Welsh Journals

Y GWYLIEDYDD. Llyfr IX.] RHAGFYR, 1832. [Rhif. llfi. PREGETH FER. *' Canys pnn ddywcdan', Tangnefedd a diogclwcli; yna y niae dinysír riiíyininwth yn Hyŵid ar ea !;••. arihaf, megys gwewyr fsgor ar uu a 1<> beichiog; ac ni ridiaiig.int hwy ridiui."—1 Thes. 5. 3. Mae dan bcth yn y testun i sylwi ar- nynt:—I. Desgrifiad o'r bobl a sonir am danynt.—II. Truenusrwydd eu cyflwr. I. Pafathbobl sydd ger einbron. Pobl ydynt sydd yn Uefaru u tangnefedd a di- ©gelwch," Ue nad ydynt. Dynion sydd yn meddwl yn well am danynt eu hunain nag y dylent—dynion sydd yn credu eu bod mewn áefy lîfa dda, tra y mae digofaint Duw yn crogi uwch eu penau, ac yn barod bob moment i syrthio arnynt, a'u " malu yn chwilfríw 1" Mae 'r bobl hyn, y rhai a alwaf hunan- wenieithwyr, yn y byd ym mhoboes. Yr oeddynt ynddo dan y gyfraith. Yn Deul. 29. 19. yr ydym yn cael hanes am rai y " tro'dd eu calon oddiwrth yr Arglwydd eu Duw, i fyned i wasanaethu duwiau y cenbedioedd—er hyny ymfendithio o hon- ynt yn eu calon eu hun, gan ddywedyd, Heddwch fydd i mi, er i mi rodio yn nghyndynrwydd fy nghalon." Er fy mod yndilyn hyd yreithaf dueddiadau fy anian lygredig fy hun, etto bydd arnaf yn y diw- edd yn gystal ag ar ereill. Nid oes af- Iwydd yn fy ffyrdd. Heddwch a chysur fydd fy rhan yn dragywydd. Yr oedd y bobl hyn i'w cael yn, nyddiau 'r Psalmydd. Sonir yn Ps. x. am ŵr sydd yn rhy ffroen- uchel i geisio Duw, yr hwn nid yw Duw yn ei holl feddyliau. Ei ffyrdd sydd íliu bob amser; y mae barnedigaethau 'r nef- oedd allan o'i olwg ; a chwythu y mae yn erbyn ei holl elynion. Onid yw hwn yn gyflwr tra dychrynllyd ? Oni ddylai y dynsydd yn y fath amgylchiädau alaethus grynu ? Ond nid oes na dychryn na chryndod yn ei enaid! " Dywedodd yn ei galon, Ni'm symudir; o herwydd ni ÌIHAGFYB, 1832, byddaf mewn drygfyd hyd genhcdlaoth a chenhedlaeth." Vn Ps. xlix. hefyd go- sodir yr unrhyw bobl ger ein bron. Sonir yno am ddynion yn " ymddiried yn eu golud," yn Ile yn Arglwydd y lluoedd, a'i nerth, a'i ras—yn ** ymffrostio yn llios- awgrwydd eu cyfocth," yn Ile ymffrostio yn nhrugaredd Duw, a'i rasol addewidionr Dywedir am y cyfryw, y cant eu u gosod fel defaid yn uffern," ac y bydd angeu fel blaiüd yn ymborthi arnynt" hyd y farn, pan y bydd i'r duwiol Iywodraethuarnynt. Etto, yn nghanol y cwbl, gwenieithiant iddynt eu hunain; llefarant dangnefedd wrtheu heneidiau anufuddacannedwydd. " Eu meddwl y w" (adn. 11.) ** y pery eu tai yn dragywydd, a'u trigfeydd hyd gen- hcdlacth a chenhedlaetli: enwant eu tir- oedd ar eu henwau eu hunain." Yr oedd y bobl hyn mewn bod yn amser y pro- phwydi Esaiah a Jeremi'ah. Pan oedd barnedigaethau Duw ar syrthio ar Babi-. lon, am ei dirfawr ddrygioni—pan oedd dieppiledd a gweddwdod ar ei goddi- weddyd, am amlder ei hudoliaethau, a mawr nerth ei swynion;—pan oedd yn y fath sefyllfa ofnadwy, nid oedd un gradd o fraw ynddi. Dywedodd, " Dyth y byddaf yn arjjlwyddes. Myfi sydd, ac nid neb ond myíi; nid eisteddafyn weddw, ac ni chaf wybod beth yw dieppiledd." Esa. xlvii. Cyfarfyddwn â'r dynion an- nedwydd hyn etto yn Jer. 6. 13, 14, 15. " O'r lleiaf o honynt hyd y mwyaf, pob un . sydd yn ymrôi i gybydd-dod: aco'r pro- phwyd hyd yr offeiriad, pob un sydd yn gwneuthur flalsder. A hwy a iachasant friw merch fy mhobl yn esmwytli, gan ddy- wedyd, Heddwch, heddwch; er nad oen