Welsh Journals

GOLEUAD CYMRÜ. Ofnwch Dduw. Anrhydeddẁch y Brenin, Rhif. lxxvi.] IONAWR 182ó. [Llyfr. iV. YCHYDIG GOFNODAU» AM Y DIWEDDAR BARCHEDIG T. JONES O DDINBYCH, A YSGRIFENWYD GAN WR O GAERWYS. O R HWN BLWYF YR OEDD MR. JONES YN ENEDIGOL. ]PAN oeddw» yn chwech neu saitb mlwydd oed, yr wyf yn cofio fod pawb a'r a adwaenwn, o'r farn fod Mr. T. Jones o'r Peruchaf yn ddyn duwiol iawn j ac mor gynted ag y daetiiym i wybod ycbydig am amgylchiadau pethau, deallais fod yr Egtwys yn Ngbaerwys yn ei barchu ef yn fawr, gan ei gyfrif yn un ag oedd yn rhagori mewn grâs a»duwioÌdeb, ac wediei gyn- nysgaeddu a deall, gwybodaeth, a grâs, fel dyn, ac fel Cristion, yn mbell tu hwnt i ddynion yn gyff- redinol. Fel' pregethwr, ac fel blaenor yn yr Eglwys, yr oedd efe mor dderbyuiol yn .ei gartref ei hun, ag"un Gweinidog yn y Corph yr oedd efe yn perthyn iddo.* Cy ŵifid ei bregethau yndra sylweddol a phwysig: ac yr un modd ei ddywediadau, neueiymddyddanion yr yr Eglwys; ie, a'i ymddydd- anion yn gyffredinol yn m'hob màn. f-^Yr oedd efe gwedi cael ei ddys- gu yn rhyfedd -gan yr Yspryd Glân, i ddeall arwyddocâd y Cys godau yn yr Hen Destament, a'u cyöawniad sylweddol yn Nghrist, Cyfryngwr y TesTament Newydd. lë, yr oedd efe gwedi dyfal astudio a threiddio i raddau helaeth o * Er bod llyfr lled heiaetb o hanes by- wyd y; Parch. T. Jones wedi ei gyhoeddi cr ys Áo bellacb, etto gan fod yn y Cof- nodau üchod grybwylliad o amryw bethau na sonìr atn äanynt yn y llyfrhwnw, tyb- iasom nad anfuödidl eu hargraffu yn y Goleuafl; a byny trwy gydsyniad ei weddw «f.—Cîh. wybodaeth o'r ysgrythyrau, a phob cangen o athrawiaeth yr Efengyl, yn gyffredinol: ond yn neillduol, âi yn fynych iawn i'r Cyssegr : syllai ei feddwl ar y dirgeledig- aethau dwyfol yno, nes y byddai pob gwrthddrychau darfodedig ond megys dim, a llai na ^im yn ei olwg. Yn mlynyddau cyntaf m weinidogaeth gyhoeddus, astudiodd yr Epistol at yr Hebrëaid, a;r rhànau byny o'r Hen Destaraent yr ymdrinir a hwynt yn yr Epistol hwnw, liyd oni fedrai ei adrodd oll ymron ar ei dafbd leferydd. Yr ydoedd efe o ran ei ymar- weddiad, nid yn unig yn ddiach- wyn arno, ond yn peri i'r rhai duwiolaf ei garu éf yn fawr, a'i barchu yn fwy nag un dyn a'r a adwaenwn i y pryd hyny :—ac yr oedd y rhai digrefydd ac annuwioi yn gorfod rhoi gair da iddo, tra yr oeddynt yn ei ofni, ac, ar ach- lysuron yn cilio o^i wydd. Aml waith y clywais rai, pan y byddai rhyw betrusder ar eu meddyliau, neu yn methu penderfynu yn achos rhywbeth, yn dywedyd, " Beth a ddytyed T. Jones?" A derbynid ei benderfyniadau ef fel rhai yn ol yr ysgrythyrau.-r-Yr oedd efe yn ungrasol-ostyngedigì yn dangnef- eddus, ac yn dangnefyddwr o galon. Rhagfyr 24, 1787 neu 88, (ya y prydnawn) daeth i Gaerwys, i bregethu cyn y dydd fpreu y Nad- olig, a chafodd y fath aawyd y tro • s. —