwydd lesu Grist. Mor gyflawn yr en- nillir yr hyn oll a gollwyd trwy gwymp yr Adda cyntaf: oblegid " od oes neb yn Nghrist, y mae efe yn greadur newydd;" ^c un o'r pethau mawrion a roddir i'r Credadyn yw tafod newydd, i lefaru iaith lewydd, trwy ba un y nerthir ef gan yr Yspryd Glân i fendithio ei gyd-greadur, 3c i ogoneddu ei Dduw. Addysgir ef gan ddylanwadau by wiol yr Yspryd i sôn ^m Grist wrth y sawl a'i carant, a thros GÜRPIIENAF, 1835. Crist wrth y rhai a'i dirmygant ef. l Y dyn da, o drysor da ei galon, a ddwg allau bethau da; canys o helacthrwydd y galon y llefara y genau." Rhaid cael calon newydd cyn cael tafod ncwydd. Ac yna y dywed cfc, " Cwae fi, canyr; darfu am danaf; o herwydd gwr halogedig o wefuü- au ydwyf íi, ac y'myrg pobl halogcdig o wefusau yr wyf yu trigo; canys fy llygaid a wclsant y Brenin, Arglwydd y lluoedd." Yna y cymmcr Yspryd Duw farworyit oddiar yr allor, ac a gyflwidd à'i wcfusau ; ac felly y symudir ei anwiredd, ac y glan- hcir ei bcchod; ac yn y fan, pan y clyw lais yr Arglwydd, yn dywedyd, pwy a ddanfonaf ar gcnnadwii o gariad at bech- aduriaid, cfe a ctyb, Wele íì, danfon íi; ac o*r awr hòno allan ci dafod yw ci ogoniaot, oblegid ci wefusau ydynt megys thuser sanctaidd, wedi ci llenwi âg ar- ogldarth pur o fawl a diolchgarwch; neu, fel tclyn Dafydd, yn anadln peroriactlt hyfryd yn nghlustiau Duw. Ac wrtb gyf- arfod â'i gyd-drafaelwyr lua Si'on, ag yd- ynt yn ofni yr Arglwydd, traethant y naill wrth y Uall ar hyd y ll'ordd am Bérson a swyddau, daioni a chaiiad, yr Arglwydd Iesu Grist. Mynegant am ei ddyfodiad cyntaf i brynu y hyd, ac ani ei ail ddyfod- iad i farnu y byd, i fod yn " ogoneddus yn ei saint, ac yn rhyfeddol yn y rhai oll sydd yn credu." Tra y macnt yn ymddiddan fel hyn, yr Arglwydd a wrendy ac a gly w, cr fod eu geiriau yn ddigon bloesg, ctto, pan y gwcl cfe eu bod yn deilliaw o gulon ddiolchgar, y maent yn gymnieradwy yn Nghrist, ac nis anghoíìr un o honyut, oblegid "ysgrifenwyd Ilyfr cofladwiiaetb ger ei fron i'r rhai oedd yn ol'ni yr Ar- B b