Welsh Journals

Y GWYLIEDYDD. Uyfr XII.] IONAWR, 1»35. - [Rhip. 141. t)rcgctf>« ** A wyt ti yn diystyru golud ei ddaioni ef, «'i ddioddefgariwh, a'i ymaro», heb wybod fod daioni Duw yn dy dywya di i edifeirwch."—Rhuf. 2. 4, Gofynwyd y cwestiwn yma yn gyntaf » r Iuddewon, gyda bwriad i ddwyn ar go-f iddynt hir amynedd Duw tu ag at eu cen «dl, a'u diystyrwch hwynt o hono. Ond y mae yn gwestiwn yr hwn ni ellir ei gym- Uiwyso yn rhy agos a difrifol atomeinhun- ain. Vr hyn a eilw ein sylw yw Amyn- sdd Di'w: a bydded i ni ystyried yn I. El Natur. II. El Fawredd. III. YR tFFAITH A DDYLAI GAl'.L AR- NOM, A'R MODD Y CAMDJ)F.FNYI)[)IR F.F YN PYNYCH. Bydded i'r Yspryd Glân fendithio ein rnyfyrdodau ar y petliau hyn i gynhyrfu yspryd o yniofyniad, gweddi, a diolcligar- Wch ym mhob calon. I. Amynedd Duw yw un o'r prîodol- iaetliau hyny, trwy ba un y mae efe yn hir ymarhous tu ag atoni ni, lieb ewyllysio bod neb yn golledig ond dyfod o bawb i edifeirwch. Mae yn cynnwys euogrwydd a gwrthryfelgarwch ynom ni, a pliarod- rwydd yn Nuw i'n harbed, a pheidio dial. Nid yw yn deilliaw, gan hyny, oddiwrth Un gradd o anwybodaeth, neu ddiofalwch, yn yr Hollalluog. Nid am ei fod heb ein gweled y niae heb ein cospi; oblegid dy- wed efe wrthyni, iddo " osod ein holl an- wireddau ger ei fron, a'n dirgel bechodau yn ngoleuni ei wyneb." Nid diofalwch ydyw ychwaith: y mae efe yn ddigllon beunydd wrth yr annuwiol, ac y mae ein pechodau yn dra ftìaidd ger ei fron. Y maent yn erbyn ei natur bur a sanctaidd ef, yn erbyn dedwyddwch dynolryw: a thra yr ydym ni yn edrych arnynt gyda dì- faterwch, y mae efe yn sylwi arnynt gyda soriant nas medrwn ei amgyll'red. Nid yw ainynedd Duw yn tarddu ychwaith oddiwith wendid, neu cisiau gallu,-i IONAWR, 1835. gospi. Yr ydym ni yn goddçf profedig- aethau am ein bod yn anabl i ddial ar bín gwrthwynebwr; ond Hollalluog yw ofe, yn abl i gospi a dinystno ei holl elyniou ar unwaith. Yr angelion a wrlhryfelaa- ant yn ei erhyn, ac er eu bod yn gedyrn o nerth rhwymodd hwynt mewn cadwynau tragywyddol mewn tywyllwch i farn y dydd mawr. Pa beth y w dyn a luniwyd o'r pridd i sefyll o'i tìacn ? m'egya inàa lwcli y clorianau: inedr ei dori i lawr ar darawiad amrant, ie, dyrnoJ ei fraich Hollalluog a wna i seiliau y ddaear grynu, gan ei malurio fel llestr pridd. Am hyny y dywed y prophwyd Nahum, " Yr Ar- glwydd sydd hwyrfrydig i ddigofaint, a mawr ei rym, ac ni ddienoga yr anwir." Tra y mae efe yn sôn am allu Duw i gospi ei elynion, etto y mae efe yn huyrfrydig i ddigofaint, am fod ganddo uertli i attal ci lid rhag dial ar ei wrthwynebwyr. Da- ioni Duw yw yr unig achos o'i hir ainyn- edd. Ni a welwn hyn yn gynnwysedig yn y testyn. Daioni yn ymattal rhag cospi y troseddwr yw amynedd. j\lae hefyd ragor rhwng daioni ac amynedd Duw. Dyn, fel creadur angenus, sydd gyfranog o'r naiU—dyn, felcieadur euog, sydd gyf- ranog o'r Uall. Daioni Duw sydd yn di- wallu ein hangenrheidiau; ei amyned»l sydd yn cyd-ddwyn â'n pechodau. Ei ddaioni a bery yn dragywydd, fel y mae yn anwahanol oddiwrth y natur ddwyfol; ei amynedd a erys yn unig yn y byd liwn. Aberth ac eiriolaeth Crist a barodd iddo gyntaf gael ei amlygu; a phan roddo efe y deyrnas gyfryngol i fynu i Dduw a'r Tad ni welir amynedd niwy, ond bydd yu guddiedig dros byth yin mynwes yr 1e- iiofaii. Y cyfryw yw natur amynedd Duw. ?