Welsh Journals

Y GWIR FEDYDDIWR. Cyf. II.] IONAWR, 1843. [Rhif. 13. ' SEFYLLFA BRESENNOL Y BEDYDDWYR. GAN CYNFELYN. àr ol y dymhestl fawr o ddigllonedd a gyfodwyd er ys ynghylch dwy flynedd yn erbyn y llong fedyddiedig, y mae yn naturiol yr ymholiadau canlynol jti ei her- wydd. A ydyw wedi dàl ar yr wyneb yn nghanol y gwyntoedd a chwythasant arni% A ydyw heb ei hanafu gan y tonau a'i curent mor ddiarbedl A ydyw ei hwyl- bren heb ei ddryllio! A ydyw ei hwyliau heb eu rhwygo! Ac yn bendifaddeu, a ydyw y llj*w heb ei ysgaru oddiwrth y lloug! Y mae yn naturiol, meddaf, i'r gofyniadau blaenorol gael eu dodi, yn enw- edig ar yr amser presennol; oblegid y mae y gwynt ganv wedi chwythu ar y llestr, ac amrai wedi darogan mai i'r traethydd y buasai yn cael ei thaflu, ac mai mewn rhyw aberodd enbyd y buasai wedi tywodi! Er dechreuad dadleuyddiaeth grefyddol hyd yr awrhon, ni ddangoswyd erioed y fath eidd- igedd, y fath ddigllonedd, a'r fath_drahaus- der, a'rfath ysbryd chwerw ac anghrist- nogol, ag a ddangoswyd braidd yn ddi- eithriad, gan yr enwadau taenelliadol yn Nghymru at y Bedyddwyr yn y blynedd- oedd diweddaf hyn! Y mae eu tymhorau gan gyfeiliornadau, ac felly daenelliad babanod; oblegid y mae rhai o honom yn ddigon hen i gofio ei fod yn cael ei gadw braidd yn anamlwg, a'r rhai a'i hymarfer- ent braidd yn ymsisialu pan yr ymholid rhyw beth yn ei gylch! Ond y mae y tymhor hwnw wedi rhoddi Ue i dymhor arall, a thaenelüad babanod ydyw yr oll yn oll yn y gwersylloedd taenelliadol, ac yn neillduol felly yn ngwei-sylloedd yr Anni- bynwyr! Y mae y Bedyddwyr yn mhrof- iad y Salmydd, yr hwn a achwynai yn dost oblegid ymgyngreiriad gelynion y gwirion- edd yn ei erbyn, ac fel y canlyn y dyweda efe am danynt, " Dywedasant, Deuwch, a Cyf. II. dyfethwn hwynt, felna byddont jti genedl; ac na chofier enw Israel mwyach: canys ymgj-nghorasant yn unfryd; ac ymwnaeth- ant i'th erbyn. Pebyll Edom, a'r Ismael- iaid; y Moabiaid, a'r Hagariaid; Gebal, ac Ammon, ac Amalec ; y Philistiaid, gyda phreswylwjT Tyrus. Assur hefyd a ym- gwplysodd â hwynt: buànt fraich i blant Lot." Y mae y cjrngrair yn erbyn y Bed- yddwyr wedi bod yn gj-ngrair mawr iawn, sef yr Independiaid a'r Wesleyaid, a pha rai yr ymgwplysodd j* Methodistiaid, y rhai a oleuasant eu canhwjllau brwyn er mwyn defnyddio eu cleddj fau coed jtì well! Y mae Eglwys Loegr wedi j'mddwjrn jrn fon- eddigaidd ar y pwngc, oblegid gwyr ei hoffeiriaid o'r goreu, mai eu theory hwy j*n y llyfr gweddi cjffredin, sydd mewn jTnar- feriad gan y BedyddwjT. Ac heblaw hyn, y mae golygydd y newjddiadur eglwysig, a elwir y Record, jtl ei feirniadaeth helaeth ar charge ddiweddar Dr. Bloomfield, Esgob Llundain, yn dj-wedjd, nad oes na gor- chymj-n dros fedyddio babanod, nac un engraifft o hono o fewn y Testament New- ydd, ond mai traddodiadeglwjsig yn hollol ydyw! Yr ydwyf yn deall mai y golau o draddodiad, a dim ond traddodiad yn unig, jt ystyrir bedydd babanod gan offeiriaid dysgedicaf y deyrnas, yr hj-n hefyd yn rhwydd a gyfaddefir gan nifer luosog o honj-nt. Yr oedd yr ymosodiad cyngreir- iol diweddaf yn erbjTi y BedyddwjT, ar rj*w ystyriaethau, tu hwnt i ddim ag a fu yn y bjd crefyddol erioed! Ymddygodd Mr. Aubrey rj-wbeth fel gwr boneddig, ac y mae cymmaint o foneddigeiddrw'ydd ag a ddangoswyd ganddo, nid j*n unig yn an- rhydedd iddo ef ei hun, ond i gorff y Wes- leyaid hefjd, i'r rhai y mae yn perthyn. Amy Methodistiaid, maenthwj' yn ymladd