Welsh Journals

Y IMlBWIËOTiriBIÎ^ Ffrwyth yr Ysbryd yw—Dirwest.* Rlftif. 18.] BHiŵFIR, 183*. pPrls lc* ARDYSTIAD CYMANFA DDIRPRWYOL DÎRWEST GWYNEDD? ' Yr wyf yn ymrwymo yn wirfoddol i lwyr-ymwrthod â Gwlybwr Meddwoî* i beidio naTnoddlnaŵyaafg y cyfryw i neb arall; ac yn mhob modd i wrthBefyll yr acbosion aV achlysuron ô Annghymedroldeby" Y FASNACH PEDDWOL. Yn ein Rhifyn diweddaf, addawsom roddi ger bron ein darllenwyr ychydig bigion o farnau amrywiol o wyr deallus, dysgedig, a duwiol, ór y fasnaeh mewn dîodydd meddwol. Dilys y w bod gwirionedd ynddo ei hun mor gadarn, fel na elíir chwanegu dim at ei rym trwy fod lliiaws yn dwyn eu tystiolaeth o'i blaid: ond ar hyny y mae caet amrai i gyd-dystiolaethu ar unrhyw bwngc, yn rhwyddàu cryn lawer ar ei dderbyniad gydâ dynion yn gyffredinol. Pwy bynag a ddarllenodd y traethawd ar y Fasnach, yn eirf Rhifyn diweddaf, gydâ phwyll ar ys- tyriaeth, yr ydym yn meddwl na aUai lai na chanfod grym a chadernid y rhesymiadau a gynwysir ynddo, a thegwch y casgliadau a dynir oddiwrthynt. Nid yw yr hyn a ganlyn ond ychydig o engreifftiau talfyredig, allan o gannoedd a all- esid gael yn hawdd, a'r cwbl yn wŷr o barch, gwybodaeth, a dylanwad helaeth. Y mae yn ddigon eglur i bob dyn fod barn y cyffredin yn cyfnewid ar y mater hwn, ac yn sicr o gyf- newid rhagor etto. Dylai y rhai sydd yn y fasnach hon, yn gystal y gwneuthurwyr a'r gwerthwyr o'r d'iodydd meddwol, ystyried eu ìlês a'u dyledswydd hefyd, ac achub eu cym- eriad o'r perygl yn ddioed. Nid i'r dyben o archolli eu teimladau, dirmygu eu personau, na'ii niweidio mewn un modd, yr ydys yn dywedyd y pethau hyn; ond oddiar wir ddy- muniad am eu lles, ac er mwyn eu hachub o ffordd àc sydd, yn ol ein barn ni, yn debyg o ddybenu yn ddrwg iddynt. " Y mae y dystyllwr, y bragwr, y darllaw- ydd, y tafarnwr, y gwerthwr gwirodydd, perchen y dafarn a'r gwirodtŷ, a'u holl gefn- ogwyr, yn fath o gyngreirwyr yn erbyn Uwyddiant cymdeithas: ac er niwyn elw, yàjiẃ jn cynnyrchu mwy o dlodi, trueni, annhrefn, meth-daliaeth, troseddau, aíìechyd, a marwolaeth, nag a gynnyrchir gan bob ach- osion ereill yn nghyd. J* LxvBSEy. " Pa le, yn ngolwg tragwyddoî g^rfìÄWnder, y mae gwahaniaeth rnwng yr hwn a dery à dyrnod marwol, a'r hwn a werth yr hyn sydd yn gwallgofi yr ymenydd, ac yn ennyn j dytt i roddi y dyrnod? Pa le y mae j gwahaniaeth rhwng yr hwn, trwy werthu a thaenu «r lect y gwenwyn hudoliaethus hwn (y ewirf), sydd yn achosi pedair rhan o'r holl dlodi, troseddau, afiechyd, trueni, gwallgofrwydd, a marwol- aethau anamserol sydd yn gorthrymu y byd, a'r hwn a wnai hyny à rhyw wenwyn araíl? Pa wahaniaeth i'r wraig ẃeddw a'r plant am- ddifaid, pa un ai â*r ddagr hanner nos, ai trwy ddirdyniadau nychlyd marwolaeth j meddw- yn y trosglwyddwch chwi y gŵr a'r tad ifedd ariamserol? Yr wyf fi, gan hyny, yn ail sicr- âu, ei bod hi bellach yn rhy ddiweddar i wadu beiusrwydd y fasnach hon, neu helaethder y drygioni sydd yn deilliaw ohoni. Goddefwch i mi ofyn, A all pobl oleuedig a rhinweddol gyfiawnâu y fath fasnach, yr hon sydd yn cynnal i fymi y brif demtasiwn i annghymedr- oldeb, ac yn Uanw y wlad â chardotwyf, gweddwon ac amddifaid, a throseddau—yn dryllio sylfaen dedwyddwch cymdeithasol, yn trosglwyddo miliynau i'w beddau cyn yr am- ser, ac yn llanw y byd â galar, wylofain a gwae? Yr wyf yn ateb, Na allant. Y mae gwlad-ddysg, moesoldebjgwladgarwch^a chref- ydd, yn ei chollfarnu hi." Ma. Coorji. MFy mrawd, pan fyddoch jn ordro llwyth o ddiodydd meddwol, meddyliwch pa faint o drueni yr ydych yn ei ddwyn i blith dynion. Pan fyddoch yn eu gosod ar eu gilydd yn eich stordŷ, meddyliwch pa faûit o felldithion yr