Welsh Journals

[RHAG. 22, 1883. "MEWN PURION HWYL" Entered at Stationers' Hall.] PBIS CEINIOG. [Registered. CARIAD. Alor ddyfned, morgryfed, yn nghalon y byd, ^lor brydferth, mor swynol yw cariad o hyd, Alor hòenus ei yrfa, mór ddedwydd ei hynt; àlor ieuanc—llawn heddyw a'r hen amser gy'nt; Mae'n dal lieb gyf newid drwy'r oesoedd i gy tl, D'weder a dd'weder, Gwneler a wneler, m un ydyw cariad er pobpeth o byd, I myn lywodraethu ar orsedd y byd! ^lae'n chwareu yn my wyd pob mab a phob ^ merch, ^íae'n twymo y galon mae'n ysgog y serch; ^ae'n lladd ffordd mae'n cerdced, er hyn efe I gallu sy'n cadwcymdeithas yn fyw; *r wyneb y ddaear mae'n frenin pob rhan, Coda yr isel, l Gostwng yr uchel, Wna'r gwan yn un cadarn a'r cadarn yn ■ 'W'an, ' Atae'n gwneyd fel y myno a phawb yn mhob *uan. aSì'ii cadw y nefoedd a'r ddaeary'nglyn, Ẅe'n rhwyuio ysbrydoedd y bydoedd yn un; ?^e'n cenJdedt'el trydan effeithiol a byw, \î,Vnwes i fynwes o ddyn hyd at Dduw ; f^ö ljanfod dedwyddwcha'ifywydy'nglyn, Fythoedd yn ieuanc, k Fythoedd yn ddidranc, J'Wy bob cyfnewidiad mae'n para yr un, * 036 mor ddiderfyn a bywyd ei hun! DIFYR A DIGRIF. ^iid i bob cyni/rchion dan y penaicd hwn •y><? yn fyr ac i'r pwrpas, ac hyd y byddo "°sib/, yn perthynu i Gymru, Cymro, a yhymraeg. x.^Iewn " Cyradeithas i ddiwyllio ?*ddyliau " yn un o drefi mwyaf poblog i, Deheudir yr wythnos ddiweddaf, 0,^endorfynwyd mai Efa oedd yr achos p cwymp trwy fwyafrif." } ^eth «n hen gymeriad hynod unwaith tpf1 o feddygdai Lloegr i fyned dan \^yafion gyda'i lygaid, a daeth yn ol °ecìfî ei ^ddyginiaethu yn dda; ac nid ^v^ei'fyn ar y ganmoliaeth i gywrein- ^edi f y meddygon. Dywedai eu bod vu , ynxx ei Iygaid allan o'i ben, a'u dodi Nab ^rachefn- 0nd byddai ambell i ^ddle -yn yn amneu ei eirwiredd, nes ^'dslì ^1'llen wr yn goríod yehwanegu fe o - mawr~" 0nd welais i nhw ar " Prin, hwyrach, y byddai ynddoeth i mi ddyweyd yr oil sydd ar fy meddwl," meddài llenor Cymrcig adnabyddus mewn cyfoesolyn yr wythnos hon. Ni a'i credwn yn galoaog. # * # # Un o'r syniadau rawyaf Ianciyddol eto ydyw newidio y dull o g.yfrif oriau. O dan y cynllun newydd, 'bydd chwarter i ddeg o'r gloch i'w alw allan "pum' mynud a deugain i ddau ar hugain." Cocosaidd iawn, yn wir. # # * * fy mlaen!" "A ydyw yn bechod," gofynai Miss Morgan i'r offeiriad, " imi deimlo pleser pan ddy wedo boneddwr í'y mod yn olyg- us?" "Ymae," oedd yr atebiad sobr, "ni dd.ylem iiyth ymhyfrydu mewn anwiredd." " Byddai yn well genyf blëidleisio dros ful hir-glustiog nag i ch wi," meddai eth- olwr wrth ymgeisydd ar ddydd yr ethol- iad. " 'Nawr, dewch," ebe'r ym'geisydd, " peidiwch gadael eich hùaah i gael dylanwadu arnoch gan rwymau teulu- aidd." # # # # Gwnaeth hen lanc ei ewyllys, a rlian- odd ei holl eiddo yn gyfartal rhwng y merched oeddynt yn fy w, y rhai a wrth- odasant ei gynygion ef i briodi. " O herwydd," meddai, " iddynthwy yr wyf i ddiolch am yr holl hapusrwydd (îaearol a f wynheais erioed." # # # # "'Rwyf newydd gyfarfod à hen f'frynd i chwi, Tomos," ebe Dafydd Prvs wrth gyfaill iddo, "ac yr oedd yn oiidus genyf ei weled wedi crebachu ymaith bron yn ddim. Yr ydych chwi yndeneu, ac yr wyf inau yn deneu ; ond v mae ef yn deneuach na ni ein daii gyda'n gilydd." # # # # Agorir gorsedd eisteddfod ffasiwn newydd ar fin y Fenai heddyw (ddvdd Iau). DisgwyJir y bydd yno gynuíüad lluosog o feirdd, llenorion, gwyddau, hwyaid, ae adar tô. Gohirir y gweitli- rediadau hyd ddydd Nadolig, pan y bydd y cwmni urddasol yn cydginiawa. Efe:—"'Rydw i yn rhyfeddu sut na bycidai fy mwstash yn tyfu o dan fy nhrwyn fel ag y gwna uwchben conglau fy ngeneu ?" Hi:—" Gormod o gysgod." # * * * " Lle 'rwyt ti yn byw yn awr Barney ?" " Yn Donegal-street. Dowch acw am dro ryw bryd." " Yn siwr, fe wnaf. Ai drwy ddrws y cefn ynte y ffrynt y deuaf ? " " Wel, wir nid y w o nemawr bwys, ond gan fy modyn byw yn ygrog- lofft, feallai y byddai yn fwy cyíieus i chwi dd'od drwy y slcy-light." # * # # Ebe creadur dipyn yn hunanol wrth wr blaenhaw mewn pentref yn sir Ben- fro, " Pa fodd y byddai i ddarlith genyf ar Fynydd Vesuvius siwtio pobl eich pentref chwi yma?" "Yn cìda iawn, syr, yn dda iawn yn wir; byddai darlith genych yno yn llawer iawn gweil iddynt nas? yma." Rhyfedd fel y mae pobl yn cyfnewid, bid siwr. Dyna'r Parrys, er esiarapl. Ryw bedwar rais yn ol, cyn iddyi^t briodi, pan fyddai John yn gadael ei thŷ-, fe safai Jane yn y drws, gan daflu cusanau ato â'i llaw, hyd nes y bvddai allan o'i golwg. Boreu ddoe, pan adaw- odd y ty, yn lle cusan hi daflodd y brws diìlad at ei ben. Daeth Gwyddel cryf ac ysgyrniog at lùn y môr i ofyn i un o swycìdogion y porthladd am waith. " Bora da i chwi, Syr. 'Rydw i wedi clywed fod arnocli chi eisio cynorthwy." " Nid oes genyf ond ychydig waith i neb," ebey swyddog yn ddifrifol." "Fi ydi'r bachgen i chi! Ychydig o waith ydw i yn mofyn—yr ariau sy' arna i eisieu, yn siwr, siwr!" "'Rwyf bron troi nghalon," meddai dyn oedcl yn eistedd ar gareg drws ar- iandv v dydd o'r blaen, ac yn wylo. " Beth ydi'r mater ? " " Wel, fy nhaid fu farw, ac raae meddwl na welais erioed mo yr hen wr yn ormod i mi allu dal." " Addawodd e' ry wbeth i chwi ? " " Na- ddo, a'r gwir am dani ydi mai dyna sy yn gwneyd fy ngofid mor fawr. Pe buasai wedi gadael ond rhywbeth i mi fel côf- rodd, gallaswn oddef y gofid yn llawer nawy philosophaidc'""