Welsh Journals

gltftrato i üîíetüött* Rhif. 11.—TACHWEDD, 1827.—Pris lc. Y Pererin leuanc. WEDI fy nwyu trwy lu o wendidau, a nychdod y cyflwr babanaidd, daeth- um, o radd i radd, i'r sefyllfa blentynaidd, yn mha un y daethum i allu gwahaniaethu rhwng ■úa a drwg. Er nad oedd fy oedran na'm ìiamgylchiadau yn íy ngosod mewn sefyllfa ag y gallaswn gyflawnipo& drẁg; eto hawdd y canfyddai 'r ystyriol fod holl dueddiad fy nghalon yn unig ar ddrygioni. Buan y daethum i ddilyn, efo phlesèr mawr, yr holl ftbl arferion a'r chwaryddiaethan a ddilynid gan fy nghyfoedion; 'weithhm diangwn ar ddydd yr Arglwydd, gyda fy nghyfeillion i ddilyn ein harferion drwg; ondỳ O mor chwerw fyddai y canlyniad! y nos, dychrynid íì à breuddwydion; gwelwn fy hun yn marw, acyn cael, yn ol fy haeddiant, fy nhaflu i uflfern! &c. Ac er addunedu, drachefn a thrachefn, ni fynwn adael fy chwantau annuwiol. Par- heais felhyn nes oeddwn tn adeuddeg oed. Tu a'r amser hwn, dechreuais gael pleser anarferol wrth ddarllen y Bibl. Bu'r hanes am Ioseph yn efteithiol iawn i fy meddwl; Dameg y mab afradlon, ahancs