Welsh Journals

Rhiì. 193,—RHAGFYR. 1842. Pris lc. ANFARWOLDEB YR ENAID, PAN ag yr ydym yn son ara anfarwoldeb yr enaid, cymerir yn ganiataol ein bod yn credu fod yr yr hyn a gyfenwir yn Enaid yn bodoli o'n mewn, yn wreiebionen ysbrydol wabanol oddi- wrth y bywyd anifeilaidd, yr hon a anadlodd yr HoUal.luog ynom, "ond y mae ysbryd mewn dyn." Fe geir ac fe gafwyd gan gyffredinolrwydd o gen- hedioedd y ddaear, hyd yn nod y byd paganaidd, ì ffurfio drychf'eddyliau am ac i weied priodoldeb yr athrawiaeth yma, sef bodolaeth yr enaid. Rhyw fod rhyfedd iawn ydyw yr enaid,—rhyfedd yn ei natur, y mae yn gwahaniaethu oddiwrth holl weithi edoedd y Dnw mawr. Pan ag yr oedd efe yn myned i gren dyn, fe ddangosodd fwy obwyll ac o ystyriaeth nag wrth greu nn creadur arall, fel ac yr oedd i ragori ar yr holl greaduriaid, i fod yn arglwydd y greadigaetb, ac o anfeidrol fwy ei ganlyniadau; am hyny ni glywn y Buwdod yn dri o Bersonan yn dweud wrth fyned at y gwaith o'i greu yr hyu na ddywedasant wrth wnenthur dini aralh "Gwawn ddyn." Uu o'r pethau sydd yn hynodi yr enaid ac yn ei osod yn mysg y rhyfeddodau. ydyw ei fod yn anfarwol, yufôd ag iyad i breswylio byd a'i enw tragwyddoideb,—