Welsh Journals

252 Y CYLCHGBAWN. "Y mae yn dda geuyf, fy anwyl fereh," ebe niaingu Stella, y nosou cyn ei hymadawiad, " íod eich calon wedi ei rhoddi ar rywbeth uwch nag arian. Byddai colli eich eiddo yn Pittsburg yn llawer caletach pe buasech yn caru arian yu fawr. 'Rwy'n gwybod eich bod yn teimlo, fel y mae, i ryw raddau." " Ydwyf, yn wir, yu teimlo ygolled," ebe Stella ; " ond nid y w yn fy llethu. Oni ddysgwyd fi erioed,—' Na thrysor- wch i chwi drysorau ar y ddaear, 'lle y mae gwyfyn a rhwd yn llygru, a lle y mae lladron yn cloddio trwodd ac yn lladrata V Rhy w ladrad y w hwu, mae'n debyg, mor belled ag y gallaf fi farnu ; ond ni all lladrou ddwyn oddiarnom ein trysorau peuaf, allan'nhw, Mamgu?" Dygwyddai fod Ralph yu 'smocio wrth ddrws y ty ar y pryd ; a daeth i'w feddwl y gallai lladron ei ysbeilio o'i drysorau goreu. 0 ! mor fywiog y daeth i'w gof am y luaws noswreithiau digwsg dreuliodd yn llawn ofn lladron a thâu. Yn siwr i chwi, yr oedd gel- ynion Ralph yn lluosog—lladron, a ftlamiau, a gwyíÿn, a rhwd. (Tw barhau.) THOS. EVANS, PENYFEIDR, YN MHLWYF TREFGARîí-FAWR, YN NGIÍYD A'I DEULU. 4NWYD Thomas Evans vn Spittal, Sir Beufro, dydd Sul, Tachwedd 3ydd, 1756. Ym- ddeugys fod ei rieui a'i frodyr yn ddigon diystyr p grefydd, gan iddo ef ddyoddef llawer o wawd ac er- lid pan yrymuoodd gyutaf â chrefydd yn Woodstoch yn ddeunaw oed. íí Er hyuy, arhôdd ei ddwylaw ef yn gryf, ŵ breichiau ei ddwylaw a gryfasant trwy .ddwylaw giymus Dduw Jacob." Yr oedd ei ymarweddiad yn dwyn tystiol- aeth yn meddyliau pawb a'i hadwaeuai, mai dyn yn ofui Duw ydoedd, ac mai crefydd oedd ei hyfty dwch penaf. Yr joedd yn fawr am fy w yn ol y Gair; a'i ddywediad cyffrediu yn ngwyneb pobpeth dyrys oedd, <; Beth mae y Beibl yn ei ddweyd?" Yr oedd yn ymorphwys yn gwbl ar ragluniaeth Puw, fel y credai, yn ngwyneb pethau croes i gig a gwaed, fod " pobpeth yn cydweitnio er daioni i'r rhai sydd yn caru Duw." Ac anil y dy wedai, " What h'ippem is best." Dydd Sul, Tachwedd 14eg, priododd yn Oastelluewyddbach, â Sarah Bevan, o Felin Martel; ac ymddengys nad oedd eu priodas yn anghymharus," gau ei bod hithau yn ferch grefyddol iawn. Yn Spittal y cartrefasant ar ol priodi, yn hen gartref ei rieni, ac yn ddijron tlawd eu hamgylchiadau. Yr oeddy ddau, er yn gyíoethog mewn gras a íìÿdd, yn ddigou dilwybr am fyw yn y byd. Nid oeddent wedi eu dysòru i " wneyd y goreu o'r ddau fyd;" ond cawsant y fraiut o wneyd "y goreu" gyda y pwysicaf, gan gredu mai " byd yn myned heibio " oedd hwn, ac mai dyeithriaid a phererinion oeddeut ar y ddaear; a'u prif yindrech oedd cyr- haedd y " wlad well;" a buont yn ddi- wyd iawn yn hyíForddi eu plant yn mheu y ffordd sydd yn arwain i'r bywyd. Pan oedd o 30 i 40 oed, dew- iswyd ef yn flaenor yn eglwys Wood- stock, a bu yu flÿddlou iawn yno, nes iddynt ymseíydlu yn yr Hall. Tua'r flwyddyu 1789. symudasaut o Spittal i Penyfeidr, yn mhlwyf Tref- garnfawr, tyddyn bychan gwael iawn oedd hwuw; ac yno y treuliodd weddill ei oes, gan ddylyn yr al wedigaeth o gigydd; ac edrychid arno fel dyn geir- wir a gouest mewn masnach. Bu ef, a'i wraig, a'r teulu yn ffyddlon iawn yn dylyn moddiou gras yn yr Hall, er fod ffordd ddrwg iawn ganddynt i fyued yno dros y mynydd. Ar ol iddo ef fethu gan waeiedd, nid oedd ei wraig yn foddlon esgeuluso un modd- ion o ras; ac os byddai yn gwlawio yn drwm, dywedai, "Beth yw ychydig o wlaw i rwystro i fyu'd i'r cwrdd, nid bwrw tân y mae." Buont yn ddiwyd iav,m, fel y dywed- wyd, i fagu eu plaut " yn addysg ac athrawiaeth yr Arglwydd."^ Yr oedd- ént yn ofalus iawn rhag iddynt gy- mysgu â phlant ysgafn a drwg, a gwir- iwjd yr addewid houo yn eu teulu, , "Hyfforddia blentyn yn mhen ei ffordd. -|, phan heueiddio nid ymedy â hi. Oawsant y fraint o weled eu plant oll, ond James, y bachgen ieueugaf, yn ^"cofio eu Creawdwr vn nyddiau eu hieueuctyd." Bu ef am ychydig o foreu ei oes yn ddigon gwyllt, a, mawr oeda eu pryder am fab eu lieiiaint. Aeth ei i weithio a sefydlodd yn Oilgerran, ac yno v cafodd droedigaeth amlwg ìawn- Nid'oedd ei dad wedi clywed am hyny