Welsh Journals

■ÍEOPHWTDYJUBILT. » . . NEU SEEEN Y SAINÎ. Rhif. 15.] MEDI, 1847. [Pris 2g. MEIBION DÜW. Oelwir meibion dj'nion yn feibion Duw, oherwydd yn 1. Maì Duw yw '* tad yr ysbrydoedd" cyn eu dyfodiad i gyssylltiad â chnawd i'n daear ni, îleb. xii, 9. 2. Fel ei greaduriaid. 3. Meib- ion mabwysiadol iddo ar ol ymddyeithro oddiwrtho drwy drosedd ein rhieni cyntaf raewn rhyw ystyriaeth; ac hefyd, "pawb a beeh- asant ag ydynt yn ol am ogoniant Duw," wedi cyrhaedd i wybod- aeth o dda a drwg. Wedi ein myned yn "ddyeithriaid ae estron- iaid," trefnodd ein Tad ffordd i fabwysiadu ei feibion g^rtliryí'el- gar yn feibion i Dduw, ac yn yr ystyr hwn gelwir yr lîoll safnt \ n blant neu "feibion i Dduw." Ymddengys fod personau o'r cym» merind hẃn ar y ddaear er yn forett iawn, Gen. vi, 2, 4. Geîwid y patriarehiaid yn feibion i Dduw, h. y., yn feibion mabwysiadol. Gelwir Abraham, Isaac, Jacob, ac ereill, yn feibion Duw, ac ym- ddengys fod llaweí o honynt ar y ddaear yn amser Job. pen. í, 6, " A dydd a ddacth i feibion Duw sefyìl gerbron yr Arglwydd; a Satan hefyd a ddaeth yn eu plith hwynt." Yr ysgrythyrau can» lynol a ddengys ammodau y mábwysiad, ncu y drefn hcno sydd gan Dduw i fabwysiadu meibion, sef yr efengyl. Gan na ddichon neb fod yn yr ystyr hwn yn feibion IDduw. heb faddeuant pechodau, a derbyn Ysbryd y mabwysiad, dpwy yr hwn y maent yn llefain, Abba, Dad, gweìir focl yr un efengyl yn ei hordiuhadau i'r un dy- benion yn feddiannol gan y cyntaf un yn gystal a'r oll, hyd y di- weddaf a fabwysiedir yn fab i DdtiW; ac hefyd, fod "bara y pîant" neu y doniau ysbrydol, a chymdeithas uniongyrchol á'u Tad, ya addewid i'r oll yn gystal ag i nebo'i feibion yn unrhyw oes ; canys nid vẅ efe dderbvhiwr wynçb. "*1Ü : " • *" ICyf. II.