Welsh Journals

Y CYLGHGRAWN. Rhif. XXXI.] HYDREF, 1853. [Llyfr III. GWEDDI DDYFAL " Yn llawen inewn gobaith—yn dyfal barhau mewn gweddi." GAN Y PARCH. W. GRIFFiTHS, GOWER. jSTid oes dim crcfyddol o gymaint pwys a gwasanaeth i Gristion a gweddi. Am hyny nid ocs yr un gorchwyl a wna yn gofyn mwy o ofal a dyfalwch i'w iawn gyflawni. Gweddi yw y ffordd i'r cysegr, lle y mae Duw yn cistedd ar ei orseddfainc i weinyddu gras a thru- garedd; a'r agoriad y mac Duw wcdi ei drcfnu i bcchadur i agoryd holl drysorau ei drefn, i'r dyben i'w derbyn a'u mwynhau. Trwy weddi y mae pob duwiol yndyfodi bresenoldeb Duw—ngosrwydd at Dduw, nad oes arall yn y byd hwn sydd debyg iddo. Tywallt ei enaid i f'ynwcs Duw—cyfodi ei feddwl a'i serch i fynu at Dduw—yr euog a'r truenus yn myned yn hyderus at ei Farnwr—yr aflan at yr Ilwn sydd lanach ei lygaid nas gall edrych ar ddrwg—y sofîyn sych yn nesu at y tân ysol—y bradwr a'r gwrthryfelwr yn dyfod at y Breniri ar orsedd y bu yn ceisio ci dyfetha. Gweddi hefyd yw y moddion, o ddwyfol ordciniad, sydd yn cymhwyso dyn i dderbyn holl ddaioni gras JDuw, yn nhrefn ei gyfamod, i'r dyben i'w adferu i heddwch, cymdeithas, a chyfrinach Duw—trwy aberth aciawn Crist; a thrwy santeiddiad yr Ysbryd i ufudd-dod y gwirionedd. "Pob duwiol a weddia." "Oblegid yr hwn sydd yn ceisio sydd yn cacl, a'r hwn sydd yn gofyn sydd yn dcrbyn." Er nad yw gweddi yn newid meddwl Duw am ddim, nac yn cyffroi calon Duw, fcl y mae dynion yn cael eu cyífroi; oblegid nid oes cyfnewidiad yn Nuw, na nwyd, na thymher, fel sydd mewn dyn; eto nid yw ei ddoethineb a'i gariad anfeidrol yn caniatau iddo cf gyfranu rhoddion mawr ei Ysbryd a'i ras, ond yn unig i'r rhai sydd yn adnabod eu gwaith, a thrwy hyny yn eu taer gcisio; ac o ganlyniad yn sicr o"u hiawn ddefnyddio. Mae gweddi yn anrhydeddu Duw, ac yn prydferthu y crcadur, trwy osod pob un o'r ddau yn ci le priodol ci hun—Duw yn ei holl gyfoeth a'i fawredd anfcidrol ar ei orsedd, yn hoffi. dedwyddu ei greadur; a'r crcadur yn ostyngedig wrth dracd ci Dduw, yn cydnabodei fawredd a'i ddaioni, ac yn hoffi ei ewyllys, i'r dybcn i'w gwneuthur. Mae gweddi yn nesâd at Dduw yn ei holl briodoliacthau, ac yn yr oll o'r Tcrsonau dicyfol arunwaith; cr nad yw yn bosibl i'r gwcddiwr gynwys hyn ar unwaith, nac ar lawer gwaith yn ei feddyliau; eto dylai fod yn adnabod hyn yn ci galon. "Rhaid i'r ncb sydd yn dyfod at Dduw gredu ei fod." Nid credu am ryw fod, nas gŵyr ddim am dano, pa fath yw; ond crcdu yn wirioneddol yn ol golcuni y datguddiad dwyf'ol; ac yna galw arno mewn Uydd. ^ Trefn gweddi yw dyfod at y Tad, trwy gyf'ryngdod y Mab, a thrwy ddylauwad ac arwomiad yr Ysbryd Glân; eto nid yw yn anmhriodol gweddio ar y gwahanol bersonau yn y Drindod santaidd, oblegid "y Tri hyn un ydynt." Mac gweddi hefÿd yn gofyn cyflwyn- ìad a gweithrediad yr oll o ddyn ger bron Duw, cyn y byddo yn gymeradwy: nid y dyn aniaiiol yn unig, ond hefyd y dyn newydd, sydd wedi ei greu o newydd yn Nghrist Iesu. ™ oes dim yn fwy gwrthun na gwelcd creadur gwael yn nesâu at Dduw mawr ac ofnadwy yn hanerog—^yn wamal—yn^alch, ac anystyriol. Dylai fod holl alluoedd ei enaid, a hoÜ synwyrau ei gorph, yn gysegredig i Dduw bob amser wrth ncsâu ger ei fron ef: hyd y nod yn ei saeth weddiau, rhaid fod holl enaid y gweddiwr yn myned i fynu at Dduw ynddynt °U, neu disgynant yn ol'i'w fynwes ei hun heb dderbyn gwrandawiad. "Llefais â'm holl "rl' dyw fi, 0 Arglwydd." Mae breninoedd ac ymerawdwyr daear yn ofiilus ac } mcùwilgar pa fath bersonau gaiff ddyfod i'w presenoldeb, a pha fath wreision gaiff sefyll fe^eubron; felly hefyd y mae y Duw mawr, Brenin y breninocdd, yr hwn sydd "yn hirban >> ^wcd<i^ y gwaclí ac nid yw yn diystyru ci ddymuniad." "Y balch a edwyn efe o y .' . Mac yn Úenwi y rhai newynog â phethau da, ae yn anfon ymaith y rhai goludog