Welsh Journals

vttt&tm CTMm Shif 107.] TACHWEDÜ, 1895. [Cyf. IX, ltrusareì>& a <3ra$ 2>uw. Gan y diweddar Barch JOSEPH THOMAS, Carno. " Eithr Duw, yr hwn sydd gyfoethog o drugaredd, o herwydd tá fàwr gariad t»| Írr hwn y carodd efe ni, ie, pan oeddym feirw mewn camweddau, a'n cffi- ýwhaodd ni gyda Christ, (trwy ras yr ydych yn gadwedig.) Ac a'n cycfr gyfododd, ac *% gosododd i gyd-eistedd yn y nefolion leoedd yn Nghrist Iesu : Fel y gaijai ddangos yn yr oesoedd a ddeuai, ragorol olud ei ras ef, trwy ei gymẁynasgarwch i ni yn Nghrist Iesu." Ephesiaid n, 4-^-7» ' STYR arbenig y testyn hwn ydyw, Trugaredd a Gras Duw, wedi meddwl gwneyd enw tragwyddol iddynt eu hunain, a hyny drwy godi y tlawd o'r Hwch a'i osod gyda phendefigion. Dyna ydyw ys- tyr y testyn mawr yma. Wna i ddim aros dim yn amgylchiadol i'r testyn yn bresenol. " A chwithau a fywhaodd efe pan oeddych feirw mewn camwedd- au a phechodau yn y rhai y rhodiasoch gynt yn ol helynt y byd hwn." Mae yma eiriau cryfion iawn yn yr amgylchiadau yma— " yn gorwedd mewn drygioni, mwynhau pechodau, a phechod yn teyrnasu i farwolaeth." A barn y dynion mwyaf difrifol y dyddiau hyn ydyw, pan y mae pechod yn llwyddo i ladd pob echo yrì nghydwybod dyn o ddeddf Duw, fod yn anhawdd iawn meddwl ibd yna afaelion i'r efengyl ar y dyn yna wedy'n—pan y mae pechod wedi lladd pob echo yn y gydwybod o ddeddf Duw, fod yn anhawdd gwel'd fod yna ddim gafaelion i'r efengyl ar y dyn, Fel yria y máe yn syniad difrifol iawn ; ac eto y mae yn un a gredir gan y dynion goreu yn ein hoes ni ac mewn oesoedd erailí hefyd. Wn i ddim ddar'u chi feddwl beth ydi dyben yr ymadrodd yma >f mekw> meirwyn rhodio," os^ag ydywyn awgrymusuty dyiem ddeall yr ymadrod<J yn mha yityr y mae dyn yn ei gyflwr o ran